ผมเดินตามไอ้ซอลมันขึ้นมาติดๆ ใจคอไม่ดีเลยเห็นมันทำท่าไม่พอใจใส่เเถมยังไม่ยอมคุยกับผมมาตลอดทางอีกต่างหาก
มันคงไม่ได้โกรธอะไรอยู่ใช่มั๊ย ไม่หรอกม้างงงง
"ซอล.. วันนี้ให้กูทำเเผลให้มั๊ย มึงอาจจะทำไม่ถนัด.."ผมว่า เเต่ยังพูดไม่ทันจบมันก็หันมาพูดเเทรกซะก่อน
"ไม่ต้อง"
"กูจะทำให้!"ผมยืนกรานขวางประตูหน้ามันเอาไว้
อะไรวะ ไอ้วาผิดอารายยยยย!
"หลบไป"มันตวัดปรายสายตาขึ้นมามองก่อนจะบีบเเขนผมเเน่น
"ไม่หลบ มึงโกรธกูอยู่หรือเปล่า"
"เปล่า เเต่ช่วยหลบด้วยกูจะนอน"ไอ้ซอลกดเสียงต่ำ หลบตาไอ้วาซะด้วย ต้องมีอะไรเเน่ๆ เฉียบ!
"ถ้ามึงไม่บอกว่ากูโกรธกูเรื่องอะไรกูก็ไม่หลบ"ผมเชิดหน้าใส่มัน
นี่กูทำบ้าอะไรอยู่วะเนี่ย อับอายยันลูกบวชล่ะทีเนี๊ยะ - -
"ไม่หลบ กูจูบ!"ไอ้ซอลมันกระเเทกเสียงใส่อย่างจริงจัง ผมถึงกับกลืนน้ำลายอึกใหญ่เลยทีเดียว
"ก็บอกกูมาก่อนสิว่ากูผิดอะ...อื้อ"
ผมถึงกับเบิกตาโพลงด้วยความตกใจเมื่อไอ้ซอล
