เขารู้ดี รัชนีพลอย ค่อนข้างจะเป็นคนที่ตามใจตัวเอง
แต่เขาไม่ได้หวังอะไรนอกจากเที่ยวกินสนุกสนานแล้วก็กลับบ้าน
“ รับรองอารับปากได้ ว่าจะไม่ทำอะไรแบบคนสิ้นคิดทำ ”
เขาพูดเช่นนี้ เพราะนึกถึงรดารสอยู่
“ อย่าลืมนะคะ คุณด้า น่ะคอยเป็นกำลังใจอามินอยู่ แม้เธอจะไม่โทร.มาก็ตาม”
“เธอพูดเหมือนกับเธอเป็น คุณด้าเสียเองอย่างนั้นล่ะ หลานอา ”
“ไม่ใช่คุณด้าก็จริง แต่เข้าใจความรู้สึกของผู้หญิงเหมือนกันค่ะ ”
“ขอบใจมากที่ช่วยเตือน เป็นห่วงอา”
“ ไม่เป็นไร ค่ะ ”
อาหนุ่มของเธอออกจากบ้านไปแล้ว เหลือแต่เธอเท่านั้นที่มายืนครุ่นคิด รู้สึกแปลกใจไม่น้อยที่ เวลาผ่านมาสี่ห้าวันนี้ หล่อนไม่พบหน้าของพุกิมเลย
ใกล้จะสิ้นเดือน เหลืออีกไม่กี่วันนี่เอง ห้าวันด้วยซ้ำ แปลกใจจริง พอ กั้งเดินไปถามที่แผนกมักจะบอกว่า กลับไปก่อนทุกครั้ง
หรือเขาจงใจหลีกเลี่ยงไม่อยากมาพบปะเธอ แต่ถามเหตุผลแล้ว รวมทั้งฝ่ายบุคคลก็แล้ว ทุกคนปฏิเสธบอ
