มลทินรักซาตาน

บทนำ

ปฐมบท

            เพล้ง!

            เสียงบางสิ่งที่ตกกระทบพื้นในกลางดึกปลุกเอาคนตัวเล็กที่กำลังนอนขดตัวอยู่ที่โซฟาในห้องรับแขกสะดุ้งตื่นขึ้นก่อนจะรีบเดินมายังหน้าบ้านเพื่อต้อนรับการกลับมาของใครบางคน ใครที่มักจะกลับมาพร้อมกับเสียงเอะอะโวยวายเสมอ กระทั่งเมื่อเดินมาถึงรถยุโรปสีดำที่ในตอนนี้นั้นมีร่างสูงโปร่งของใครบางคนที่ว่าคนนั้น ซึ่งตอนนี้กำลังเมาหนักจนแทบจะยืนด้วยตัวเองไม่ไหวจำต้องให้ลุงมั่น คนขับรถส่วนตัวช่วยพยุงเอาไว้อีกแรง เมื่อไล่ระดับสายตาต่ำลงไปหน่อย ก็พบกับเศษขวดเหล้าที่แตกกระจายไปทั่วพื้นไม่ไกลกันเท่าไหร่

            “ดื่มหนักอีกแล้วหรือคะวันนี้” หนูเล็ก หรือรินลดา วิยาพรรณ ลูกสาวคนเล็กของเจ้าสัวโกสน เจ้าของฟาร์มองุ่นแห่งใหญ่ในจังหวัดราชบุรี อีกทั้งยังเป็นอดีตนายหน้าขายที่มีชื่อเสียงซึ่งใครๆ ต่างก็รู้จัก แม้ว่าตอนนี้เจ้าตัวนั้นจะจากไปนานหลายปีแล้วก็ตามถามชายชราตรงหน้าเมื่อมาถึงก่อนจะเอื้อมมือไปรับสามี ที่ถูกต้องตามกฏหมายของตัวเองมาโอบเอาไว้ด้วยสองมือเล็กน่ารัก

            “ครับคุณเล็ก วันนี้หนักกว่าทุกๆ วันเลย ไอ้ผมก็พยายามห้ามคุณภพตามที่คุณหนูเล็กสั่งเอาไว้แล้วนะครับ แต่คุณภพก็ยัง…” ไม่จำเป็นต้องตอบอะไรมากไปกว่านี้ เพราะใครๆ ต่างก็รู้ดีว่าชายหนุ่มตรงหน้านี้หัวรั้นและไม่ยอมฟังคำใครทั้งนั้นนอกเสียจากตัวของเขาเอง หรือหากจะพูดให้ถูกแล้วล่ะก็ นอกจากพ่อแม่ของเขาที่มาด่วนจากไปแล้วนั้นเห็นทีก็คงจะมีแต่ผู้เป็นย่าคนเดียวเท่านั้นที่เขายอมคำฟัง

            ตรีภพ สุวงศ์ไพศาลกุล หลานชายคนโตของคุณหญิงสุรัตน์ เจ้าของโรงแรมหรูขนาดใหญ่ที่มีเครือแตกยอดออกไปอีกมากมายหลายแห่งทั่วประเทศ อีกทั้งยังเป็นเจ้าของโรงทอผ้าไหมขนาดใหญ่ เพราะกิจการมากมายของครอบครัวที่มีอยู่ส่งผลทำให้เขา ซึ่งเป็นหลานชายเพียงคนเดียวจำต้องแบกรับหน้าที่ดูแล จัดการสานต่อโดยมีผู้เป็นย่าซึ่งตอนนี้ได้วางมือจากธุรกิจไปแล้ว       ปล่อยให้หลานชายเป็นผู้ดูแลต่อคอยให้การสนับสนุนอยู่เบื้องหลัง

 ใครเลยจะไม่รู้จักนักธุรกิจหนุ่มไฟแรงที่กวาดทำรายได้ให้แก่กิจการโรงแรมในเครือ สุวงศ์ไพศาลกุล มากที่สุดในประวัติการณ์ อีกทั้งเขายังเป็นคนหนุ่มยุคใหม่ที่มักจะมีทัศนคติในการทำงานที่เฉียบเหลียมและฉลาด ทุกอย่างที่รวมกันมันทำให้เขาประสบการณ์ความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อย ชีวิตที่แสนจะเพียบพร้อมแต่กลับมีบางสิ่งที่เขาอยากจะจำกัดทิ้ง บางสิ่งที่ช่างไม่มีค่าอะไรเลย  นอกจากตัวถ่วงชีวิตที่เขาจำเป็นต้องรับเอาไว้อย่างคนไม่มีทางเลือก

            เรื่องราวทั้งหมดมันเริ่มตันขึ้นเพียงแค่คำสัญญาในวงเหล้าจากพ่อของเขาและพ่อของเธอ รันภัทร อดีตคนรักผู้ซึ่งล่วงลับไปนานหลายปีแล้วว่าจะให้ลูกๆ ของพวกเขาแต่งงานกัน ซึ่งตามเดิมนั้นว่าที่เจ้าสาวของเขาก็คือรันภัทร วิยาพรรณ ผู้หญิงที่เขารักแต่กลับต้องมาโชคร้ายได้รับอุบัติเหตุรถคว่ำจนเสียชีวิตจากไปอย่างน่าเศร้า

            รันภัทรเสียชีวิตไปก่อนหน้าที่จะถึงวันแต่งงานที่กำลังจะเกิดขึ้นเพียงหนึ่งวันเท่านั้น อุบัติเหตุในครั้งนั้นมันทำให้เจ้าสาวจำต้องเปลี่ยนตัวเป็นคนน้องอย่างรินลดากะทันหัน  และนั่นเองที่จุดเปลี่ยนของทุกๆ สิ่งนับตั้งแต่นั้นมา

            รินลดาจำต้องทนอยู่กับคำครหาที่ว่า ‘เจ้าสาวที่ไม่ต้องการ’ มาตลอดนับตั้งแต่นั้นมาจนถึงทุกวันนี้ เพราะตรีภพรักเพียงแต่พี่สาวของเธอเพียงคนเดียวเท่านั้น และคงไม่มีวันที่เธอจะมาทดแทนคนรักของเขาได้เลย เขาจมปรักและทิ้งหัวใจของตัวเองเอาไว้กับอดีตที่แสนเศร้าโดยมีเธอคอยอยู่เคียงข้างด้วยหัวใจที่เจ็บปวด ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นรักแรกของเธอและเจ้าตัวเองก็รู้เรื่องนี้ดีกว่าใครๆ         แต่เขาก็ยังรักและคิดถึงแต่พี่สาวของเธอเพียงคนเดียวเท่านั้น

            ความเจ็บปวดที่ต้องทนเห็นเขารักแต่เพียงพี่สาวของตัวเองมาตลอดเวลาที่ทั้งคู่คบหาดูใจกันนั้นยังเจ็บปวดร้าวไม่เท่ากับการได้ครอบครองเขาเพียงแต่ในนาม ไม่มีเลยความรัก หรือแม้แต่เศษเสี้ยวหัวใจที่เขาจะมอบให้กันอย่างที่มันสมควรจะเป็น

             จะมีก็เพียงความเกลียดชังเท่านั้นที่ยังคงอยู่       และจะอยู่ไปอีกนาน

            “ลุงมั่นกลับไปพักผ่อนเถอะค่ะ เดี๋ยวทางนี้หนูเล็กจัดการต่อเอง ไม่ต้องห่วงนะคะ”หญิงสาวหยุดคิดเรื่องในอดีตที่ไม่มีวันย้อนกลับไปแก้ไขอะไรได้อีกชั่วครู่พร้อมทั้งหันไปบอกชายชราพร้อมรอยหวานๆที่ใกล้จะเจือจางเต็มที

            ใครหลายๆ คนต่างก็รู้ดีว่าตรีภพนั้นชิงชังเมียสาวคนนี้เสียยิ่งกว่าอะไรดี เขาไม่เคยสนใจใยดีอะไรนอกเสียจากยอมย้ายเข้ามาอยู่ในเรือนกลางริมน้ำกับหล่อนตามลำพังเพราะไม่อาจขัดคำสั่งของผู้เป็นย่าที่เอ็นดูในตัวของหลานสะใภ้มากกว่าใครๆ

            นั่นเป็นเพียงสิ่งเดียวที่เขาทำให้ เขาไม่เคยพาเธอไปออกงาน ไม่เคยคิดจะแนะนำให้สังคมได้รับรู้ว่าในชีวิตของเขานั้นยังคงผู้หญิงคนนี้อยู่ข้างกายในฐานะภรรยาที่ถูกต้องตามกฏหมาย แม้แต่งานแต่งงานของเขาและเธอเขาก็กลับมาหายตัวไปอยู่ที่งานศพของคนรัก ผู้หญิงที่ไม่ว่าจะเมื่อไหร่เขาก็ยังรักอยู่

            แต่เธอก็ยังอดทนมาโดยตลอด เพียงเพราะเชื่อว่าสักวันเขาจะมองเห็นในความดีของเธอบ้างสักนิด อย่างน้อยเธอก็ทำเพื่อคำขอร้องครั้งสุดท้ายของพี่สาว      ที่ได้ตายจากไปไกลที่ฝากเอาไว้ก่อนที่จะสิ้นใจในวันนั้นให้เป็นจริง…

            ‘รักภพแทนพี่ด้วยนะหนูเล็ก…ถ้าเป็นน้องสาวคนนี้ของพี่จะต้องทำให้คนที่พี่รักมีความสุขได้แน่ๆ’

            หลังจากพยุงร่างที่กำลังเมาจนไร้สติของสามีที่มักจะเมากลับมาเช่นนี้เป็นประจำอยู่ทุกคืน ทั้งๆ ที่ก่อนออกไปทำงานนั้นยังสุขุมเยือกเย็นเสียจนใครๆ ต่างก็พากันหวาดกลัวไปตามๆ กัน แต่พอเหล้าเข้าปากเขาก็กลายเป็นอีกคนที่ต่างไปจากเดิม จะมีก็แต่เธอที่ต้องนอนรออยู่ที่โซฟาตัวเดิมเพื่อคอยช่วยพยุงเขาขึ้นมายังห้องนอน   ห้องนอนที่ไม่ได้อบอุ่นอย่างที่เคยฝันเอาไว้เลย

            “ขอบคุณอีกครั้งนะคะลุงมั่นที่ช่วยหนูเล็กพาพี่ภพขึ้นมาส่งถึงห้องนอนแบบนี้ทุกคืน เลยพลอยทำให้ลุงต้องนอนดึกไปด้วยเลย หนูเล็กต้องขอโทษแทนพี่ภพด้วยนะคะ”เสียงหวานบอกไปตามที่รู้สึก ไม่ใช่แค่เพียงแต่เธอเท่านั้นที่ต้องนอนน้อยเพราะต้องนั่งรอเขาอยู่แบบนี้ทุกคืน ยังมีลุงมั่นคนขับรถตรงหน้านี้ด้วยอีกคนที่ต้องรับผลกรรมนี้ไปอย่างเลี่ยงไม่ได้ทั้งๆ ที่เวลานี้น่าจะเป็นเวลาสำหรับพักผ่อนของลุงแกแล้วแท้ๆ แต่กลับต้องคอยขับรถรับส่งคนเอาแต่ใจตัวที่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่นิสัยเหล่านี้ของเขานั้นมันจะหมดไปเสียที

            “อย่าห่วงเรื่องนั้นไปเลยครับคุณหนูเล็ก เรื่องแค่นี้เล็กน้อยมากหากเทียบกับบุญคุณที่ทุกๆ คนในบ้านหลังนี้มอบให้ผมกับครอบครัว ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวกลับไปหลับเอาแรงที่เรือนเล็กก่อนนะครับ พรุ่งนี้จะต้องตื่นไปส่งคุณภพแต่เช้า เห็นว่ามีประชุมใหญ่น่ะครับ” หญิงสาวพยักหน้ารับรู้ก่อนจะอาสาไปส่งแต่ชายชราก็ห้ามเอาไว้เสียก่อนเพราะอยากให้สามีภรรยาให้อยู่ด้วยกันตามลำพังเสียมากกว่า ในใจอดที่จะสงสารหญิงสาวขึ้นมาไม่ได้ ที่ต้องทิ้งทุกๆ อย่างของตัวเองแล้วมาเริ่มต้นใหม่กับผู้ชายที่ไม่เคยแม้แต่จะมอบความรักให้เลยสักครั้ง ไม่เคยพาออกงานสังคมแต่กลับควงเอาคู่ขาไปออกงานแทน ทำตัวราวกับเป็นคนโสดทั้งๆ   ที่ทั้งสองจดทะเบียนสมรสกันเป็นที่เรียบร้อยแล้วแท้ๆ