แต่เอมิเป็นเมียการันนะ!
1272 Words
"คุณหนู" การันมองร่างเล็กที่ค่อยๆลืมตาขึ้นมาอย่างยากลำบากถ้าหากว่าเขาไปช้ากว่านี้เพียงแค่เสี้ยววิมีหวังร่างของเอมิต้องจมหายไปกับทะเลอย่างแน่นอน และตอนนี้ครอบครัวของเธอก็เป็นห่วงถึงขนาดอยากจะมาหาในทันทีแต่เพราะติดพายุและคาดว่าพายุลูกนี้จะอยู่ต่ออีกหลายวันเลยได้แต่ส่งกำลังใจหวังให้เอมิฟื้นในเร็ววัน
"กะการันน น้ำ" เอมิเอ่ยขอสิ่งต้องการด้วยน้ำเสียงแหบแห้งแน่นอนว่าเธอหมดสติไปสองวันเต็มๆเกาะแห่งนี้ไม่มีหมอไม่มีโรงพยาบาลนั่นยิ่งทำให้เขารู้สึกกังวลเข้าไปใหญ่แต่ในเมื่อตอนนี้เธอฟื้นแล้วเขาก็เบาใจได้บ้างเล็กน้อย
การันค่อยๆประคองเอมิขึ้นก่อนจะส่งน้ำให้เธอ เอมิที่ได้รับก็รีบกระดกมันเข้าปากทันทีอย่างกระหายจนเผลอสำลักออกมาและเป็นเขาที่ต้องคอยป้อนให้เธอแทน
"เป็นยังไงบ้างครับคุณหนู รู้สึกไม่สบายตรงไหนรึเปล่า" การันถามด้วยความเป็นห่วงแต่เอมิเพียงแค่มองเขานิ่งๆก่อนจะแบะปากและพุ่งมากอดเขาทันที
"ฮึกกเอมินึกว่าจะไม่ได้เจอหน้าการันอีกแล้วฮื่ออ" เอมิร้องไห้ออกมาอย่างหนักเธอยังจำตอนที่เรือของเธอคว่ำได้ความรู้สึกที่ตัวของเธอถูกลอบล้อมไปด้วยมวลน้ำที่เย็กยะเยือกมันจะไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นเลยถ้าเธอไม่ดื้อดึงที่จะเอาเรือออกมาและไม่ยอมฟังคำเตือนของชาวบ้านที่เตือนเธอตลอด
"ไม่เป็นไรแล้วนะครับ ตอนนี้ทุกคนเป็นห่วงคุณหนูมากเลย" การันเอ่ยบอกเขาตบหลังเอมิเป็นการปลอบเบาๆแม้ในใจอยากจะจับร่างบางมาตีตูดเสียให้เข็ดกับความดื้อด้านเอาแต่ใจที่มีมาตั้งแต่เด็กน้อยจนตอนนี้ก็ไม่หายสักที
"ฮึก เอมิขอโทษเอมิแค่อยากมาเจอการันไวๆ" เอมิผละตัวออกมาพร้อมกับทำตาปริบๆการันมองใบหน้าสวยที่ซีดเซียวดวงตาที่แดงก่ำจากการร้องไห้ยิ่งทำให้เธอดูน่าสงสาร ที่จริงเขาพึ่งได้รับโทรศัพท์จากอาเฟ่ยพ่อของเอมิก่อนที่พายุจะเข้าไม่นานว่าเอมิกำลังจะไปหาเขาแต่เขาก็ไม่อยากจะเชื่อว่าผู้หญิงตัวเล็กๆคนนี้จะบ้าบิ่นออกเรือมาคนเดียวทามกลางกระคลื่นและลมแถมแม้แต่เสื้อชูชีพก็ยังไม่มี
"หิวรึเปล่าครับ" การันเอ่ยถาม
"อื้อ" เอมิเอ่ยตอบแน่นอนว่าเธอคงไม่ได้กินอะไรเลยมาสองวันเต็มและพอตอนนี้ร่างกายมันตื่นเต็มที่ความหิวจึงถามหาเธอทันที
"นอนรอก่อนนะครับ เดี๋ยวผมมา" เอมิพยักหน้ารับอีกครั้งก่อนจะส่งยิ้มบางๆไปให้ไม่ว่าจะกี่ครั้งคนที่ยื่นมือมาช่วยเธอเสมอก็คือพ่อหนุ่มตาฟ้าหัวทองหน้าหล่อคนนี้
"ครับ เอมิปลอดภัยดีครับ ครับได้ครับ" การันออกมาสั่งให้แม่บ้านเตรียมอาหารให้กับเอมิและถือโอกาสโทรส่งข่าวให้ครอบครัวของเธอได้สบายใจร่างสูงถอนหายใจออกมาเบาๆมองดูทะเลที่ตอนนี้พายุก็ยังไม่หยุดวึ่งพายุลูกนั้นมันดูวุ่นวายเหมือนใครบางคนที่กำลังอยู่ในห้องนอนของเขาไม่มีผิด
"อร่อยมากเลยค่ะ ขอบคุณนะคะ" เอมิเอ่ยขึ้นอย่างอารมณ์ดีก่อนจะยกมือไหว้ขอบคุณป้าแม่บ้านที่ทำอาหารมาให้เธอทาน รอยยิ้มสดใสของเอมิถูกใจป้าแม่บ้านไม่น้อยเธอจึงรีบกลับเข้าไปในครัวและยกขนมเค้กมาให้เอมิอีก
"หู้ววบนเกาะมีของแบบนี้ด้วยหรอคะ" เอมิเอ่ยถามสายตามองของหวานตรงหน้าตาลุกวาว
"ก็ทำเท่าที่ทำได้ค่ะ อย่างเค้กมะพร้าวเราก็ใช้มะพร้าวบนเกาะ ลูกตาลลอยแก้วก็ใช้ลูกตาลบนเกาะแล้วก็เค้ก..."
"ไปพักเถอะครับป้า ขอบคุณที่เหนื่อยมาทั้งวันนะครับ" การันตัดบทป้าแม่บ้านทันทีเอมิหน้างอเล็กน้อยเพราะต่ออยากฟังต่อแต่ก็ไม่เอ่ยอะไรออกมาและเลือกที่จะตักเค้กเข้าปากแทน
"ว้าวอร่อยสุดๆไปเลย" เอมิทำหน้าฟินเมื่อได้กินเค้กมะพร้าวอ่อนมันหอมและหวานแถมยังมีเนื้อมะพร้าวให้เคี้ยวเล่นอีกด้วย
"คุณหนูครับ" เอมิมองร่างสูงที่เอ่ยเรียกเธอ
"คะ?"
"รู้รึเปล่าครับว่าทำไมผมถึงลาออก" แล้วมาใช้ชีวิตอยู่บนเกาะแห่งนี้
"ไม่รู้ค่ะ"
"เพราะผมเบื่อที่จะต้องตามใจคุณหนูครับ"
เคร้ง
ส้อมที่ถืออยู่นั้นร่วงทันทีเอมิชะงักกับคำพูดของร่างสูงไม่น้อย เธอนึกว่าเขาลาออกเพราะเบื่องานแต่ที่จริงเขาลาออกเพราะเบื่อเธอ
"การันทำไมพูดแบบนี้" เอมิเอ่ยถามร่างสูงอย่างใจแป้ว เอมิมองการันที่ถอนหายใจเบาๆออกมาความเบื่อหน่ายของเขามันแสดงออกมาให้เธอเห็นได้อย่างชัดเชน
"ตอนนี้ผมไม่ได้อยู่ในฐานะบอดี้การ์ดแล้ว โปรดเรียกผมว่าคุณไม่ก็พี่ด้วยครับ"
"การัน..."
"คุณการันไม่ก็พี่การันครับ"
"ก็ได้ ไม่ว่าจะคุณการันหรือพี่การันเอมิก็ยอมรับได้หมดขอแค่เอมิได้อยู่กับการัน" ร่างสูงถอนหายใจขึ้นมาอีกครั้งก่อนจะเดินไปนั่งข้างๆเอมิพร้อมกับจับไหล่บางเข้ามาหาตัวเอง
"ถ้าพายุผ่านไปเมื่อไหร่ ก็เตรียมตัวกลับได้เลยนะครับ" การันพูดแค่นั้นก่อนจะเดินจากไปแต่ยังไม่ทันเดินไปถึงไหนร่างบางก็สวนขึ้นมาทันที
"แต่เอมิเป็นเมียการันนะ!" ร่างสูงชะงักกึกกับสิ่งที่เอมิพูดออกมาและเขาก็ต้องตกใจอีกครั้งเมื่อสมชายลูกน้อของเขาที่กำลังจะเดินเข้ามานั้นได้ยินประโยคนั้นด้วย
"บ้าชิบ!" การันสถบออกมาเบาๆเขาหันหลังและเดินไปคว้าแขนบางให้เดินตามเขาเข้าห้องไปทันทีทามกลางความอึ้งของสมชายที่พอหายอึ้งก็อมยิ้มและรีบไปคุยเม้าท์กับคนอื่นทันที
"พูดบ้าอะไรครับ"
"ก็มันเรื่องจริงนี่..." เอมิเอ่ยบอกเธอมองร่างสูงที่ตอนนี้เหมือนจะยากหยุมหัวเธอในทันที
" เห้ออ คิดว่าได้กันครั้งเดียวต้องเป็นผัวเป็นเมียกันเลยหรอ?" ร่างสูงเอ่ยถาม
"ก็พี่มันหัวนอกนี่แต่นี้มันประเทศไทยนะ..ได้กันครั้งเดียวก็ต้องรับผิดชอบ!" เอมิเอ่ยบอกเสียงแข็งถึงแม้ความจริงมันจะไม่ใช่ก็ตามถ้าจะให้มีอะไรกันครั้งเดียวแล้วต้องเป็นผัวเป็นเมียกันแบบนี้หลายคนคงคิดหนักเรื่องการเสียตัวจนทรัพยากรมนุษย์หมดประเทศกันพอดี
"เห้อ" เอมิมองร่างสูงที่ถอนหายใจออกมาอีกครั้งก่อนจะเดินหนีเธอไป และเท่าที่นับได้ การันตอนอยู่กับเธอเขาถอนหายใจไปแล้วเกือบห้าครั้งจนสงสัยในตัวเองแล้วว่าเธอคือต้นเหตุที่ทำให้เขาเบื่อเธอรึเปล่า
ทำดีมากเอมิทำดีมาก่ะคุณสมชาย คือแบบความลับมันไม่มีในโลกอยู่แล้วอะนะ
อย่าลืมคอมเม้นเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะคะ
- Writer
