การันเป็นของเอมินะ
1576 Words
"เมากลับมาอีกแล้วหรอครับ?" เสียงหนึ่งเอ่ยขึ้นด้วยความเหนื่อยใจก่อนจะเดินไปหิ้วปีกร่างเล็กที่เดินลงรถมาแบบเซๆแถมผมเผ้าก็ชี้ฝูเหมือนพึ่งไปฝัดกับหมาที่ไหนมาสายตาของเขามองไปยังเจ้าของรถที่ขับมาส่งกี่ครั้งแล้วที่ไปด้วยกันแล้วเละมาแบบนี้
"ความผิดพี่นั้นแหละไม่ยอมไปกับเอมิ..มันเลยงอนกระดื่มเหล้าเป็นน้ำเปล่าเลย" อีกคนเอ่ยพูดเขาถอนหายใจเบาๆด้วยความเบื่อหน่ายส่วนคนที่หิ้วปีกอยู่ก็เอาแต่พึมพัมอะไรก็ไม่รู้แถมกลิ่นเหล้าก็ยังโชยหึ่งจนเขาต้องเบือนหน้าหนี
"แล้วคุณเมารึเปล่าครับถ้าเมาก็เข้ามานอนก่อน"
"ไม่เมาครับ...ผมฝากเอมิด้วยนะพี่การัน" คนที่ถูกเอ่ยชื่อพยักหน้ารับเบาๆการันผู้ชายร่างสูงวัยตอนนี้เรียกได้ว่าแทบจะไม่เหมาะกับคำว่าพี่แล้วด้วยซ้ำเขาคือบอดี้การ์ดส่วนตัวของคุณหนูเอมิหญิงสาวหน้าตาน่ารักบ้านรวยและเป็นมาได้นับ10ปีแล้ว
"การันนน~" เสียงเรียกชื่อของเขาดังขึ้นจากปากเล็กๆที่เคลือบด้วยลิปสติกสีชมพูซึ่งเป็นสีโปรดของเจ้าตัวมือบางโอบรอบคอเขาก่อนจะถูกจุ้บที่แก้มเบาๆการันรีบหันหน้าดูรอบๆทันทีว่ามีใครเห็นหรือไม่เมื่อพบว่าไม่มีใครเขาจึงรีบพาร่างบางขึ้นห้องทันที
"วานเน้เอมิโกดการันมั่กๆ" ร่างบางเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงยานการันวางเอมิลงบนที่นอนด้วยความนุ่มนวลก่อนจะห่มผ้าให้เธอ
"จาปายไหน ยังไม่ได้จุ้บกันเลย" เอมิคว้าแขนแกร่งไว้ก่อนจะเอ่ยบอก
"ผมว่าพวกเราควรหยุดเรื่องแบบนี้ได้แล้ว" การันเอ่ยขึ้นอย่างจริงจังความสัมพันธ์ที่มากกว่าเจ้านายกับลูกน้องมันพึ่งเริ่มได้ไม่กี่ปี มันเป็นวันที่ทั้งสองต่างก็มีความสุขจนเผลอทำเรื่องเกินตัวโดยการแตะเนื้อต้องตัวกันและหลังจากวันนั้นเขาทั้งสองก็เริ่มมีความสัมพันธ์ที่มากกว่าเจ้านายกับลูกน้องและเรื่องนี้สำหรับเขามันควรจะหยุดได้แล้ว
เอมิที่ตอนนี้อยู่ในวัยที่โตเป็นสาวเต็มตัวกับเขาที่อยู่ในวัยเข้าสู่ผู้ใหญ่ปลายๆช่วงอายุที่ห่างกันเกือบ10ปีจากตอนแรกที่ดูเหมือนจะโอเคแต่พอเวลาผ่านไปร่างกายของเขาก็เริ่มไม่แข็งแรงเหมือนเก่าใบหน้าที่เคยตึงก็มีรอยเหี่ยวย่นปรากฏ เขาแก่แล้ว นั้นคือสิ่งที่การันคิด
"หยุดอาราย มะอาวมาจุ้บๆ" เอมิโอบรอบคอการันก่อนจะดึงเข้าหาตัวจนในที่สุดปากทั้งสองก็ชนกันลิ้นร้อนของเอมิลุกล้ำเข้ามาในปากเขารสเหล้าขมๆถูกกลบด้วยรสลิปสติกสีหวานความหวานของมันทำให้อารมณ์เขาพุ่งขึ้น การันรีบผละตัวออกมาทันทีเพราะกลัวว่าตัวเองจะเผลอมีอารมณ์ไปมากกว่านี้
"คือว่าผมมีเรื่องจะบอ.."
พรึ่บ
เอมิดึงร่างสูงให้ล้มมาบนเตียงก่อนที่ตัวเองจะเป็นฝ่ายขึ้นคล่อมโดยที่ไม่ฟังให้อีกฝ่ายพูดร่างบางกดจูบลงบนปากหนาทันทีส่วนมือก็เริ่มปลดกระดุมของเขาจนสุด วันนี้เธออารมณ์ไม่ดีมากๆเพราะโดนขัดใจจากบอดี้การ์ดคนโปรดจากที่เคยไปไหนด้วยกันตลอด เดี๋ยวนี้ก็เริ่มพลักไสเธอให้ไปกับพายุเพื่อนของเธอแทนและวันนี้ก็เช่นกันที่เขาปฏิเสธเธอ
"การันเป็นของเอมินะ" การันมองร่างบางที่ลูบไล้ไปตามลำตัวของเขาก่อนจะเริ่มปลดหัวกางเกงเขาออกร่างสูงถอนหายใจเบาๆ เขาควรที่จะหยุดแต่พอยิ่งได้เห็นใบหน้าของเอมิที่เต็มไปด้วยความต้องการเขาก็ใจไม่แข็งพอที่จะพลักเธอออก
"อะอื้อออ"เอมิร้องครางออกมาเบาๆยามที่ถูกน้องสาวของตัวเองไปกับตัวตนที่แข็งแกร่งของอีกฝ่ายพร้อมกับลูบไล้ร่างกายที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามแม้ว่าผู้ชายตรงหน้าของเธอจะอายุเลข3แล้วแต่การันนั้นยังคงเหมือนเด็กวัยเดียวกับเธอใบหน้าหล่อตาสีฟ้าและผมสีบอนด์สว่างเธอชอบทุกอย่างในตัวผู้ชายคนนี้
"ซี๊ดดด"การันร้องครางออกมาบ้างยามที่เอมิกัดเขาที่จุกของเขาก่อนจะใช้ลิ้ของเธอเลียไปมา ด้านล่างก็ยังเสียดสีกันไม่พักมันเป็นแบบนี้มาหลายปีเราทั้งสองต่างต้องการกันและกันจนลืมไปว่าพวกเขาไม่ได้อยู่สถานะเดียวกัน
"คุณหนูอย่านะครับ" การันร้องห้ามเมื่อเอมิกำลังจับตัวตนของเขาจ่อเข้าไปที่ปากทางหวานฉ่ำ แม้จะทำแบบนี้กันหลายครั้งแต่ทั้งสองก็ยังไม่เคยสอดใส่ซึ่งกันและกัน
"อื้ออการันน~" เอมิร้องลั่นเมื่อค่อยๆกลืนกินตัวตนของเขาเข้าไปในตัวเธอไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมวันนี้เธอถึงอยากสอดใส่กับเขาทั้งๆที่ตลอดหลายปีมาแค่ทำกันภายนอกเท่านั้นแต่วันนี้เธออยากครอบครองผู้ชายคนนี้เหลือเกิน
"คุณหนูซี๊ดดด!" การันจับเอวบางที่ตอนนี้กำลังกลืนตัวตนของเขาและในที่สุดเขาก็ถูกกลืนจนมิดด้าม
"การัน การันเป็นของเอมิอื้อออ" เอมิร้องครางก่อนจะขยับสะโพกเบาๆและรุนแรงขึ้นเมื่อความรู้สึกเจ็บที่มีเริ่มหายไป
"เอมิอ๊าาาา" ร่างสูงจับเอวร่างบางที่ขย่มเขาอย่างเมามันตอนนี้มันเกินเลยมากกว่าครั้งไหนๆเขาจับเอมิให้นอนลงก่อนจะเป็นฝ่ายคุมเกมบ้าง
"อื้ออการันเอมิเป็นของการัน" ดวงตาที่เหม่อลอยมือบางที่ยกขึ้นมารั้งต้นคอของเขาก่อนจะมอบจูบแสนหวานทุกอย่างมันดีไปหมดและเอมิไม่ผิดหวังเลยที่จะมอบครั้งแรกให้กับคนสำคัญอย่างเขา
"กะใกล้แล้ว" ร่างสูงเอ่ยบอกก่อนจะเร่งสะโพกเข้าใส่ร่างบางที่กระเด้งไปมาใบหน้าสวยกัดปากตัวเองอย่างยั่วยวนจนคนที่มองทนไม่ไหวจึงต้องส่งมือไปนวดเฟ้นอกตูมที่เด้งอยู่ตรงหน้า
"อื้อออ๊าาาา~" เอมิกระตุกถี่เมื่อตัวเองนั้นถึงฝั่งฝันพร้อมกับร่างสูงที่ชักตัวตนออกมาก่อนจะปลดปล่อยไปที่หน้าท้องบาง
แฮ่ก แฮ่ก
เสียงหอบหายใจของทั้งสองดังขึ้นแข่งกันการันเดินไปหยิทิชซู่ที่หัวเตียงมาเช็ดน้ำรักของตัวเองส่วนเอมิก็ได้แต่นอนหอบอยู่บนเตียงก่อนที่จะค่อยๆผลอยหลับไปในที่สุด การันจัดการอุ้มร่างเล็กไปทำความสะอาดก่อนจะห่มผ้าให้เธอเรียบร้อยมือหนาลูบไปที่ผมสีดำสลับชมพูทั้งดูน่ารักและเซ็กซี่ก่อนจะกดจูบที่หน้าผากมนและเอ่ยขึ้น
"ลาก่อนนะครับคุณหนู"
เช้าวันต่อมา
"การันนนนน การันอยู่ไหนน" เอมิที่ตื่นมาเธออาบน้ำแต่งตัวและรีบลงมาก่อนจะเรียกหาบอดี้การ์ดคนโปรดเรื่องเมื่อคืนเธอจำได้ทุกอย่างและไม่นึกเสียใจเลยแม้แต่น้อยแต่เธอกลับมีความสุขมากกว่าแต่ตอนนี้เธอเรียกชื่อเขายังไงก็ยังคงเงียบทั้งๆที่เมื่อก่อนเรียกปุ๊บไม่นานเขาก็จะปรากฏตัวทันที
"เอมิตื่นแล้วหรอลูก" อาเฟ่ยเอ่ยถามด้วยรอยยิ้มก่อนจะมองลูกสาวของตัวเองที่ค่อยๆเดินลงจากบันไดมาด้วยใบหน้าบูดบึ้ง
"พ่อคะ พ่อเห็นการันมั้ยคะ?" เอมิเอ่ยถามผู้เป็นพ่อ
"พ่อนึกว่าเมื่อคืนการันบอกลูกแล้ว" อาเฟ่ยเอ่ยบอกเอมิทำหน้าไม่เข้าใจก่อนจะเอ่ยถามต่อ
"บอกอะไรหรอคะ" เอมิมองผู้เป็นพ่อที่ทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกนั่นยิ่งทำให้เธออยากรู้มากขึ้นจนต้องรีบไปเกาะแขนอาเฟ่ยและเขย่ามันเบาๆ
"คือว่า…การันลาออกไปแล้ว"
"คะ!?" เอมิพูดเสียงดังลั่นอย่างไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ตัวเองได้ยิน
"ลาออกหรอคะ?ลาออกไปไหนคะ?" เอมิรีบตามต่อทันที
"พ่อก็ไม่รู้หรอกแต่การันบอกว่าเขาเบื่อกับงานนี้แล้ว และอายุเขาก็มากขึ้นจะให้มาปกป้องลูกเหมือนเมื่อก่อนก็คงจะทำได้ไม่เต็มที่" อาเฟ่ยพูดออกมายาวเขารู้ดีว่าเอมิรักการันมากแค่ไหนเพราะทั้งสองอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก
"ไม่จริงฮึกการันทิ้งหนูหรอคะ" เอมิทรุดฮวบลงไปที่พื้นน้ำตาสวยค่อยๆไหลทะลักออกมาด้วยความเสียใจ ทั้งๆที่เมื่อวานเราทั้งคู่ยังมีความสุขกันอยู่แล้วทำไมวันนี้เขาคนนั้นถึงจากเธอไปอย่างง่ายดายเช่นนี้
มันไม่มีแม้แต่คำบอกลาเลยด้วยซ้ำ...
มาแล้วจ้า เปิดมาก็สวบพร้อมทิ้งทันทีฮ่าๆ
อย่าลืมคอมเม้นเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะ
- Writer
