ควีนขัดดอก

หัวหน้ามาเฟีย

ตอนที่1 ​

หัวหน้ามาเฟีย

ภายในรถคาดิลแลคสีบรอนซ์เทา บนถนนสี่เลนมุ่งสู่ภาคตะวันออก มองเห็นจากไกลๆ อีกราวสองร้อยเมตรว่ามีป้ายขนาดใหญ่สลักชื่อสถานที่บนนั้นชัดเจน และไม่นานรถก็ถูกเลี้ยวไปยังทิศทางที่ป้ายนั้นชี้บอกไว้ พร้อมกันกับเสียงคล้ายว่ากำลังวิตกกับอะไรสักอย่างดังแว่วแผ่วเบามาจากผู้โดยสารด้านหลัง

“น้องควีน เ**กลัววะ!”

“โถ่เจ๊ อย่างมากก็ถูกซ้อมนิดหน่อย งานรอบนี้ได้เกือบครึ่งล้าน ต่อให้นอนโรงบาลเป็นเดือน ยังไงก็คุ้ม”

ควีนกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยให้กับสาวงามในชุดวาบหวิวซึ่งนั่งจับแขนกันแน่นอยู่เบาะด้านหลัง

สาวน้อยในวัยสิบเก้าปี พอจะรู้ดีว่า 'เด็ก' ของเธอรู้สึกอย่างไร แต่นี่เป็นงานใหญ่! กว่าควีนจะไขว่คว้ามาได้ เธอต้องตีฝีปากกับรุ่นพี่หลายคน หากแขกคนสำคัญที่รออยู่ในคลับเฮ้าส์พอใจในตัวสองสาวที่คัดมาล่ะก็ อนาคตในแก๊งของเธอก็คงไปได้สวย เพราะอดีตผู้จัดการอย่างดวงดาว หรือที่หญิงสาวเรียกติดปาก แม่ดาว บอกว่า คนที่เธอต้องบำเรอครั้งนี้ เป็นบอสจากสาขาใหญ่ แกมบิโอ้แฟมิลี่ แก๊งมาเฟียที่เป็นเจ้าของกาสิโนซึ่งเธอทำงานอยู่ตอนนี้

เรียวขาเนียนขาวชวนมองขับกับชุดสีแดงเพลิงแหวกสูงก้าวลงจากรถหรูด้วยท่าทีไม่ต่างอะไรกับนางพญา ผิดกับสองสาวนุ่งน้อยห่มน้อยอีกสองคนที่มีอาการตื่นกลัวอย่างเห็นได้ชัด จนสาวน้อยผู้มีตำแหน่งผู้จัดการ หญิงสาวที่ถูกเรียกขานอย่างติดปากว่า แม่เล้า นั้นต้องถอนหายใจออกมาพลางใช้น้ำเย็นเข้าลูบ ชวนคุยด้วยท่าทีเป็นกันเองเหมือนเคย

"เจ๊ ทำอย่างกับว่าเป็นเด็กสาวแรกรุ่นโดนพามาเสียบริสุทธิ์ไปได้ เดี๋ยวก็เสียชื่อตัวท็อปกันพอดี"

"แหม น้องคะ พวกเจ๊ก็กลัวป่ะวะ หัวหน้ามาเฟียเลยนะเว้ย ถ้าเกิดเขาไม่ถูกใจขึ้นมา พวกเจ๊ไม่โดนเป่าหัวกระจุยเหรอวะ"

สาวอีกนางที่อายุไม่ห่างจากแม่เล้าสาวมากนักเอ่ยแทรก ทำให้อีกคนที่อยู่ข้างกันยิ่งจิตตกไปใหญ่

"อย่าเพิ่งมโนกันไปนักสิ เขาไม่ฆ่าพวกเจ๊หรอกน่า เสียของหมด อย่ามัวเป็นกระต่ายตื่นตูมไปเลย เข้าไปกันเถอะ หรือเจ๊เปลี่ยนใจอยากกลับ "

สองสาวมองหน้ากันอย่างชั่งใจ ทว่ายังไม่ทันได้เอ่ยความต้องการ สาวน้อยตรงหน้าที่มีตำแหน่งสูงกว่าก็พูดขึ้นนิ่งๆ เต็มไปด้วยรอยยิ้มน่าลัก...ไปฆ่าทิ้ง

"แต่ถ้าเ**กลับไป นายใหญ่เขาอาจมองว่าเจ๊สองคนหยามหน้าเขาก็ได้นะ แล้วถ้าเขาเกิดรู้สึกไม่พอใจหรืออับอายขึ้นมา เดี๋ยวไข้โป้งจะถามหาเอาไม่รู้นะคะ"

ว่าจบก็เดินนวยนาดสะบัดก้นงอนนำเข้าไปทันทีโดยมีสาวสวยที่เกาะแขนกันทำปากขมุบขมิบให้อย่างเจ็บใจในความร้ายของเธอ ทว่าก็ยอมเดินตามไปแต่โดยดีอย่างไม่มีทางเลือก

ทันทีที่สามสาวมาถึงยังบริเวณด้านในของคลับเฮ้าส์แห่งนี้ สายตาทั้งหกข้างก็อดพราวระยับออกมาไม่ได้อย่างตื่นตาตื่นใจกับความหรูหราอลังการไม่เกรงใจใครของสถานที่แห่งนี้ พื้นสนามหญ้าสีเขียวสดกว้างสุดลูกหูลูกตาตัดกันเป็นอย่างดีกับตัวอาคารกระจกสีขุ่น ทว่าสิ่งที่ชวนมองมากกว่าความอลังการนี้เห็นจะเป็นร่างสูงสมชายชาตรีที่ยืนหันหลังขยับไม้กอล์ฟในมือไปมา

นั่นก็คงจะไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร หากเป้าที่เขาเล็งใส่ไม่ใช่ชายคนหนึ่งที่ถูกมัดไว้กับเสาแทนหลุมอย่างควรจะเป็น! และไม่ใช่แต่เขาเท่านั้นยังมีลูกน้องอีกหลายคนนั่งคุกเข่าถอดเสื้ออยู่ไม่ไกล แรงหวดลูกกอล์ฟสลับกับเสียงร้องอย่างเจ็บปวดของชายที่ถูกมัด ทำให้สองสาวตัวท็อปออกอาการหวาดหวั่นมากขึ้นจนขาเรียวสั่นอย่างเห็นได้ชัด ผิดกับควีนที่ยืนกอดอกนิ่งราวกับไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับภาพตรงหน้า

"รู้มั้ย ว่าทำไมคนพวกนั้นถึงได้ถูกจับให้นั่งถอดเสื้อ"

เสียงเข้มเอ่ยถามขึ้นโดยที่ไม่หันหน้ามามองด้วยซ้ำ สองสาวดาวเด่นมองหน้ากันเลิ่กลั่กเพราะไม่สามารถหาคำตอบได้

"เพื่อไม่ให้ใครวิ่งหนีออกจากที่นี่ได้ไงคะ"

น้ำเสียงฉะฉานดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ ซึ่งไม่ใช่อื่นเลยนอกจากแม่เลานจ์คนงามที่มีอายุเพียงสิบเก้าปีอย่างควีน

"กะอีแค่ถอดเสื้อ ทำไมจะหนีออกไปไม่ได้"

น้ำเสียงเย็นชายังคงถามต่อพลางฟัดลูกกอล์ฟใส่ชายคนนั้นอีกราวกับเขาเป็นหุ่นไม่มีชีวิต

"ตอนที่ฉันเข้ามาเห็นว่ามีคนของคุณรออยู่ข้างนอกเต็มไปหมด ดูท่าคงจะเป็นมือปืนเสียด้วย ถ้าเกิด...มีใครคนหนึ่งทะเล่อทะล่าวิ่งออกไปทั้งสภาพที่ไม่ได้ใส่เสื้อแบบนี้ ก็ย่อมเป็นอะไรที่ผิดสังเกต และถ้าฉันเดาไม่ผิดละก็"

เธอเว้นช่วงเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยขึ้นน้ำเสียงราบเรียบทว่าเย็นชา

"ใครทะเล่อทะล่าวิ่งล่อนจ้อนออกมา นี่ก็คงเหมือนใบอนุญาตฆ่า พอลูกน้องคุณเห็นก็คงถูกจัดการทันที ฉันพูดถูกมั้ยคะ คุณหัวหน้ามาเฟีย"

มุมปากหนายกยิ้มขึ้นอย่างพึงพอใจกับคำตอบนั้น ร่างสูงที่หันหลังให้ค่อยๆ หันกลับมามอง ดวงตาคมสีน้ำข้าวฉายแววพึงพอใจอย่างที่ไม่เคยมีให้ใครมาก่อนเมื่อมองมายังคนตรงหน้า สาวน้อยใบหน้าเซ็กซี่ชวนฝันในชุดเดรสสายเดียวแหวกสูงสีแดงเพลิงคนนี้ช่างฉลาดเกินกว่าผู้หญิงที่เข้าเคยผ่านมาด้วยซ้ำ

"เก่งนี่ พูดจาฉะฉานแถมยังมีสมองอีก สมแล้วที่จะมาเป็นผู้หญิง..บนเตียงของผม ต้องขอโทษด้วยนะคนสวยที่ทำให้ตกใจ พอดีว่าคุณวิชัยเขาต้องชดเชยเงินในส่วนที่แอบยักยอกจากกาสิโนเราไป แต่บังเอิญว่าเขาดันเอามันไปลงกับธุรกิจใหม่ของตัวเองจนไม่มีปัญญาคืน แล้วผมก็เป็นเจ้าของเงินที่ใจดีเสียด้วย เลยให้เขาชดใช้เป็นจำนวนลูกกอล์ฟที่หวดเข้าใส่นั้นไง เห็นมั้ยว่าผมใจดีแค่ไหน"

เขาไม่พูดเปล่าทว่าร่างสูงยังตรงเข้ามาประชิดตัวเธอพร้อมกับมือแกร่งที่บีบปลายคางไว้แบบไม่เกรงใจ แม้แรงบีบนั้นจะแรงพอให้สาวน้อยรู้สึกเจ็บได้ ทว่า สาวเจ้ากลับไม่ยี่หระให้ความรู้สึกนั้น รอยยิ้มอวดดีเผยขึ้นจากมุมปากบางก่อนที่มือเรียวจะวางไว้ที่อกกว้างอย่างยั่วยวน

"ก็ถือว่าใจดีนะคะ แต่เมื่อครู่เหมือนคุณจะเข้าใจอะไรผิดไป ฉันไม่ได้มาที่นี่ในฐานะคู่นอนของคุณหรอกนะคะ แค่พาเด็กๆ มาส่งเท่านั้น"

"แล้วถ้าผม...อยากนอนกับคุณล่ะ"

มือหนาผละจากปลายคางมาเกี่ยวปอยผมของเธอเล่นเพื่อสูดดมพลางส่งสายตาแห่งความต้องการไปให้อย่างเปิดเผย ในขณะที่แม่เล้าคนสวยยังคงยกยิ้มให้อย่างไม่นึกกลัว

"คงจะไม่ได้หรอกค่ะ พอดีฉันต้องไปดูแลที่เลานจ์ต่อ ให้น้องๆ สองคนนั้นดูแลคุณจะดีกว่านะคะ ฉันรับรองว่าคุณจะติดใจจนลืมไม่ลงเลยละ"

เธอว่าพลางผละตัวออกจากเขาอย่างเนียนๆ ก่อนจะส่งสัญญาณให้สาวงามทั้งสองเป็นเชิงรู้กัน

ชายหนุ่มเองก็เหมือนจะไม่ติดอะไร รอยยิ้มพอใจกระจายเกลื่อนใบหน้าหล่อเหล่าของหนุ่มต่างชาติ ทว่าดวงตาเปล่งประกายยังคงจ้องมองไปยังสาวน้อยตรงหน้าอย่างไม่อาจละสายตาได้

"คุณชื่ออะไร ผมยังไม่รู้จักชื่อคุณเลยนะ"

"ไม่เห็นจะจำเป็นเลยนี่คะ ฉันก็แค่ทำหน้าที่พาเด็กมาให้คุณเท่านั้น ชื่อแซ่อะไรจำเป็นต้องจำด้วยเหรอ"

"ก็ควรนะ ในฐานะที่ผมเป็นเจ้าของเลาจ์และกาสิโนที่คุณทำงานอยู่"

หญิงสาวคนเก่งมองหน้าเขาอยู่ครู่ก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ

"ควีนค่ะ ฉันชื่อควีน"

"ควีนเหรอ ดี! อีกสองวันผมจะไปที่เลาจ์ ช่วยให้การต้อนรับผมอย่างสมเกียรติในฐานะเจ้านายด้วยก็แล้วกัน"

สาวน้อยโค้งให้เขาหนึ่งทีเป็นเชิงรับคำก่อนจะเดินล่าถอยออกไป โดยมีสายตาอยากเอาชนะจากหนุ่มร่างสูงตามไปไม่ห่าง

หากจะพูดกันตามจริงแล้วคนระดับ ลูเซียโน่ หากพึงพอใจใครสักคนแล้วล่ะก็ มันไม่ใช่เรื่องยากเลยที่จะได้คนคนนั้นมาครวญครางอยู่ใต้ร่างของเขา ทว่าแม่เล้าคนนี้กับมีบางอย่างที่ทำให้เขานึกสนุกขึ้นมาเสียอย่างนั้น มีไหวพริบแกมถือดีระคนความพยศนั่น เป็นอะไรที่ชายหนุ่มอยากเอาชนะเสียเหลือเกิน

***