Asel yine göğsünün üzerindeydi."Yine mi aynı saçmalık?"diye mırıldanan Cihan'ın kalbi nedenini, niçinini bilmediği bir duygunun frekansına ayarlandı.Bu duygu Cihan'ın hiç hoşuna gitmiyordu.Kızın birde kokusu vardı,kalbinin yakasına yapışan... Şey gibi kokuyordu sanki beyaz zambak gibi...
Çocukluğundan kalma hatıralar yüzünden zambaklara ayrı bir zaafı vardı Cihan'ın.Asel'in saçları ipekten bir tül gibi boyun girintisine dökülmüştü.Teninde hissettiği yumuşacık saçlar daha çok sinirlendiriyordu Cihan'ı.
Öfkesi iş başı yaparken,bir an önce bu nahoş durumdan kurtulmak istiyordu.Kızı bağırarak uyandırmak isterken
Asel ince ve güzel sesiyle "Cihan..."dedi.Bağırmak üzere olan Cihan öylece donup kalıverdi.İlk defa kızın ağzından ismini duyuyordu.Bu da Cihan'a çok tuhaf hissettirdi.Bu güne kadar
