Telefonun diğer ucundaki nefret ettiğim adamın söyledikleriyle nefesim yeniden bana bağışlanmış gibi derin bir oh çektim.İçimdeki yangın bir nebze sönerken istemsizce gözlerim doldu.Mutluluktan akmak için direnen gözyaşlarımı zor zaptediyordum.Ama karşımdaki düşmana hislerimi belli etmeyecek kadar da duygularımı kontrol edebilen soğuk kanlı bir adamdım.Anında kendimi toparlayıp asıl meseleye odaklandım.
"Telefonu Asel'e ver!"diye kükredim.
"Hay hay karını çok mu özledin?"diyen şerefsizin bir kaç saniye içinde "Kocan seninke konuşmak istiyor."diyen sesini duydum.
Telefon Asel'in kulağındaydı nefes alış verişinden tanıdım.Nefes alış veriş şeklini bile kaydetmişim beynime.Ama konuşmuyordu.
Kısa bir süre aramızdaki sessiz iletişime söz hakkı tanıdım.İkimiz de sessizce lügatından çok şeyler
