หลงกลรักมาเฟียสายดุ

ตอนที่ 6 เริ่มต้นหางานใหม่

“อืม....คุณศิลาขา เป็นยังไงบ้างค่ะ” หญิงสาวที่นั่งทำงานอย่างตั้งใจอยู่ระหว่างขาของชายหนุ่มรูปหล่อซีอีโอ แห่งคานส์แอนซ์ซี กรุ้ป เขานอนคาบซิการ์อยู่บนเตียงนอนอย่างสบายใจมือหนึ่งคาบแท่งอัดควันอีกมือกดศีรษะหญิงสาวให้ซุกซนอยู่บนเอ็นร้อนของเขาอย่างไม่คิดจะให้เงยหัวขึ้นมาจนกว่าเขาจะพอใจ ร่างแกร่งเริ่มตอบสนองรสพิศสวาทสาวผมแดง ช่างเร่าร้อนเกิดคำบรรยายขณะที่ร่างกายกำลังถูกปรนนิบัติจากหญิงสาวดาราระดับแนวหน้าที่เขาจ้างมานอนด้วย

ไม่ใช่สิ...นอนด้วยอะไรกันแบบนี้จะเรียกนอนด้วยกันได้อย่างไร ในเมื่อเขาไม่เคยต้องใช้ร่างกายกับเธอเลยแม้แต่นิด นอกจากปากบางของเธอที่เขาโปรดให้ครอบครองแท่งเนื้อของเขาและช่วยเขาให้ถึงสวรรค์ตามที่เขาต้องการก็เท่านั้น

ศิลารัตน์โปรดปราณการถูกปรนนิบัติจากปากของหญิงสาวให้แก่ร่างกายของเขาเป็นที่สุด ทว่ากลับรังเกียจการสอดใส่หรือมีเพศสัมพันธ์กับพวกหล่อน ร่างกายที่ผ่านชายมานับสิบมิได้ทำให้เขารู้สึกว่ามีคุณค่า หญิงสาวที่ซื้อได้ด้วยเงินมีค่าเพียงแค่ต้องยอมก้มหัวให้กับเขาเวลาที่เขาต้องการเท่านั้น

“นี่นะเหรอ ที่เขาร่ำลือกันว่าลีลาเด็ดดวงยิ่งกว่าใครๆ หึ โสเภณีในเลานจ์ยังใช้ปากเก่งกว่าเธอเลย เสียอารมณ์ฉันจริงๆ ออกไป”

ชายหนุ่มพูดพลางผลักสาวสวยให้ออกห่าง เก็บเจ้าโลกอันใหญ่โตเข้ากางเกงแล้วเดินลุกจากเตียงไปก่อนที่สาวเจ้าจะวิ่งเข้ามากอดรั้งเขาไว้ เพราะตัวเธอเองยังไม่ได้สมใจ จากขนาดแล้วความคับแน่นคงมีอยู่ไม่น้อย เธอได้ยินมาว่านักธุรกิจหนุ่มผู้ร่ำรวยคนนี้ไม่ยอมนอนกับใครด้วยซ้ำ เธอจึงรู้สึกอยากจะเป็นคนแรกที่พิชิตความยากลำบากนี้เป็นคนแรก เพื่อจะได้เป็นนายหญิงของซีอีโอ

“เดี๋ยวสิคะ”

“ออกไปได้แล้ว อย่าให้ผมต้องไล่” เขาเอ่ยไล่สาวสวยที่เข้ามายังไม่ถึงชั่วโมง

ชายหนุ่มเผลอนึกถึงหญิงสาวที่เขาซื้อมาในราคาที่แพงลิ่วกับการอมน้องชายของเขาแค่ครั้งเดียว จ่ายไปถึง 5 แสน ดาราแนวหน้าที่เคยรับงาน เขายังเคยจ่ายไม่ถึงสามแสนด้วยซ้ำ ตอนนั้นไม่รู้ว่าผีห่าตนใดเข้าสิงหรือเป็นเพราะแค่ต้องการเอาชนะปากเก่งๆของเธอเลยทำให้ตัดสินใจกดครั้งเดียวทำเงินหายออกจากบัญชีไปถึงครึ่งล้าน คิดแล้วก็อดเสียดายไม่ได้ที่ตัวเองลุกไปซะแบบนั้น

แต่ก็ใช่ว่าจะไม่ได้ผล...ถึงเขาจะไม่ใช่ดีอะไร ด้วยกลิ่นหอมหวานของเงินตรา แม้แต่ผู้หญิงแนวหน้า พอถูกทาบทามด้วยตัวเลขที่สูงจนพอใจ ผู้หญิงหิวเงิน ยังไงก็ยังเป็นเช่นนั้น แค่เห็นตัวเลขเงินที่สูงลิ่วแม้แต่ศักดิ์ศรีก็ยอมวางลงได้ รับเงินแล้วมาสยบแทบหว่างขาของเขาทุกราย

“จัดการเรียบร้อยดีมั้ย”

“ครับนาย พรุ่งนี้เธอจะถูกไล่ออก”

“ดี...จัดการเรื่องต่อไปเลย...”

“ครับ”

“อะไรนะ พี่ไม่ให้หนูกลับไปทำงานแล้ว ทะ ทำไมละคะ”

น้ำอิงพึ่งกลับมาทำงานที่ด้านล่างได้ไม่ถึงสองอาทิตย์เธอก็ได้รับข่าวร้ายว่าทางผู้ใหญ่สั่งการให้เธอออกจากที่นี่ พี่สาวผู้จัดการพยายามช่วยพูดแล้วทว่ากลับไม่ได้ผลหากน้ำอิงไม่ยอมออกไปที่นี่จะถูกปิดถาวร

“คือ...ลูกค้าวีวีไอพีที่เค้าเรียกน้ำอิงไปวันนั้นน่ะเค้าไม่พอใจที่จะเห็นน้ำอิงทำงานที่นี่ เขาเลยขู่ว่าจะถอนหุ้นออกทั้งหมด ถ้าพี่ยังให้น้ำอิงทำงานต่อพี่เลยต้องให้น้ำอิงออก น้ำอิงเข้าใจพี่นะ...พี่ขอโทษ ไว้พี่จะให้เงินสักก้อนเอาไว้ให้ไปใช้ระหว่างหางานใหม่ก็แล้วกันนะ” ฟังน้ำเสียงที่รุ่นพี่บอกเธอก็ลำบากใจ หญิงสาวจึงเข้าใจไม่ได้เร้าหรือแต่อย่างใด

“ค่ะ อิงเข้าใจขอบคุณนะคะพี่ ไว้ถ้าพี่ขาดคนพี่เรียกอิงใหม่ก็ได้ค่ะ” หญิงสาวถอนหายใจออกมาด้วยความโกรธก่อนจะกลับเข้าไปเปลี่ยนชุดแล้วออกไปจากร้าน น้ำอิงอยากจะกรี้ดออกมาดังๆเขาจะตามจองล้างจองพลาญเธอไปถึงไหนกัน

“ฉันไปทำอะไรให้นักหนาคุณถึงได้ตามจองล้างจองผลาญฉันไม่จบไม่สิ้นขนาดนี้...” หญิงสาวสบถ “เกลียด”

หนีเขาไปที่ไหนดีถึงจะพ้น หญิงสาวตัดสินใจไม่สนใจเรื่องที่เธอถูกศิลารัตน์แกล้งแล้วเดินหน้าเริ่มต้นหางานใหม่ คนที่จบแค่ ม.6 อย่างเธอจะไปหางานที่ได้เงินดีขนาดนี้จากที่ไหนได้อีก แล้วหญิงสาวก็นึกขึ้นได้ว่าก่อนหน้านี้เธอได้ไปยื่นขอกู้เงินธนาคารเอาไว้เพราะก่อนหน้านี้ได้ทำงานประจำเพื่อจะเอาเงินมาเปิดร้านอาหารเล็กๆให้แม่

“สวัสดีค่ะ เราเสียใจด้วยที่ต้องแจ้งให้คุณน้ำอิงทราบว่าประวัติของคุณติดแบล็คลิส เราจึงไม่สามารถให้คุณทำธุรกรรมทางการเงินจำพวกสินเชื่อได้ค่ะ” พนักงานธนาคารพูดกับหญิงสาว

“เป็นไปได้ยังไงคะ พี่ลองตรวจสอบให้ฉันอีกทีนะคะ” น้ำอิงอ้อนวอนขอให้พนักงานตรวจเช็คอีกครั้งเนื่องจากตั้งแต่เกิดมาเธอยังไม่เคยไปทำสินเชื่อไหนเลยสักที่จะเป็นไปได้อย่างไรที่ชื่อของเธอจะไปติดแบล็คลิสได้ ก่อนหน้านี้ที่ยื่นไปเขายังยืนยันว่าเธอได้แน่ๆแต่ตอนนี้บอกไม่ได้แล้วยังบอกบัญชีเธอติดแบล็คลิสอีก มันชักจะเกินไปแล้วนะ

“ข้อมูลของเราไม่มีปัญหาแน่นอนค่ะคุณน่าจะกลับไปตรวจเช็คให้ดีนะคะว่าเคยไปค้ำประกันอะไรไว้ให้ใครหรือเปล่า” พนักงานสาวสวยแนะ

น้ำอิงถอนใจออกมาด้วยความสิ้นหวัง เธออุตส่าห์แบกหน้าไปขอรุ่นพี่ฝากงานให้ที่เลาจ์เพื่อจะได้มีงานทำและนี่เป็นเงินก้อนแรกที่เธอจะตัดสินใจยืมมาเปิดร้านเล็กๆเป็นของตัวเองเพื่อที่จะได้เลิกทำงานกลางคืนเสียที แต่นี่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นตกงานไม่พอ ความฝันเธอพังทลายลงไม่เหลือชิ้นดีอีก

ต่อไปจะเอาอย่างไรกับชีวิตดี...

น้ำอิงเดินออกมาจากธนาคารก่อนจะเดินตรงกลับบ้าน เธอหมดหนทางที่จะหาเงินเข้าบ้านแล้ว ต่อไปเธอคงต้องหางานทำอื่นทำ ไม่อย่างนั้นครอบครัวของเธอได้อดตายกันหมดแน่ๆ แล้วยังมีน้องชายที่เธอตั้งใจจะส่งให้เรียนจนจบมหาวิทยาลัยจะได้มีงานดีๆทำจะได้ไม่ต้องมาลำบากเช่นเธอตอนนี้

เธอกลับมาที่บ้านก่อนจะนั่งลงที่หน้าจอคอมแล้วกดหาดูงานผ่านอินเตอร์เน็ต

“งานแบบไหนดี...”

สายตาเหลือบไปเห็นชื่อบริษัท คานส์แอนซ์ซี โฮเทล รับสมัครตำแหน่ง พนักงานเสิร์ฟในห้องอาหารยุโรป…ไม่จำกัดวุฒิการศึกษา เงินเดือนเริ่มต้น17000+ไม่รวมเซอร์วิสชาร์จ

“ที่นี่ดีมั้ยนะ น่าสนใจอยู่นะ” เธอกดส่งใบสมัครทางเน็ตของเธอไปก่อนจะเลื่อนหาที่อื่นต่อ

NCC กรุ้ป ประกาศรับสมัครพนักงานขายเป็นจำนวนมาก ไม่จำกัดวุฒิการศึกษา เราเทรนงานให้ก่อน!

พรีเมียร์ โปร รับสมัครแม่บ้านประจำรายได้ดี.....

“ตรงนี้ด้วยก็น่าจะดีแหะ” น้ำอิงเลื่อนเมาส์ไปมาหาดูงานที่เธอพอจะทำได้ต่อจนดึกดื่น ทว่าในเช้าวันต่อมาใบสมัครของเธอกลับถูกปฏิเสธเข้ามาในอีเมลล์เกือบทั้งหมด

“ไม่ได้! ไม่ได้! อันนี้ก็ไม่ได้! โดนปฏิเสธหมดเลยอะ” น้ำอิงมาดูใบสมัครของเธอที่เธอยื่นเข้าไปผ่านเว็บก็ถูกปฏิเสธจนหมดทุกที่ ยกเว้น....

คุณได้รับการพิจารณาให้ทดลองงานเป็นเวลาสามเดือนก่อนจะมีการพิจารณาเลือกเข้าทำงานกับทางโรงแรมของเราค่ะ

เหมือนเจอเข้ากับข้อความสวรรค์ หญิงสาวยิ้มออกมาอย่างดีใจที่เธอโดนเรียกทั้งๆที่คิดว่าที่นี่คงจะไม่ได้แน่ๆแล้วเพราะเป็นโรงแรมใหญ่มากเธอจึงตัดสินใจไปลองดูเพราะเขาบอกจะได้ค่าเสียเวลาด้วยพอๆกับพนักงานจริงๆเลย อย่างน้อยมันก็พอประทังชีวิตครอบครัวของเธอได้อีกซักหน่อยหากเธอไม่ผ่านงานจริงๆ