"ขอบคุณที่มาส่งหนูนะคะ"
พอใจหันไปยกมือไหว้เข็มทิศที่มาส่งเธอที่ทางเข้าสวนสาธารณะที่เดิม เขามองไปที่รอบๆ สวนทุกอย่างก็ยังเหมือนเดิม แต่ในใจของเขามันยังเป็นห่วงเธอแปลกๆ สงสัยว่าเขาน่าจะต้องเพิ่มจำนวนของ รปภ.เพิ่มแล้วละ ถึงแม้ว่าตอนนี้ รปภ.จะเป็นแบบเปลี่ยนกะและมีตลอด 24 ชม. อยู่แล้ว แต่เขาแค่รู้สึกว่ามันไม่พอ
"เดี๋ยวฉันเดินไปส่ง"
"ไม่เป็นไรค่ะ หนูเดินไปเองได้"
ตั้งแต่ที่เขาบดจูบเธอ ก็ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ค่อยกล้าสบตาเขาสักเท่าไหร่ เขาเองก็อยากจะเข้าใกล้เธอ แกล้งเธอมากกว่านี้
"เป็นอะไร ทำไมไม่สบตาฉันเลย"
"ปะ เปล่าค่ะ"
"โกหก" เขาปลดเข็มขัดนิรภัยออกแล้วหันมาจับต้นแขนของเธอทั้งสองข้าง
"จริงๆ นะคะ"
"ก็เธอไม่สบตาฉัน"
"ก็หนู ไม่รู้จะสบตาคุณทำไมนี่คะ ถ้าหนูสบตาคุณไปเกิดตัวหนูแข็งเป็นหินขึ้นมาจะทำยังไง"
"นี่! เธอเห็นฉันเป็นเมดูซารึไง"
"คิก คิก หนูแกล้งเล่นค่ะ"
เข็มทิศขยับเข้าใกล้เธออีกนิด
