- 20 -
ฆาตกร
ครืด...ครืด...
ติ๊ง!
ติ๊ง!
ติ๊ง!
"อือ...อะไรนักหนาเนี่ย" ฉันร้องในลำคออย่างนึกรำคาญเมื่อรู้สึกถึงแรงสั่นและเสียงแจ้งเตือนที่ดังรัว ๆ ไม่หยุดหย่อน จนทำให้ฉันตื่นขึ้นมาทั้งที่กำลังหลับสบายแบบนี้
ฉันลืมตาขึ้นช้า ๆ พลางปรับโฟกัสมองสิ่งรอบข้างด้วยอาการงัวเงีย เนื่องจากกิจกรรมเมื่อคืนที่กว่าพี่ครามจะปล่อยให้ฉันได้พักก็ฟ้าสว่างเข้าไปแล้ว พอลองมองนาฬิกาภายในห้องนอนก็พบว่าตอนนี้เป็นเวลาบ่ายสามกว่าแล้ว
บ่ายสามงั้นเหรอ...
"เชี่ย! บ่ายสามเหรอ...อ๊ะ!" ฉันดีดตัวขึ้นจากเตียงอย่างรวดเร็วแต่ทว่ากลับต้องชะงักเมื่อข้อเท้าถูกดึงรั้งเอาไว้ทำให้รู้สึกเจ็บปวดจนต้องหยุดการกระทำ
พอลองเปิดผ้าห่มผืนหนาออกก็พบว่าเป็นโซ่ตรวนเหล็กที่กำลังล็อกตรึงข้อเท้าของฉันเอาไว้ติดกับขาเตียง ซึ่งขนาดความยาวของก็ไม่สามารถเดินไปถึงประตูได้เลยด้วยซ้ำ!
นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันวะเนี่ย!
"อ๊ะ...อะไรกัน ทำไมถึงเป็นแบบ
