แค้นรักวาโย

4 | หลง (1)

- 4 -

หลง (1)

รถยนต์คันหรูขับมาจอดเทียบด้านหน้าตัวบ้านหลังใหญ่แต่เพียงไม่กี่วินาทีถัดมา ประตูบ้านก็เลื่อนออกอัตโนมัติราวกับเปิดต้อนรับกับแขกผู้มาเยือนทำให้ฉันขับตัวรถเข้าไปจอดด้านใน พลันทำให้เห็นร่างสูงที่กำลังกอดอกและพิงกายกับประตูบ้าน

หลังจากที่ปาร์ตี้กับเพื่อนเสร็จฉันก็ขับรถตรงมาที่บ้านของพี่ครามทันที เนื่องด้วยตารางงานของพี่ครามค่อนข้างยุ่งทำให้เราสองคนไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไหร่

บางทีฉันเองก็คิดว่าทำไมความสัมพันธ์ของฉันกับพี่ครามมันดูเหมือนแฟนกันยังไงก็ไม่รู้ ทั้ง ๆ ที่ตกลงกันแล้วว่าเราจะอยู่ในฐานะ 'คู่นอน' หากเจอใครที่ถูกใจหรืออยากยกเลิกก็ยินดีและเคารพการตัดสินใจของกันและกัน

แต่ช่างเถอะ...เพราะฉันเองก็รู้สึกดีกับสิ่งที่เป็นอยู่เหมือนกัน

"โห ออกมายืนรอเลยเหรอคะเนี่ย" เมื่อเดินลงจากรถก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยปากแซวคนตัวโตพลางสาวเท้าเข้าไปหาด้วยรอยยิ้มกว้าง

"ก็คิดถึง"

ประโยคนั้นทำเอาฉันถึงกับชะงักและเงยหน้าขึ้นมองคนตรงหน้าด้วยความแปลกใจ

วงแขนแกร่งโอบเอวของฉันเอาไว้พลางก้มใบหน้าลงมาและกดจูบที่ผิวกายของฉันไม่ห่าง

"อื้อ พี่ครามอย่าเพิ่ง..." ฉันดันใบหน้าหล่อเหลาและขยับตัวออกเมื่อคนตัวโตเริ่มพัวพันกับร่างกายของฉัน

นี่เพิ่งเดินเข้ามาในบ้านแค่สามก้าวเองนะ ใจคอเขาจะ 'ทำ' เลยรึไง!?

"ไม่ไหวแล้ว" เสียงทุ้มที่เต็มไปด้วยความต้องการเอ่ยแนบชิดกับใบหน้าของฉันขณะที่มือร้ายก็ลูบไล้และสอดเข้าไปใต้สาบเสื้อของฉันได้สำเร็จ

ร่างหนาดันให้ฉันชิดติดกับกำแพงก่อนจะจัดการกับตะขอบราเซียอย่างชำนาญและกดริมฝีปากทาบทับกับซอกคอของฉัน

"อะ...พี่ครามใจเย็นก่อน" ฉันร้องในลำคอและเชยใบหน้าขึ้นเมื่อถูกริมฝีปากของพี่ครามจูบซับไปห่าง จากต้นคอลากไล้ไปตามหัวไหล่ โดยที่มือของเขาก็ยังคงวนเวียนกับหน้าอกของฉันหลังจากที่ถกชั้นในขึ้น

"ใจเย็นไม่ไหวแล้วโย" น้ำเสียงแหบพร่าบ่งบอกถึงความต้องการของคนตัวโตอย่างเหลือล้น สัมผัสหนักหน่วงและดุดันจากเขาทำให้ฉันไม่สามารถต้านทานไว้ได้เลย ทำได้เพียงตอบรับและโอนอ่อนให้กับเขาอย่างเต็มใจ

พรึ่บ!

วงแขนแกร่งช้อนร่างของฉันขึ้นทำให้ฉันโอบคอหนาเอาไว้ก่อนที่พี่ครามจะเดินขึ้นบันไดไปยังชั้นบน และตรงไปที่ห้องนอนส่วนตัวของเขาทันที

คนตัวโตเปิดประตูออกและปิดมันด้วยเท้า ภายในห้องนอนมืดสลัวมีเพียงแสงจากโคมไฟที่หัวเตียงส่องสว่างเท่านั้น พร้อมด้วยแอร์เย็นฉ่ำสิบเก้าองศาที่กลายเป็นอุณหภูมิสบายตัวของคนที่ขี้ร้อนอย่างเขา

ร่างกายของฉันถูกวางลงบนเตียงตามด้วยพี่ครามที่ทาบทับลงมาอย่างแนบชิด ลมหายใจอุ่นเป่ารดกันและกันจนกระทั่งริมฝีปากของเขาบดคลึงลงมาอย่างหนักหน่วง พร้อมด้วยเสื้อผ้าของฉันที่ถูกปลดเปลื้องออกไปทีละชิ้นด้วยฝีมือของคนบนร่าง

ขนกายลุกชันเมื่อสัมผัสถึงอากาศภายในห้อง แต่ทว่าไม่นานกลับต้องร้อนรุ่มเมื่อถูกคนร้ายกาจไล่ต้อนที่จุดอ่อนไหวกลางกาย

"อื้อ..." ฉันส่งเสียงครางเมื่อนิ้วร้ายทักทายกับกลางกาย แต่เมื่อตอบรับก็ยิ่งทำให้ริมฝีปากหนาบดเบียดเข้ามาอย่างดูดดึงจนแทบหมดลมหายใจ

สัมผัสของพี่ครามไม่เคยทำให้ฉันไว้ใจเขาได้เลยสักครั้ง หลังจากที่เราสองคนตกลงที่จะอยู่ในความสัมพันธ์แบบนี้ก็ทำให้ฉันได้เจอกับเขามากขึ้น หรือเรียกได้ว่าแทบจะทุกวันเลยล่ะ และแน่นอนว่าการเจอกันของเรามักจะมี 'เซ็กซ์' ที่เป็นตัวกลางทั้งนั้น เรานอนด้วยกันแทบทุกคืนและส่วนมากก็จะเป็นพี่ครามนี่แหละที่โทรเข้ามาและเอ่ยด้วยน้ำเสียงออดอ้อน

ไม่ว่าจะเป็น...

"คืนนี้มาหาพี่ไหมโย"

"คืนนี้โยมาปาร์ตี้กับเพื่อนค่ะพี่คราม กว่าจะกลับก็คงดึกเลย โยคงไม่ได้ไปหา..."

"ไม่เป็นไรครับ พี่รอได้ พี่อยากเจอโย"

หรือ...

"พี่เพิ่งเล่นคอนเสิร์ตเสร็จให้พี่ไปรับที่บ้านเพื่อนไหมครับ"

"แต่บ้านเพื่อนโยอยู่ไกลมากเลยนะคะพี่คราม โยเกรงใจ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ"

"พี่ไปรับได้ งั้นโยส่งโลเคชั่นมาให้พี่แล้วกันนะ เดี๋ยวพี่ไปรับครับ คืนนี้เราจะได้อยู่ด้วยกันไง"

นั่นแหละ...แล้วจะไม่ให้ฉันโอนอ่อนกับเขาได้ยังไงกันเล่า พ่อคุณเล่นออดอ้อนกันแบบนี้แล้วชะนีที่ไหนจะใจแข็งได้ล่ะ!

และความสัมพันธ์ของเราก็ผ่านมาได้เกือบสองอาทิตย์แล้ว เราอยู่ด้วยกันโดยมีเซ็กซ์เข้ามาเกี่ยวข้อง แต่มันกลับทำให้ฉันรู้สึกผูกพันและชอบเขามากยิ่งขึ้นทั้ง ๆ ที่มันเป็นเพียงช่วงเวลาสั้น ๆ เท่านั้น