“…..”
“ถึงตอนนั้น อย่าร้องไห้วิ่งหนีแล้วกัน”
ให้ตายเถอะเป็นการพูดประโยคยาวๆ ของเขาที่ฉันเกลียดที่สุดเลย แล้วใครบอกให้เข้าพูด ’ครับ’ กัน โอเค ยกนี้ฉันยอมแพ้
“ชิ” ฉันผละออกห่างจากเขา และเสมองไปทางอื่นเพื่อเป็นการแก้เขิน นี่ฉันจะไม่มีโอกาสได้ชนะเขาบ้างเลยรึไง
“หึหึ” หัวเราะเก่งนักนะเดี๋ยวนี้ มีอะไรให้ขำกัน
หลังจากนั้นไม่นานอาหารที่สั่งไปก็มาเสิร์ฟ คราวนี้ก็เหมือนจะเป็นพนักงานคนเดิมกับที่มารับออเดอร์ ฉันแอบเห็นเหมือนว่าเขาจะมองฉันอย่างที่พี่อัคคีบอกจริงๆ ด้วย และครั้งนี้ก็เช่นกันพี่อัคคีคงเห็นว่าพนักงานมองฉันเหมือนเดิม เขาเลยพูดกับพนักงานด้วยเสียงที่เข้มกว่าปกติ
“มอง?” ถามยังกับจะหาเรื่องเขา แค่มอง ไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย
“คะครับ...เปล่าครับ”
“ไปได้แล้ว” พี่ดุนะหนูพนักงานไหวเหรอ หลังจากที่เขาพูดพนักงานคนนั้นก็รีบเดินออกไปทันที
“พี่ดุนะน้องไหวเหรอ ฮ่าๆ” ฉันเอ่ยแซวไปกับท่าทางเข้ม ๆ ของเขา และดูเหมือนเขาจะไม่พอใจกับพูดของฉัน ตักข้าวขึ้นมาคำโตและยัดใส่ปากฉันทันที
“คำใหญ่นะ น้องไหวเหรอ” ไม่ต้องทำเป็นมาแกล้งฉัน อยากป้อนก็บอกมา
หลังจากทานข้าวเสร็จฉันก็เดินออกมารอเขานอกร้าน เห็นบอกว่าจะเข้าห้องน้ำ ผ่านไปสักพักเห็นว่ายังไม่มาสักทีฉันเลยเดินกลับไปตาม แต่ก็เหมือนจะเห็นว่าเขายืนคุยอะไรบางอยู่กับกลุ่มผู้หญิง และจากที่เห็นน่าจะเป็นผู้หญิงกลุ่มนั้นที่คุยอยู่ฝ่ายเดียวมากกว่า เพราะเขาแค่ยืนนิ่งๆ ไม่ได้ตอบอะไร ฉันเลยเดินเข้าไปใกล้กว่าเดิม เหมือนว่าเขาจะเห็นฉันแล้วด้วยเพราะฉันยืนอยู่หลังผู้หญิงกลุ่มนั้นน่ะ
“นะ นะคะ ขอไลน์ได้ไหม ไอจี หรือเฟซบุ๊กอะไรก็ได้ ฉันอยากคุยด้วยจริงๆ”
หนึ่งในกลุ่มนั้นพูดกับเขาพร้อมกับขยับตัวเข้าไปใกล้ ยังไม่พอพยายามจะยื่นโทรศัพท์ให้เขาเพื่อขอให้เขาให้ช่องทางติดต่อ และฉันคิดว่าเธอคงไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการหรอก จากที่รู้จักมาเขาค่อนข้างจะหยิ่งทีเดียว และไม่ชอบที่มีคนเข้าหา เพราะว่าถ้าเขาชอบจะเป็นฝ่ายเดินเข้าหาเอง ก็พอได้ยินมาบ้างแหละ ว่าเขา...เลือกเยอะ
“ไม่” เขาถอยหลังหนีและตอบเธอกลับไปด้วยท่าทางและสายตาที่นิ่งจนดูไม่ออกว่าคิดอะไร
“ทำไมละคะ” นี่ก็ตื๊อไม่เลิก แล้วกลุ่มนี้ไม่มีใครเห็นบ้างเหรอว่าฉันอยู่ข้างหลัง ฉันว่าพวกเธอก็น่าจะรู้นะว่าเขาไม่ได้มาคนเดียว เพราะตอนที่เข้าร้านไปแรก ๆ ก็เป็นพวกผู้หญิงกลุ่มนี้แหละ ที่มองตามเขาจนฉันเกร็งไปด้วย
“ไม่อยากคุย” พูดจบก็เดินหนีออกมาและเดินมาลากแขนฉันกลับออกมาด้วยเหมือนกัน แม่เจ้า ทำไมเขาปากร้ายกับผู้หญิงขนาดนี้ ไม่น่าจะพูดออกไปตรงๆ แบบนั้น อย่างน้อยก็ช่วยรักษาภาผลักษณ์ให้ดีเหมือนกับหน้าตาของเขาหน่อยก็ได้
“กรี๊ดดดดดดด คิดว่าหล่อนักรึไง”
ผู้หญิงที่โดนเขาปฏิเสธตะโกนตามหลังมาอย่างหงุดหงิด
“รีบเดิน หนวกหู”
อืม...ที่ลือกันว่าเขาอันตรายนี่หมายถึง ‘ปาก’ เขาหรือเปล่านะ
นั่งรถออกมาจากร้านได้สักพักเขาก็พูดขึ้นมาว่าที่คุยกับผู้หญิงพวกนั้นไม่ได้มีอะไร ออกจะรำคาญแต่ว่าพวกเธอตื๊อเลยทำให้หนีออกมาไม่ได้สักที ซึ่งเรื่องนี้เขาแทบไม่ต้องบอกฉันด้วยซ้ำ เพราะฉันยืนอยู่ตรงนั้นเห็นเหตุการณ์เกือบทั้งหมดภาพเสียงชัดระดับเอชดี เขาเลยถามว่าไม่ได้รู้สึกอะไรบ้างเหรอที่มีผู้หญิงเข้ามาคุยกับเขา ฉันเลยบอกเขาไปว่าไม่ได้คิดอะไร เพราะว่าก็เห็นว่าเขาไม่ได้สนใจเธอ
และอีกอย่างที่ฉันไม่ได้บอกเขาไปคือ เพราะฉันก็เป็นแค่คนคุยเหมือนกัน อย่างที่คอยย้ำไปอยู่เรื่อยว่าเขายังไม่มีสิทธิ์ในตัวฉัน และฉันก็แฟร์ๆ ไม่ได้คิดว่าตัวเองมีสิทธิ์ไปหึงหวงเขาเหมือนกัน
“พรุ่งนี้...ทำอะไร” เขาถามขึ้นมาหลังจากที่จอดรถที่หน้าหอฉันแล้ว ตอนนี้เราก็ยังอยู่ในรถ
กินข้าวเสร็จฉันก็ไม่ได้ไปไหนต่อกับเขาหรอก เขามีนัดกับเพื่อนเขาแล้วน่ะสิ เห็นว่าจะไปดื่มกันตามประสา ครั้งนี้เพื่อนรักฉันทั้งสองก็คงจะไม่ได้ไปด้วยหรอก เพราะไม่เห็นว่าจะชวนฉันเหมือนอย่างทุกครั้ง
“พรุ่งนี้? คงไม่ได้ทำอะไรค่ะ น่าจะอยู่ห้องเฉยๆ”
ตอบเขากลับไปพลางคิดไปด้วยว่ามีงานอะไรรึเปล่า
“อืม”
“แล้วพี่ล่ะ”
“เหมือนกัน”
“…” พอไม่มีบทสนทนาแล้วก็เกิดความเงียบขึ้นมาทันใด ในเมื่อไม่มีอะไรแล้วฉันว่าฉันไปดีกว่า
“เธอ...” ก่อนที่ฉันจะเปิดประตูรถออกไปก็เป็นเขาที่เรียกขึ้นมาซะก่อน ฉันเลยเอี้ยวตัวกลับมาเพื่อมาฟังเขา
“คะ!?”
“เมื่อไรจะเรียกเฮียสักที”
เขาทวงถามถึงการเรียกแทนตัวเขา บอกไปหลายรอบแล้วว่ามันไม่ชิน อยู่ต่อหน้าเพื่อนเรียกอีกอย่างพออยู่สองคนเรียกอีกอย่าง ฉันกลัวจะโป๊ะเลยเรียกแบบเดิมน่าจะดีที่สุด
“ก็มันไม่ชิน” กลัวโป๊ะน่ะรู้ไหมฮะ
“ก็ฝึก.... เรียกบ่อยๆ เดี๋ยวก็ชิน” เขาก็ยังไม่ยอมแพ้ พยายามจะให้เรียกอย่างที่ตัวเองต้องการให้ได้
“ทำไมถึงอยากให้เรียกว่าเฮีย”
ฉันก็สงสัยนะ เขาพยายามบอกให้แทนเขาว่าเฮียมาหลายครั้งแล้ว แต่ก็ไม่เคยบอกเหตุผล และฉันก็พึ่งจะมาถามเอาวันนี้นี่แหละ
“ก็ไม่อยากเหมือนคนอื่น...เหมือนพวกนั้น”
สายตาที่มองมาบ่งบอกถึงความรู้สึกบางอย่างที่ทำให้ใจฉันเต้น
“….”
“จบไหม” จบก็ได้!มต้องดึงแขนฉันขยับเข้าไปใกล้ด้วย แตก แตก แตก!