เช้าวันต่อมา....
ปลาวาฬอยู่ในสภาพหมดแรงนอนอยู่ในอ้อมกอดของเฮียภู เมื่อคืนเขาเล่นเธอจนหมดแรงแทบจะเดินไม่ได้อยู่แล้ว เธอค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆมองคนตัวโตที่ตื่นอยู่ก่อนแล้วก่อนจะยิ้มกว้างออกมา
"เฮีย.. ตื่นเช้าจัง ^///^"
"เราตื่นสายต่างหากนี่มันจะเที่ยงวันแล้วนะ :)"
"ห๊ะ!! จะเที่ยงแล้ว"
ปลาวาฬดีดตัวลุกขึ้นทันทีอย่างไม่รอช้า เธอจะต้องรีบกลับบ้านก่อนถ้าไม่อย่างนั้นพ่อกับแม่จิตตรีได้ซักใหญ่แน่ๆว่าเธอทำไมถึงไม่กลับบ้าน
"จะรีบไปไหน"
เขารั้งมือไว้ก่อนจะดึงมากอดไว้หลวมๆ ปลาวาฬหันไปมองหน้าเฮียภูของเธอก่อนจะเอ่ยออกไป
"รีบกลับค่ะเดี๋ยวพ่อกำนันกลับมาไม่เจอปลาวาฬมันจะเป็นเรื่องใหญ่"
"งั้นก็บอกไปสิว่าออกไปข้างนอกไปทำอะไรก็ได้"
"ปลาวาฬชุดเดิมนะเฮีย"
เขาลืมคิดไปว่าเธอไม่มีเสื้อผ้าที่บ้านของเขา เขาจำต้องปล่อยเธอให้ลุกขึ้นล้างหน้าแต่งตัวส่วนเขาก็เปลี่ยนชุดลำลองธรรมดาแล้วไปรอเธออยู่ข้างนอก
"เฮียภูปลาวาฬ
