แผนรักร้ายของยัยจอมแสบ

Chapter 7

หญิงสาววิ่งตามชายหนุ่มมาจนถึงที่รถตลอดทางที่เดินมาเขาอมยิ้มตลอดเวลา และสุดท้ายเธอก็ต้องหายงอนเขาจนได้มันก็เป็นแบบนี้ตลอดไม่ใช่หรือไง

"เฮียภูรอปลาวาฬด้วยสิคะ"

"ตกลงว่าไม่งอนต่อ"

สาวน้อยทำหน้ายู่วก่อนจะพยักหน้าเบาๆอย่างช่วยไม่ได้ ขืนงอนต่อใช่ว่าชายหนุ่มจะง้อเธอเสียเมื่อไหร่งอนเองหายเองนักเลงพอเธอถือคติแบบนี้มาตลอด

"ก็ถ้างอนต่อเฮียก็ไม่เคยจะง้อนี่นา ช่างเถอะค่ะอย่าให้ถึงทีของปลาวาฬบ้างแล้วกันถ้าอนาคตมีหนุ่มมาจีบปลาวาฬนะปลาวาฬจะไม่สนใจเฮียแล้ว ชิ"

เธอตัดพ้อใส่เขาแล้วขึ้นรถไปเลยชายหนุ่มยืนนิ่งคิดตามคำพูดของหญิงสาว มีหนุ่มๆมาจีบอย่างนั้นเหรอถ้าเป็นแบบนั้นเธอจะเลิกตามตื้อเขามันก็เป็นเรื่องดีไม่ใช่หรือไงเขาเดินขึ้นรถไปตลอดทางเขาก็เริ่มหน้างอไม่ยอมคุยกับหญิงสาวจนเธอรู้สึกแปลกใจและตัวเขาอยู่ๆก็รู้สึกไม่พอใจเธอขึ้นมาเสียอย่างนั้นกับคำพูดของเธอครั้งนี้

"เฮียคะเป็นอะไรอ่ะไม่คุยกับปลาวาฬเลย"

เขาเบือนหน้าหนีไปทางอื่นจนหญิงสาวสงสัยว่าเขาเป็นอะไรเมื่อกี้ยังดีๆอยู่เลยตอนนี้มาเงียบใส่เสียอย่างนั้น

"เฮียภูคะ"

หญิงสาวพยายามชวนเขาคุยแต่แล้วเขาก็ไม่สนใจเธอเลยแถมยังเปิดเพลงเสียงดังลั่นรถอีก เธอมองเขาก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆนั่งนึกคิดว่าตัวเองไปทำอะไรให้เขาโกรธรึเปล่าเขาถึงได้ไม่พูดกับเธอแบบนี้

"ปลาวาฬทำอะไรให้เฮียไม่พอใจรึเปล่าคะถึงได้ไม่พูดไม่จาแบบนี้"

หญิงสาวใบหน้าดูสลดลงอย่างเห็นได้ชัดส่วนเขานั้นมัวแต่โกรธหญิงสาวจนไม่ยอมมองหน้าเลยไม่รู้เลยว่าบัดนี้เธอแทบจะร้องไห้ออกมาอยู่แล้วเพราะความน้อยใจที่เขาเย็นชาใส่เธอแบบนั้น

ปลาวาฬเงยหน้ามองเขาด้วยใบหน้าเศร้าหมองเขางอนเธอได้โกรธได้แต่เธอแทบจะไม่มีสิทธิทำแบบนั้นเลย เพราะแค่เพียงเขาโกรธเธอนิดเดียวเธอก็แทบจะอยู่ไม่ได้แล้วต้องทำทุกอย่างให้เขาหายโกรธแต่ถ้าเป็นเธอโกรธบ้างก็รอไปเถอะไม่มีทางที่เขาจะยอมง้อเธอหรอกถ้าเธอไม่หายเอง

"เดี๋ยวเฮียส่งปลาวาฬตรงนี้ก็ได้ค่ะ ปลาวาฬกลับบ้านเอง"

เธอชี้ให้เขาส่งเธอตรงข้างถนนชายหนุ่มมองตามมือเธอก่อนจะไม่สนใจขับต่อไปเรื่อยๆเขาเลี้ยวรถมาจอดที่ตลาดนัดตอนเย็นมีของมากมายให้เลือกซื้อซึ่งเขาตั้งใจจะพาปลาวาฬมาเที่ยวอยู่แล้ว เขาเปิดประตูลงรถไปส่วนปลาวาฬก็เปิดประตูลงตามมาพร้อมกับกระเป๋าของเธอ

"เฮียภูปลาวาฬกลับก่อนนะคะ ขอบคุณที่วันนี้พามาด้วย"

เธอเอ่ยออกไปเสียงสั่น ถ้าอยู่ต่ออีกหน่อยเธอคงจะได้ร้องไห้ต่อหน้าเขาแล้ววันนี้เธอรู้สึกแย่มากที่ทำอะไรก็ไม่เคยถูกใจเขาเลย วันนี้เธอจะกลับบ้านไปทำใจก่อนพรุ่งนี้จะสู้ใหม่แล้วกลับไปหาเขาอีก เธอหันหลังเดินออกไปโดยที่เขายืนงงอย่างทำหน้าไม่ถูก ตกลงว่าเธอยังไม่หายโกรธเขาอีกอย่างนั้นเหรอถึงได้หนีกลับบ้านไปแบบนั้น เมื่อนึกได้ดังนั้นเขาก็รีบเดินไปจับแขนเธอไว้ทันทีอย่างไม่รอช้า

"ไหนบอกอยากทานไอศกรีมไง"

ปลาวาฬหันมามองหน้าเขาด้วยแววตาเศร้าหมองส่วนเขานั้นเมื่อเห็นใบหน้าสวยไม่ยิ้มแย้มเหมือนปกติก็รู้สึกผิดมากๆ

"ไม่เป็นไรค่ะปลาวาฬไม่หิวแล้ว"

เธอเอ่ยออกมาเสียงสั่นก่อนจะค่อยๆแกะมือเขาออกแล้วฝืนยิ้มออกมา

"เดี๋ยวปลาวาฬกลับเอง เฮียภูสนุกต่อเถอะค่ะ"

เธอเอ่ยออกมาฝืนยิ้มให้เขาก่อนจะหันหลังกลับไปเล่นเอาเขารู้สึกผิดไปเลยทีเดียว หรือว่าเพราะเขาไม่คุยกับเธอเมื่อกี้ถึงทำให้เธอเป็นแบบนี้ ก็เพราะเธอเองไม่ใช่หรือไงที่พูดไม่คิดกับเขาแบบนั้นเขาก็เลยเผลอโกรธเลยไม่พูดด้วยแต่ว่าตอนนี้เขากลับรู้สึกผิดกับเธอขึ้นมาดื้อๆไปซะอย่างนั้นทำไมถึงเป็นแบบนี้ก็ไม่รู้

"เอ่อ ..."

เขาไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงแต่พอปลาวาฬเดินห่างออกไปเรื่อยๆเขาก็รู้สึกไม่ดี เขาวิ่งตามไปจับมือเธอไว้ก่อนจะดึงกลับมาให้หันหน้ามาเผชิญหน้ากับเขา

"หือ.."

"ปลาวาฬคือเฮีย..เอ่อ"

เขาอ้ำอึ้งอย่างพูดไม่ออกคือมันติดอยู่ที่ปากและอีกอย่างคือเขาไม่เคยง้อหญิงสาวตรงหน้าเลยซักครั้ง โดยปกติแค่เพียงเขาโกรธเธอนิดเดียวเท่านั้นเธอจะรีบทำให้เขาอารมณ์ดีแล้วแต่ครั้งนี้เธอกลับยอมแพ้ไปเสียดื้อๆเล่นเอาเขาตั้งตัวไม่ทันเลยทีเดียว

"มีอะไรรึเปล่าคะเฮียภู"

เธอมองหน้าเขาตาแป๋วอย่างไร้เดียงสา เขาถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนจะยื่นมือไปเกลี่ยแก้มเธออย่างแผ่วเบา

"เฮียขอโทษ"

ปลาวาฬเบิกตากว้างอย่างตกใจ นี่เธอฝันไปรึเปล่าหรือว่าเธอสลบไปยังไม่ตื่นเมื่อกี้ฟังไม่ผิดใช่มั้ยเขาขอโทษเธออย่างนั้นเหรอ

"เฮียว่าไงนะคะเมื่อกี้"

"พูดครั้งเดียวและจะไม่พูดแล้ว"

เขาเอ่ยพร้อมกับเกาหัวอย่างเก้อเขินก็คนมันไม่เคยง้อผู้หญิงมาก่อนมันก็จะอาการประมาณนี้แหละ ปลาวาฬเริ่มแน่ใจแล้วว่าเธอฟังไม่ผิดก็เผลอยิ้มออกมาอย่างดีใจที่สุดท้ายเขาก็ยังแคร์ความรู้สึกของเธออยู่บ้าง

"ไม่ต้องมายิ้มเลยนะจะกินมั้ยไอศกรีมนะ"

ชายหนุ่มเอ็ดสาวน้อยจอมแสบของเขาพร้อมกับหันหลังเดินไปอีกทาง ปลาวาฬรีบเดินไปกอดแขนเฮียภูของเธอแน่นอย่างดีใจที่เขายอมง้อเธอจริงจังถึงมันจะไม่ดีเหมือนคนอื่นแต่สำหรับเขาคนนี้ทำแค่นี้ก็ถือว่าดีมากแล้ว

"กินสิคะเฮียภูจะเลี้ยงปลาวาฬใช่มั้ย"

"ไม่ให้จ่ายเองหรอกนะตกลงว่าอารมณ์ดีขึ้นแล้วใช่มั้ย"

หญิงสาวพยักหน้ายิ้มหวานออกมาอย่างมีความสุขทั้งที่เมื่อก่อนหน้านี้เธอยังมีอารมณ์เศร้าอยู่แท้ๆ แค่เขายอมง้อเธอนิดหน่อยกลับทำให้เธออารมณ์ดีขึ้นมาซะอย่างนั้นนี่เขามีอิทธิพลต่อหัวใจของเธอมากๆเลยในตอนนี้

"ค่ะ เฮียภูก็ไม่โกรธปลาวาฬแล้วใช่มั้ย ปลาวาฬขอโทษน้าที่ทำอะไรไม่ถูกใจเฮียเลยซักอย่าง ต่อไปนี้หนูจะไม่ดื้อไม่ซนกับเฮียนะ"

เขาเผลอยิ้มออกมากับความขี้อ้อนของคนข้างๆ เขาเหลือบสายตามองเธอเล็กน้อยก่อนจะยื่นมือไปลูบผมเธออย่างแผ่วเบา

"คราวหลังพูดอะไรให้คิดก่อนแล้วกัน"

ปลาวาฬเกาหัวอย่างงงๆเธอพูดอะไรผิดไปหรือไงเขาถึงได้โกรธขนาดนั้น

"ปลาวาฬพูดอะไรผิดไปเหรอคะไม่ถูกใจเฮียประโยคไหนอ่ะบอกหน่อยจะได้ไม่พูดอีก"

หล่อนมองหน้าเขายิ้มๆส่วนชายหนุ่มนั้นมีหรือจะยอมบอกเธอว่าเขาไม่ชอบประโยคไหน เขาทำเป็นไม่ได้ยินคำถามแล้วลากเธอเข้าไปในร้านไอศกรีมแทน ให้บอกว่าไม่ชอบที่หญิงสาวจะเลิกสนใจเขาไปหาผู้ชายคนอื่นอย่างนั้นเหรอไม่มีทางที่เขาจะพูดออกไปหรอก ฝันไปเถอะ

"ช่างมันเถอะ"

"เอ้าาาา เฮียอ่ะ"