ชีควาคิลตั้งพระทัยว่า พรุ่งนี้ตอนบ่ายๆ พระองค์จะพาอารียาที่ทรงแต่งตั้งให้เธอเป็นท่านหญิงของพระองค์แล้ว ไปเข้าเฝ้าองค์เอเมียร์และองค์ราชินีเสียที เพราะถ้าไปช้ากว่านั้น ก็เกรงว่าทั้งสองพระองค์อาจจะทรงกริ้วเอาได้ อย่างไรเสียก็ต้องพาอารียาไปแนะนำตัวต่อหน้าพระพักตร์ของพระบิดาและพระมารดาของพระองค์ แม้ว่าจะทรงคิดเห็นหรือทรงตำหนิอย่างไรก็ตาม
“ทรงคิดอะไรอยู่หรือเพคะ ทรงพาหม่อมฉันเข้าไปใกล้ๆองค์หญิงนอร่าสักทีสิเพคะ”
เสียงหวานของอารียาทำให้ชีคหนุ่มหลุดออกจากภวังค์
“ไปสิ”
ร่างสูงใหญ่ในชุดกาลาไบยาสีขาวสะอาดเดินนำ ร่างเล็กบางในชุดยาวกรอมเท้าเดินตามไปโดยทิ้งระยะห่างพองาม กระทั่งทั้งสองมายืนอยู่ตรงหน้าองค์หญิงนอร่าผู้ที่กำลังป่วยทางพระทัย ท่ามกลางสายตาฉงนระคนแปลกใจใคร่รู้ของนางกำนัลสองสามคนที่อยู่ในบริเวณนั้น ว่าองค์รัชทายาทหนุ่มพาใครมา
แต่ทันทีที่องค์หญิงนอร่าทอดพระเนตรเห็นใบหน้าของอารียา พระเนตรขอ
