เสียงเอะอะโวยวายอยู่ด้านนอกกระโจม ทำให้อารียาต้องงัวเงียตื่นขึ้นมา ทั้งๆ ที่รู้สึกว่ายังนอนไม่อิ่มเลย แต่ก็ต้องลุกขึ้นมาเพราะเสียงข้างนอกเอะอะร้องเรียกชื่อของเธออยู่ข้างนอกกระโจมดังมากเหลือเกิน ขณะที่ร่างหนายังคงนอนแผ่หลาไม่รู้สึกตัว
“ทำไมต้องมาเรียกกันเสียงดังด้วยเนี่ย” ร่างบางสลึมสลือลุกขึ้นนั่ง เอามือขยี้ตาเบาๆ สองสามครั้งก็ได้ยินเสียงเรียกชื่อเธออีก
“อารียา! เจ้าได้ยินหรือเปล่า เราอยากอาบน้ำ พาเราไปอาบน้ำที”
“นั่นมันเสียงขององค์หญิงนอร่านี่ ตายห่า! แล้ว...แล้วนี่เธอมานอนอยู่กับ...” ร่างบางหันไปมองคนข้างที่นอนหงายอยู่ ก็พอจะนึกออกว่าอะไรเป็นไร หญิงสาวจึงหน้าตาตื่นทันที
“ตายแล้ว! ชาวบ้านเขาคงรู้กันทั่วแล้วสิเนี่ย จะทำยังไงดี...” คนตัวเล็กบ่นอุบ หันไปมองร่างหนาอย่างคาดโทษ เพราะเขาแท้ๆ เชียว ที่ทำให้เธอมาตกอยู่ในสถานะอับอายขายหน้าคนอื่นแบบนี้ แล้วเธอจะออกไปสู้หน้าใครได้ล่ะเนี่ย อายเขา
