บทที่ 21
ผลประโยชน์ลงตัว
แม้แต่บุตรสาวก็ไม่ละเว้น
เผียะ!
หลิวซูเม่ยหน้าหันไปตามแรงตบ ฟุบคว่ำลงไปกองกับพื้นด้วยความงุนงงในตอนแรกก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นความเสียใจและความน้อยใจ ริมฝีปากสั่นระริกเม้มเข้าหากันเป็นเส้นตรง หยาดน้ำตาหยดแล้วหยดเล่าจะร่วงหล่นอาบแก้มอิ่มจนเปียกชุ่ม
“ท่านพ่อ ทะ...ท่านตบข้า!”
“เม่ยเอ๋อร์เจ็บหรือไม่ลูกแม่”
ฮูหยินหลิวถึงกับผวาเข้าไปกอดประคองบุตรสาว ในขณะที่บุตรชายคนโตเอาแต่ยืนอึ้ง ด้วยไม่เคยเห็นบิดาลงไม้ลงมือกับน้องสาวมาก่อน ถึงอย่างนั้นซือเฉินก็ไม่ได้เดินเข้าไปปลอบโยนน้องสาว เพราะขุ่นเคืองใจในสิ่งที่นางสาวทำลงไปไม่น้อยไปกว่าบิดา
“เหตุใดท่านพ่อจึงตบข้า!”
ร้องถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ยกมือขึ้นกุมแก้มซ้ายร้อนผ่าว ปวดตุบๆ จากแรงฝ่ามือของบิดาซึ่งเป็นชายร่างสูง ก่อนที่นางจะค่อยๆ หยัดกายขึ้นโดยมีมารดาประคอง
ปั้ง!
“ยังกล้าย้อนถามอีกหรือ นังลูกไม่รักดี!”
ประมุขหลิวกระแท
