บทที่ 8
รับเป็นบุตรบุญธรรม
ผลพวงจากความดี
“ได้โปรดรับไว้เถอะลี่เอ๋อร์ ที่ผ่านมาเป็นความผิดของเราทั้งสองที่ปล่อยให้เจ้าต้องลำบาก หากพวกเราฉุกใจคิดสักนิด มองเห็นความดีและความขยันขันแข็งของเจ้า ไม่หูเบาเชื่อคำยุยงของบ่าวไพร่ คงรับเจ้าเป็นบุตรบุญธรรมเสียนานแล้ว”
หญิงสูงวัยโยนความผิดให้กับสาวใช้อย่างหน้าตาเฉย ก่อนจะเริ่มเบะปากคล้ายจะร้องไห้
“อะ...ฮึก ขะ...ข้าเสียใจเหลือเกิน ข้าขอโทษนะลี่เอ๋อร์ที่ทำให้เจ้าต้องเหน็ดเหนื่อยมาช้านานเช่นนี้ ฮือ...”
ฮูหยินหลิวมี่เจินแสร้งทำเป็นแม่พระก่อนจะบีบน้ำตาออกมาอย่างลำบากยากเย็น จึงได้ใช้เสียงช่วยกลบเกลื่อนที่น้ำตาไม่ยอมไหล แกล้งทำเสียงสะอื้นไห้แทบขาดใจ
เป็นอีกครั้งที่ซูลี่แทบจะหลุดขำออกมา เหตุใดหนอชาติก่อนนางจึงหน้ามืดตาบอดดูไม่ออกว่านี่คือการฝืนร้องไห้อย่างน่าสมเพชเหลือเกิน
“โถ...อาเจินอย่าร้องไห้ไปเลย เราต่างก็ผิดด้วยกันทั้งคู่ ก็ได้แต่หวังว่าซูลี่
