"เธอเป็นเมียฉันแล้วนะ ต่อไปอย่าดื้อ"
น้ำเสียงของเขายังดังอยู่ในโสตประสาทของลิลินไม่หาย เมื่อพวกเขากลับไปถึงบ้าน ลิลินขึ้นไปที่ห้องโดยไม่ได้พูดอะไรต่อ เคนตะยิ่งแล้วใหญ่ปกติก็เป็นคนพูดน้อยอยู่แล้ว แต่แค่พวกเขามองหน้ากัน ความวาบหวามก็ก่อเกิดขึ้นมาอย่างไม่ต้องอธิบาย
"เคนตะ อาทิตย์หน้าผมกับลูอิสจะลงใต้ไปที่ ทักษิณนคร พอดีได้รับจดหมายการเปลี่ยนรุ่นจากเจ้าพ่อคนใหม่"
เจ้าพ่ออุดรวิจิตรเอ่ยขึ้นมาเข้มขรึมหลังจากเจอหน้าเคนตะ เมื่ออยู่กับคนอื่นเขาก็วางมาดเจ้าพ่อในวัย 50 ปีได้อย่างไม่มีใครสงสัย แต่อยู่ต่อหน้าลิลินเท่านั้นที่เขามักจะอ่อนโยนกับลูกสาวสุดที่รักเสมอ
"เปลี่ยนรุ่นงั้นหรือครับ"
เคนตะเอ่ยขึ้นมาด้วยความสงสัย เพราะการเปลี่ยนรุ่นในฐานะมาเฟียถือว่าเป็นเรื่องใหญ่ พวกเขาคงต้องไปแสดงความยินดีสินะ
"ใช่ พวกเขาเปลี่ยนรุ่นโดยการโละทิ้ง เห็นว่าคนขึ้นมาแทนนี่เหี้ยมเกรียมมาก พวกเราต้องไปผูกมิตรไว้ก่อน
