บอดี้การ์ดเอวดุ

อยากได้นักใช่มั้ย

เมื่อถึงคาบสุดท้ายสองสาวนัดกันโดดเรียน เพราะรู้ว่าถ้ารอเลิกเรียน บอดี้การ์ดของอุดรวิจิตรต้องมารอรับหน้าโรงเรียนแล้วพวกเธอก็จะไปไหนไม่ได้ นั่นเป็นฝันร้ายสำหรับสองสาวมานานมาก ยิ่งลิลิน เธอรู้สึกไร้ซึ่งอิสระ

แล้ววันนี้เธอก็อารมณ์บูดเพราะเจ้าบอดี้การ์ดหน้ามึนคนนั้นด้วย นั่นทำให้เธออยากพยศให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย เธอตัดสินใจไปกับฮันนี่ ผู้เชี่ยวชาญในด้านนัดบอด

ฮันนี่มีแฟนมาหลายคนตั้งแต่อยู่ ม.ต้น ปี3 แต่ลิลินไม่เคยมีประสบการณ์เลยสักครั้ง เธอก็เป็นวัยรุ่นคนหนึ่งที่อยากรู้อยากลอง แต่ถูกปิดกั้นหมดทุกทาง นั่นคืออีกเหตุผลหนึ่งที่ทำให้ลิลินต้องเกลียดการมีบอดี้การ์ด

คาราโอเกะ กับเกมเซนเตอร์ เป็นศูนย์นัดรวมของเหล่าวัยรุ่น พวกเธอแอบนั่งแท็กซี่แล้วมาถึงไม่ยาก หลังจากการแอบหลบหนีออกมานอกโรงเรียน

ชายหนุ่ม 4-5 คนมารอพวกอยู่ก่อนแล้ว พวกเขาเรียนอยู่ปีเดียวกับพวกเธอและฮันนี่ก็สแกนความปลอดภัยเรียบร้อย พวกเขามาจากโรงเรียนชายล้วนของพวกลูกคนรวยเช่นเดียวกัน เธอสองคนเรียนอยู่ นานาชาติเซนต์หลุยส์

ห้อง วีไอพีมันก็เว่อร์เกินไปสำหรับเด็ก ม.ปลาย แต่มันไม่ได้เกินความสามารถของลูกคนรวยพวกนี้ พวกเขามีระดับและมีเงินมากพอที่จะสั่งได้ เด็กสาวกับพวกผู้ชายร้องเพลงสนุกสนานจนลืมเวลา

ผู้ชายร่างใหญ่เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาในชุดนักเรียนที่ชื่อว่า วิน กำลังก้อร่อก้อติก ลิลินอย่างเห็นได้ชัด เขาหล่อและรวยพอสมควรจากที่ได้ฟังประวัติ ลิลินไม่ปฏิเสธที่จะสานสัมพันธ์เพราะเธออยากลองมีแฟนมาตั้งนานแล้วการแลกไลน์ไม่ใช่เรื่องยากของหนุ่มสาวสมัยนี้

ความอยากรู้อยากลองกำลังกระตุ้นคนหนุ่มสาว เมื่อวินชวน ลิลินออกมาคุยกันข้างนอก ลิลินก็ตามเขามาอย่างว่าง่าย วินดันตัวลิลิน เข้าไปชิดกำแพงผนังทางเข้าห้องน้ำในที่ลับตาคนพอสมควร

ลิลินไม่ต่อต้าน เธอช้อนสายตามองเขาเบาๆ เล่นเอาคนตัวใหญ่ใจเต้นตึกตัก ความรักวัยรุ่นอาจจะกำลังก่อตัวขึ้นภายในใจคนทั้งคู่

วิน ไม่ลังเลที่จะเริ่มประกบริมฝีปากหนาลงไปหาร่างบางที่เผยอปากรอรับเรียวลิ้น แต่ไม่ทันจะได้ประกบลงไป ก็มีร่างใหญ่อีกคนมาดึงไหล่เขาเบาๆ แล้วผลักให้ออกห่างจากลิลิน

"หืม ปากยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมกันเลย ริอ่านมาจูบกัน หน้าห้องน้ำ" สายตาคมกริบที่เหมือนจะฟาดฟันเธอให้ขาดครึ่งอีกแล้ว ใบหน้าเย็นชาหล่อเหลาแต่ไร้อารมณ์ เขาไม่ยินดียินร้ายกับเรื่องอะไรเลยหรือไงนะ ลิลินได้แต่คิดแล้วมองหน้าเขาพลางปากก็เอ่ยนิ่งๆ

"มาได้ไง" คำถามที่เธอสงสัย

"ตามรอยบัตรเครดิตมา แค่รู้ว่ารูดที่นี่ ก่อนจะมามีอะไรกับผู้ชายเลิกใช้เงินของพ่อแม่ก่อนมั้ย"

เขาพูดน้ำเสียงเย็นชาและแววตาที่ยากจะคาดเดาอารมณ์เหมือนเดิม

"ไม่เกี่ยวกับนาย เงินพ่อฉันไม่ใช่เงินนาย เป็นแค่...ว้าย ปล่อยนะ"

เคนตะไม่รอให้เธอพูดจบ อุ้มเธอแทบบ่าแล้วเดินออกมาเลย ทิ้งวินให้ยืนงงอยู่ตรงนั้นโดยไม่ได้พูดอะไรสักคำ

ร่างบางพยายามทุบตีเขาเพื่อให้ปล่อยแต่ร่างใหญ่ไม่ปล่อย เขาแบกเธอออกจากห้าง ผ่านลานจอดรถแล้วเดินเข้าไปที่รถ โยนเธอที่เบาะหลังแล้วยัดตัวเองเข้าไปในรถข้างๆ เธอ

และเหมือนเคย ร่างบางถูกจับนอนไพ่บนตัก กระโปรงนักเรียนลายสก็อตสีอิฐถูกเลิกขึ้น กางเกงในถูกดึงทึ่งออกมาและ

เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ เสียงฟาดก้นหนักหน่วงอย่างระบายอารมณ์ วันนี้มันเจ็บกว่าเมื่อวานมาก เจ็บเป็นเท่าตัว เขาไม่เบามือเลย ก้นเะอเป็นรอยมืออย่างเห็นได้ชัด

"ฮืออ เจ็บ" เธอร้องครวญครางเมื่อถูกฝ่ามือใหญ่ตีแบบไม่ยั้งมือ

"บอกแล้วไม่ใช่หรอถ้าเธอดื้อฉันจะตี" เขาเงื้อมืออีกครั้งตามแรงโทสะ ยิ่งนึกถึงภาพที่เธอจูบกับเด็กนั่นเขายิ่งโมโหและขุ่นเคือง

"นายมายุ่งทำไม มีหน้าที่เฝ้าก็เฝ้าฉันสิ ฉันไม่ได้เป็นอันตรายสักหน่อย"

ลิลินยกเหตุผลสำคัญขึ้นมา จริงอยู่ว่าถ้าเธออยากมาเที่ยวเคนตะก็ทำได้แค่มาเฝ้าเธอตามหน้าที่แล้วดูเธอไม่ให้เกิดอันตราย แต่การที่เธอมาจูบกับคนอื่นมันทำให้เขาหงุดหงิดขึ้นมาเองอย่างบอกไม่ถูก

"อย่าทำตัวร่าน เป็นแค่เด็ก ม.ปลาย อยากโดนเขาจิ้มฟรีหรือไง"

เขาหาเหตุผลมาพูดให้เธอเข้าใจว่าผู้ชายวัยรุ่นมันก็แค่คึกคะนองตามประสา เธออาจจะแค่อยากลอง แต่ต้องอาจต้องมาเสียใจทีหลัง เขาพยายามบอกเธอแต่เธอไม่อยากเข้าใจอะไรทั้งนั้น เธอเอาแต่ใจเกินกว่าจะเข้าใจความหมายที่เคนตะต้องการสื่อ

"แล้วทำไม จะโดนจิ้มฟรีหรืออะไรมันก็ชีวิตฉัน ร่างกายฉัน นายไม่มีสิทธิ์ยุ่ง"

เธอพูดจาแข็งกร้าว เล่นเอาคนตัวโตรู้สึกหงุดหงิด แววตาที่เคยเฉยชากลับแสดงความโกรธเกรี้ยวออกมาแบบปิดไม่มิด

"อยากโดนจิ้มขนาดนั้นเลยรึ" เขาถามขึ้นมาอย่างโมโห น้ำเสียงดูถูกและเหยียดหยันจนคนฟังแสลงหู

"เรื่องของฉัน นายไม่ต้องมายุ่ง" ลิลินหมดความอดทนกับเขาและอยากให้เขาปล่อยสักที

เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ

ไม่มีการเบาแรง เขาโมโหถึงขีดสุดและเขาเองก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมต้องโมโหขนาดนี้ด้วย

"อยากโดนจิ้มมากเดี๋ยวจะสนองให้ "

เขาพูดแล้วทิ้งเธอไว้ที่เบาะหลังรถแล้วขับรถออกมาจากห้างอย่างโมโห

ยัยลิลิน เธอคิดว่าฉันอดทนเพื่ออะไร เธอเป็นคนยั่วฉันเองนะ ถ้าเธออยากได้ดุ้นมากฉันจะสนองให้เธอเอง

เขาคิดในใจแล้วเหยียบคันเร่งจนจมมิด