“ทำยังไงถึงมัดใจเจ้าชายของเราได้ละครับ”
อยู่ดีๆ มาซากิก็ถามลิลินขึ้นมา เมามองทั้งคู่ผ่านกระจกมองหลังและเห็นเคนตะกำลังนั่งกุมมือลิลินไม่ปล่อย เคนตะไม่ใช่คนหยุมหยิม และไม่ได้ชอบทำเรื่องจุกจิกเขาไม่เคยแสดงออกมาแบบนี้นั่นทำเอามาซากิถึงกับ งง
ลิลินไม่รู้จะตอบยังไง เธอเขินหนักแล้วแหงนมองหน้าเคนตะ เคนตะก็ไม่พูดอะไรคนลิลินคาดเดาไม่ได้ แต่แค่เขาพูดออกมาแสดงความเป็นเจ้าของก็ทำเอาลิลินวาบหวาม และรู้สึกพิเศษ
“หลงเด็กงั้นสินะ” มาซากิถามเองตอบเอง แล้วยิ้มให้ทั้งสองคนเบาๆ
“แล้วจะพักกันที่ไหน จะเข้าไปที่รปปงงิมั้ยหรือจะเข้าไปพักกันที่โตเกียว เข้าชิบุย่ามั้ย” มาซากิเอ่ยถามเคนตะขึ้นมา
“พักโรงแรมที่โตเกียวก็ได้ ฉันไม่ค่อยอยากเอายัยนี่ไปป้วนเปี้ยนแถวรปปงงิ” เคนตะพูดขึ้นมานิ่งๆ ทำเอาลิลินแอบสงสัย จริงๆ แล้วที่ไม่ค่อยอยากเอาเธอไปเพราะไม่อยากให้ใครรู้
เคนตะถึงจะเก่งแต่ก็อริเยอะ ทั้งอริของแก๊งและอริของตัวเอ
