21
“คุณก็ให้เพลงไปนอนที่โซฟาสิ คุณจะได้นอนหลับ” เสียงใสสวนกลับ
“ไม่ได้...” เสียงเข้มๆ ดังขึ้นท่ามกลางความมืด
“ปล่อยให้เธอนอนบนโซฟา พอฉันหลับสนิทเธอก็จะหนีน่ะสิ ฉันล็อคเธอไว้ด้วยแขนของฉันดีกว่า รับรองว่าเธอไม่มีวันหนีได้แน่นอน”
คำพูดของเขาทำให้สาวเจ้าหน้างอหงิก เพลงมีนาเองก็ไม่ต้องการนอนบนเตียงตั้งแต่แรก บอกเขาหลายครั้งหลายหนแล้วว่าจะนอนบนโซฟาและไม่คิดหนีไปไหน ทว่ากวินภพหาได้ฟังไม่ กลับพันธนาการร่างสาวเอาไว้ด้วยลำแขนหนา เป็นเพราะเหตุผลที่ว่ากลัวเธอหนี แล้วเธอจะหนีไปได้อย่างไรเล่า ไหนจะคำขู่ของเขา ไหนจะเรื่องจิ้งจกที่ยั้วเยี้ยเต็มไร่ ไหนจะคนงานที่จ้องจะแก้แค้นเธอ สารพัดเหตุผลที่ทำให้เพลงมีนาคิดไม่หนีในค่ำคืนนี้ แต่วันอื่นไม่แน่
“เพลงไม่หนีไปไหนหรอกค่ะ ให้เพลงไปนอนบนโซฟานะคะ ถ้านอนตรงนี้ทั้งคุณทั้งเพลงนอนไม่หลับแน่”
“ถ้าเธอไม่ดิ้นฉันก็นอนหลับ”
นั่นเองที่ทำได้ยากยิ่งนักในเวลานี้ คว
