34
“รัมภาไม่พูดกับพวกนายแล้ว พูดไปก็เหมือนสีซอให้ควายฟัง ถ้าอยากจะพักก็พัก เดี๋ยวรัมภาจะไปหาอะไรมาให้กินก็แล้วกัน”
เพียงรัมภาไม่อยากจะอยู่ตรงนี้ต่างหาก จึงอาสาที่จะไปหาของว่างมาปิดปากสามหนุ่มรับประทาน พูดจบก็ลุกขึ้นยืน เดินนวดนาดไปยังประตูหลังบ้าน โดยมีสายตาของทั้งสามมองตามไป
“ไอ้มอส แกรักรัมภาจริงๆ เหรอวะ?” เดชดวงถามขึ้นเมื่อละจากร่างงามหุ่นน่าฟัดของเพียงรัมภา
“ไม่รู้สิ รักมั้ง” กวีชาติตอบแบบขอไปที
“ว่าแต่มึงฟันรัมภาหรือยังวะ?” เอกวิทย์ถามคำถามที่เคยถามอยู่เป็นประจำทุกครั้งที่กวีชาติมีสาวๆ ข้างกาย
“ยังเลย” คนที่ถูกถามตอบสั้นๆ
“หา!!...แกยังไม่ได้ฟันรัมภาอีกเหรอ เป็นไปได้ไงวะ” เดชดวงอุทานอย่างไม่เชื่อหู
“นั่นสิ คนนี้ทำไมนานจังวะ ปกติไม่เกินอาทิตย์มึงก็รวบหัวรวบหางเสร็จแล้ว” เอกวิทย์พูดขึ้นบ้าง น้ำเสียงนั้นตกใจไม่แพ้เดชดวง
“ก็รัมภาให้ฟันง่ายๆ ก็ดีสิ ขนาดจับมือยังไม่ได้เลย นับประสาก
