32
ณ ไร่ปลายฟ้า
รถยนต์สีบรอนซ์ทองขับเคลื่อนมาจอดหน้าบ้านไม้ขัดเงาหลังขนาดพอเหมาะ เจ้าของรถนามว่ากวีชาติดับเครื่องยนต์ก่อนจะก้าวลงมาเป็นคนแรก ตามด้วยสาวรูปร่างสวยที่ทำหน้าเหนื่อยหน่ายใจ ไม่อยากจะกลับมาเหยียบที่นี่มากนัก หากไม่จำเป็น ซึ่งการมาของเธอวันนี้ก็มีความจำเป็นชนิดที่ว่ามากๆ ด้วย เพียงรัมภาจึงหลีกเลี่ยงไม่ได้ ก่อนที่ทั้งคู่จะเดินเข้าไปในบ้านหลังนั้น
“สวัสดีครับพี่ท็อป”
กวีชาติพนมมือไหว้และทักทายพี่ชายที่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่บนโซฟารับแขก คนที่ถูกทักพับสิ่งที่ตนเองอ่านอยู่ แล้ววางลงบนโต๊ะตัวเตี้ย แล้วทักตอบ
“อืม หวัดดี...นึกยังไงล่ะถึงมาที่นี่ ใกล้จะสอบแล้วไม่ใช่เหรอ?” กวีวัชน์เอ่ยถามน้องชาย ตวัดสายตามองหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างกายน้องชาย ผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าเป็นว่าที่น้องสะใภ้ “แล้วเธอไม่คิดจะทักฉันบ้างหรือไง หรือว่าจะต้องให้ฉันทักเธอก่อน?”
เจ้าของสถานที่เอ่ยขึ้นอย่างเสียมิได
