The Yellow Ribbon Of Danwon (On-going) (Tagalog)

Episode 1; Ilang araw na lang at lilipat na kami sa ibang bansa, tuluyan na kaming maniniharan sa South, Korea at lilisanin ang Pilipinas. Just taking a look to those wonderous view here in Philippines, parang ayoko nang umalis, parang ayoko nang sumama pero alam kong magandang oportunidad din ito para sa pag-aaral ko, bukod doon ay kasama ko si Mama. "Jean! Handa na ba ang maleta mo?" Tanong ni Mama, lumabas ako ng kwarto at pumasok sa kwarto niya at nakitang nagaayos na ito ng gamit sa maleta. Nalulungkot ako dahil talagang wala na itong atrasan at hindi ko na masasabi pa kung kailan kami babalik. "Yes, Ma." Pagsagot ko, lilipat kami sa ibang bansa dahil kay Tito Ven —bago niyang asawa na koreano. Mabait si Tito Ven, he is sacrificing his rest time just to teach me for learning their language and I'm so thankful for that. Ilang buwan na din siya dito sa Pilipinas at nalaman kong nagkakilala sila ni Mama sa South, Korea dahil OFW si Mama noon. Hindi naman ako nagreklamo na manligaw ito kay Mama dahil naniniwala ako na alam ni Mama ang ginagawa niyang desisyon at nandito ako para suportahan siya. I understand my mother for having a second husband, I guess she just fall inloved but migrating in South, Korea make me curious, do we really need to migrate to other country and leaved the Philippines we're we spend our lives? Sinamantala ko na ang paglilibot sa Manila habang may araw pa, naproseso na ang mag papel na kinakailangan ko simula sa pagaaral ko, passport at visa ko at nakakabigat ng loob, iniisip ko pa lang ang pagalis, bumibigat na ang dibdib ko. Binigyan ako ng pera ni Mama para daw mabili ko na ang gusto ko dito sa Pilipinas, makain ko na iyong mga pagkain na mamimiss ko dahil bihira daw doon ang Filipino food dahil may kalayuan ang Philippine Market. Sayang nga lang dahil mayroon akong kaibigan na maiiwan. I spent my money to buy clothes and to spend my time with my friends and classmate. I spend all day on the streets, mall, beach, and parks dahil alam kong iyon ang maalala ko sa bawat araw na paglipas sa pagtira namin sa ibang bansa. Right now, I'll transfer in Danwon High School as a fourth year student. Its kinda hassle because I'm in the middle of second quarter when they worked for my papers and other requirements. However, I should cope up so I have a scheduled to review the books the Tito Ven bought so I can finally adjust on the kind of their learning. Nang makalipas ang araw, hapon na ako nakauwi sa apartment na tinitirahan namin sa Binondo, Manila. Wala naman na kaming kamag anak sa side ni Mama, kay Papa naman ay nasa probinsya na siguradong hindi na din nila kami kilala dahil matagal-tagal na noong huli kaming nagkita. "Ang dami ng binili mo ah? Meron bang para sa akin diyan?" Tanong ni Mama nang makapasok ako sa bahay at nadatnan itong nagluluto para sa hapunan. "Meron, Ma. Eto oh, bumili ako ng isaw." Pinakita ko pa ang paborito niya bago inilagay sa plato. "Aba, mabuti naman. Pauwi na si Ven, iayos mo na iyang pinamili mo sa bag para pagalis natin ay wala ka ng iintindihin tapos bumalik ka dito at tulungan mo akong maghain." Madahan akong tumango bago tinungo ang aking kwarto. Ginawa ko ang sinabi niya at inayos ang aking pinamili. Mayroon na akong dalawang maleta, isang bag para sa sapatos at isa naman para sa iba ko pang gamit kaya madami kaming bibitbitin. Hindi biro ang paglilipat sa ibang bansa. Unang-una, hassle sa pagbitbit sa gamit. Pangalawa, aasikasuhin ang passport. Kasunod ay plane ticket, syempre pera at marami pang iba. Tinulungan ko din si Mama matapos magayos, nagluto siya ng Adobo at Chopseuy. Iyon kasi ang request ko dahil paborito namin iyong dalawa. "Aalis na tayo bukas. Hayst, mamimiss ko ang Pilipinas." Aniya, gamit ko ang palad ko habang kumakain dahil nakasanayan habang kausap ni Tito Ven si Mama gamit ang Hangul nang matuon ang atensyon nito sa akin. "Ibwa, naeil junbi dwaessni?" (Hey, are you ready for tomorrow?) Tito Ven asked. "Ne, jogeum ginjangdoebnida." (Yes, just a little bit nervous.) Tumango lang ito at ngumiti at mukhang pinupuri ang pagsasalita kong ng Korean language. Matapos kumain ay dumiretso na ako sa kwarto ko bago nag alarm at dumiretso sa pagtulog, madaling araw ang alis namin kaya kailangan ko ng lakas para bukas. I wear my baggy pants and a white sneakers also a fitted shirt with my vintage polo. Hinila ko ang mga maleta ko bago lumabas ng bahay, kaagad naman iyong kinuha ni Tito Ven bago inilagay sa cab na kanyang tinawag kagabi. Mabilis akong naupo sa backseat dahil sa kakulangan sa tulog. Naramdaman ko na lang ang pagandar ng sasakyan kaya mabilis ap sa alas-kwatro ako umayos ng upo at binuksan ang aking cellphone. My classmates made some farewell to me when our adviser announce about me migrating in South, Korea. They even gave some letters so that I will not forget about the memories we made. I posted a message in our group chat and giving them my goodbye's. Some of them was still awake so they reply on it with their 'Take care' and 'Ihanap ko daw sila ng koreano'. Nang huminto kami sa NAIA ay malakas na hangin ang sumalubong sa akin nang makababa sa cab, wala sa sarili akong napangiti. Napabuntong hininga lamang ako at kinuha ang aking maleta bago tinungo ang airport. We waited for our flight and when its time to leave. I look for around for the last time before a flight attendant assist us. Its my first time riding an airplane so Mama is beside me during it. I'm so exhausted when we reach Incheon Ariport, kailangan pa naming bumiyahe papunta sa Ansan dahil doon kami titira at dahil nandoon din ang business ni Tito Ven na silang dalawa ni Mama ang namamahala. We ride on a train that will make us stop in Ansan before riding on a bus to make us go in Danwon-gu. Its exhausting but I know I can't do anything about it. Bumili lang muna si Tito Ven ng makakain namin kaya napasadahan ko pa ng tingin ang lugar, nakakapanibago lang at malamig ang klima, lalo na at puro singkit ang nandito. Kinain lang namin ang binili niya sa convinience store habang nakasakay kami sa tren. We stop in Gojan Station after that we ride a bus and stop in Danwonan - Gil. Binuksan lang ni tito Ven ang gate ng bahay niya bago kami pumasok. The house fits for five to seven members of a family and it resemble of the houses that I watch on K-drama. "Iayos na lang natin ang mga gamit bukas at magpahinga muna tayo. Jean, ako na ang maghahatid sayo sa kwarto." Saad ni Mama, tumango na lang ako bago tumungo kay tito Ven at sumunod kay Mama. Walang second floor dito, isang malaking sala ang bumungad kaagad sa amin pagkapasok. Hindi ko pa nalilibot ang buong bahay pero siguro ay bukas na lang. K-drama na K-drama talaga! The room was plain, there is a bed and a study table. Mayroong isang malaking puting cabinet sa tabi. It looks like no one use this room before. "Unti-unti nating ayusin ang kwarto dahil hindi naman ito nagagamit. Kung nagugutom ka, hanapin mo na lang 'yung kusina. Magpahinga ka na." Tumango na lang ako at ngumiti sa kanya, lumapit pa ito sa akin at binigyan ako magaang yakap at tinapik ang aking balikat bago lumabas sa kwarto. Tumitig ako sa buong kwarto at mabuti na lang at dala ko ang mga binili ko sa Divisoria, binuksan ko ang lahat ng maleta at sinimulan itong ayusin. Nilinis ko lang ang cabinet at winalisan ang buong kwarto bago inayos ang aking mga gamit. Hindi ko kayang matulog kaagad at kinakailangan kong magpaantok gayong namamahay ako. Sinampay ko lang ang mga hoodie at iba pang damit sa loob ng cabinet bago ko kinuha ang mga pangdesign ko. Nilagyan ko ng mga libro ang study table na naglalaman ng inaaral kong salita dito sa South, Korea at mga libro para sa school. Nilabas ko din ang iba pang gamit ko para sa school at inilagay sa drawer na nasa study table. Kinuha ko ang frame ko, kami ni Mama at Papa at kami nila Tito Ven. Hinaplos ko ito at ngumiti, one thing that I sacrifice before leaving my own birth country. Its because I knew their is someone that I will leaved behind. Nang dinapo ako ng antok ay inilagay ko ang maleta ko sa gilid gayon din ang aking bag bago ako nagpalit ng damit at nahiga sa kama. Pinasadahan ko ng tingin ang buong kwarto, hindi na masama kaysa sa dati kong kwarto sa Binondo, masasabi kong iba na siya matapos kong ayusan and its not plain anymore. Its a really exhausting day that welcome me in Danwon-Gu, Ansan, Gyeonggi-do, South, Korea.