ตอนที่20 ความหลัง
“ผ้าเก่าขนาดนี้ทำไมยังไม่ทิ้งอีกล่ะแม่เสียเวลามานั่งเย็บอยู่ได้ ผ้าถุงใหม่ๆ มีตั้งหลายผืนฉันว่าแม่เอาเวลานั่งเย็บผ้าไปหลับไปนอนจะดีกว่านะ”
มุกดาบ่นให้มารดาขณะที่หล่อนนั่งกินมะม่วงจิ้มพริกเกลืออยู่ไม่ไกลนัก
“กูจะเอาผ้าพวกนี้ไปให้คุณอิน… เอ่อ”
ป้ามาลีอ้ำอึ้งหลังหลุดชื่อของผู้หญิงที่หล่อนแอบไปพบที่เรือนแพ แล้วคิดเป็นตุเป็นตะว่าเธอชื่อว่าอินเอวาออกมา
“ใครนะแม่”
“อ่อ นายสมิงเค้าให้กูหาผ้านุ่งผ้าห่มไปให้ผู้หญิงที่จับมาไว้ที่เรือนแพ กำชับว่าต้องเป็นผ้าเก่ากูเห็นว่าผ้าผืนนี้มันขาดเลยเอาซ่อม”
“นี่แม่ไปเจอหน้ามันมาแล้วเหรอ อีผู้หญิงหน้าด้านที่เรือนแพน่ะ”
มุกดาขยี้ชิ้นมะม่วงลงในชามพริกเกลือด้วยอารมณ์โกรธ
“เอ่อสิวะ”
“ฉันล่ะเกลียดขี้หน้ามันตั้งแต่แรกเห็น แม่คอยดูนะมันกับฉันต้องมีคนใดคนหนึ่งที่ต้องหายไปจากชีวิตของนายสมิง” มุกดาหรี่ตามองมารดา
“อีมุกดาพูดอะไรให้ระวังปากหน่อยน
