Gecenin bir yarısı Orhan yavşağının aramasıyla uykumdan uyanmıştım. Acilen İzmir'e gitmemiz gerekiyor diyerek beni uykumdan etmişti. Uçağında arıza varmış da bu saatte de uçak yokmuş. Ulan adamın uçağı var birde arızalı diye binemiyor. Valla şu zenginlerde olan dert de kimse de yokmuş. Yani adamın uçağı arızalı olabilir fakat şöförüde vardı demi. Saatin kaç olduğunun önemi yok. Arayıp uyandırır, istediği yere yinede giderdi. Evine gittiğimde hemen araba geçip bir an önce İzmir'e gitmemiz gerektiğini söylemişti. Hız kurallarını, cezalarını düşünmeden gitmemi istemişti. Tamam acelesi olabilirdi ama benim ölmek için acelem yoktu. Daha yapmam gereken çok şey vardı. Daha Zeynep'in tadına bile bakamamıştım. "Yuğ oğlum şu an bile bunu düşünebiliyorsun ya valla helal olsun sana" diyen iç sesime ku
