Hope's POV
"Do you wanna eat?" Komportbale niyang tanong nang makaupo na sa tapat ko.
Hindi ako sumagot. Hindi ko rin siya binalingan. Nanatili akong nakatingin sa mga paa ko para hindi ko masyadong maramdaman ang presensiya niya.
He sighed.
"You need to eat," aniya saka umalis sa tapat ko. Akala ko ay makakahinga na ako ng maluwag pero hindi pa pala dahil may kinuha siyang kung ano sa hospital table saka bumalik ulit sa tapat ko.
"Can you eat or you want me to..." hindi niya naituloy.
Nag-angat ako ng tingin sa kanya sa unang pagkakataon. Pigil na pigil ko ang mga luha ko mula sa kagustuhang kumawala mula sa mga mata ko.
Eye to eye. No emotions in my face, I looked at him for the first time after 5 years of not showing myself to him.
There are so many words I wanna say to
