บทที่ 21
ไม่ได้ตั้งใจที่จะปิดบัง
หนึ่งอาทิตย์วันต่อมา ที่วังจตุวรุณ..
“อะไรนะ เมื่อกี้นี้แกว่าอะไรนะ”
กอบัวอุทานเสียงดังก้องห้องนอนสุดหรูเหมือนห้องนอนของคุณหญิง เมื่อรู้ความจริงว่าเพื่อนมีเชื้อพระวงศ์
“นี่แกมีพ่อแม่เป็นถึงเจ้าเหรอ”
เฟิร์นก็ไม่ต่างกัน เธอมองไปรอบๆ ห้องที่ห้องนี้ตกแต่งด้วยข้าวของราคาแพงแม้แต่พรมรองเท้ายังราคาเกือบครึ่งแสนไหนจะผ้าม่านลูกปัดคริสตัลของแท้นั้นอีกเม็ดหนึ่งคงราวๆ เม็ดละสองพันหรือสามพัน
“พวกแกจะถามฉันทำไม ทุกอย่างที่พูด ฉันก็พูดไปหมดแล้ว” ฉันลุกจากเตียงเดินไปยืนตรงหน้าต่าง มองไปรอบๆสนามหน้าเคหาสน์กว้างไกล คนใช้หลายสิบคนต่างทำหน้าที่ของใครของมัน
“ก็ฉันยังงงอยู่ไง ไหนจะมีฝาแฝดอีก จะไม่ให้พวกฉันช็อกได้ไง” กอบัวลุกตาม นางเดินวนไปเวียนมาเหมือนคิดหนัก
“...” ฉันไม่พูด นั่งหลังพิงขอบหน้าต่างหันหน้ามามองเพื่อน แล้วพยักหน้าให้เพื่อนๆ เป็นคำตอบ
“พวกฉันไม่รู้จะเอ่ยคำ
