หัวใจของกวิน

เป็นแบบที่ไม่เคยเป็น

เมื่อกลับถึงบ้านเกวลินหยิบโทรศัพท์ออกมาเปิดดูอีกครั้ง

" เชี่ย สองแสน " ตากมโตเบิกกว้างตกใจ เมื่อเธอขอเขาคทนสองพันแต่เขาดันให้มาสองแสน

" ไอ้บ้ากวินเอ้ย แล้วเลขบัญชีก็ไม่มีจะโอนคืนยังไงเนี่ย " หญิงสาวยกมือมายีหัวเอง ทั้งไม่เข้าใจที่เขาทำแบบนี้

(อย่าว่าแต่หนูไม่เข้าใจเลยลูกพี่มันก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน)

บริษัท

กวินที่ยืนอยู่ห้องทำงานในตึกสูงมองคนตัวเล็กที่วิ่งเข้าออกนอกยริษัทเป็นว่าเล่นจนเขาเกิดความสงสัย ไม่เข้าใจตัวเองทำไมต้องเก็บมาใส่ใจ

" ท่านประธานคะ " เขาละสายตาก่อนจะเดินมานั่งที่โต๊ะทำงานกลางห้องเหมือนเดิม เลขาส่วนตัววัยกลางคนที่มีประสบการณ์ทำงานมาอย่างยาวนานเข้ามาทำงานกับเขาตั้งแต่เริ่ทสร้างบริษัท เธอกล้าพูดกับเขาทุกเรื่องราวกับเป็นเแม่เขาคนนึง

" ไปดูหน่อยเกวลินทำอะไร " นับว่าเป็นครั้งแรกที่เขาเรียกชื่อเธอ

" เมื่อกี้ที่ขึ้นมาเห็นเธอวิ่งซื้อกาแฟมาให้คนที่ทำงานอยู่ออฟฟิศค่ะ " เลขขาส่วนตัวของเขารายงาน

" แล้วเธอไม่ทำงานรึไง "

" ไม่ทราบค่ะ ถ้าท่านประธานอยากทราบดิฉันจะลงไปดูให้ค่ะ " ว่าแล้วคุณเกศินีก็ทำท่าจะเดินออกไป

" ไม่ต้องครับ มีอะไรว่ามาเลย "

" ต้องไปวันไหน " กวินถามหลังจากที่เลขารายงานเรื่องที่ต้องไปอบรมสัมนาที่ต่างจังหวัดเพราะเป็นโครงการของบริษัทที่มีมาทุกปี

" อาทิตย์หน้าค่ะ ครั้งนี้มีนักศึกษฝึกงานไปด้วยเพื่อให้เธอเรียนรู้งานหากท่านประธานต้องการจะบรรจุเธอเข้าเป็นพนักงานเราจะเอาการทดสอบในครั้งนี้เป็นเกณฑ์ค่ะ " เกศินรไล่ยาวราวกับว่าเธอคือผู้บงการ แต่ความจริงคือสิ่งที่กวินบอกกับเธอไว้ทุกปีแต่ปีนี้เขาดันลืมเรื่องนี้ไปสนิท

" อืม โอเค ไม่มีปัญหา " กวินตอบกลับสั้นๆก่อนที่เกศินีจะเดินออกไปนั่งที่โต๊ะทำงานหน้าห้องเหมือนเดิม

ไปอบรม

" เกลเร็วเสร็จหรือยัง " มะลิที่ขนของขึ้นรถเสร็จแล้วแต่เกวลินยังไม่ลงมาจากห้องเลย

" เช็คของด้วยนะลูก เอาไปครบไหม " คุณยายมาริสาที่นั่งรอส่งทางหลายสาว

" ครบแล้วค่ะคุณยาย รอแค่ยัยเกล "

" เอ้อ แม่คนนี้ทำอะไรชักช้า ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน "

" มาแล้วๆๆๆ " สิ้นคำพูดของคุณยายมาริสาเกวลินก็รีบวิ่งลงมาจากบนบ้านด้วยความเร็ว ขาเรียวก้าวลงบันได้ฉับๆ

" คุณยายเกลไปนะคะ สองคืน นอนคนเดียวล็อคบ้านดีๆนะคะ " เกวลินเข้ากอดคุณยายมาริสาแน่นพร้อมสั่งไว้

" ไม่ต้องห่วงยายตั้งใจทำงาน เดี๋ยวนุ่มก็มานอนกับยาย " ยายมาริสาบอกหลานสาวก่อนที่ทั้งสองจะขับรถออกไปที่บริษัทเพื่อขึ้นรถที่ทางบริษัทเตรียมไว้

" อ่ะ เร็วๆจ้ะ " เจ้ก็อตที่ยืนเช็คคนรีบเรียกสองสาวเมื่อเห็นเธอวิ่งถือกระเป๋ามาอย่างเร่งรีบ

" เร็วๆขึ้นๆ " สองสาวรีบตรงขึ้นก่อนจะมองหาที่นั่ง

รถทัวร์สองชี้นของบริษัททัวร์ชั้นนำค่อยๆเคลื่อนตัวออกจากบริษัทมุ่งหน้าสู่จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ หัวหินคือเป้าหมายโรงแรงห้าดาวริมทะเลคือจุดที่เขาจัดอบรมในปีนี้

" มะลิกูจะอ้วก ขอนั่งริมหน้าต่าง " เมื่อรถออกมาได้สักพักเกวลินก็รู้สึกเวียนหัวขึ้นมา

" เออๆได้ เอานี่ยาดม " มะลิขยับให้เกวลินพร้อมกับหยิบยาดมออกมาจากกระเป๋ายื่นให้

ขณะที่เธอเปิดม่านและมองออกด้านนอกสายตาก็เห็นกับรถหรูสีขาวที่คุ้นตาเธอเห็นแวบเดียวก็จำได้ว่าคือรถของกวิน กระจกฝั่งคนขับถูกลดลงเล็กน้อยทำให้เห็นเดชคนขับรถข้างกายยกนิ้วกลางให้เธอมา

" ไอ้เชี่ย หมั่นไส้วาะ " เกวลินพูดคนเดียวเมื่อนึกหมั่นไส้ท่าทีของนายเดช เธอไม่ได้นึกโกรธที่เดชยกนิ้วให้แต่หงุดหงิดที่ยกกลับไม่ทันมากกว่า

ใช้เวลากว่า4ชั่วโมงก็ถึงจุดหมายในเวลาบ่ายโมงรถทัวร์จอดที่หน้าโรงแรมคนที่เป็นแม่งานวันนี้คือเจ้ก็อตกับดิว ส่วนคุณเกศินีเป็นคนสั่งลงมาอีกที

" เดี๋ยวไปเช็คอินที่เคาเตอร์เอาของไปเก็บทำธุระส่วนตัวให้เรียบร้อยบ่ายสามลงมาเจอกันที่นี่นะจ้ะทุกคน "

" ห้องเรานอนสามคน อีกคนเอาใครดีอ่ะ " มะลิที่เดินออกมาจากเคาเตอร์พูดกับเกวลินจังหวะเดียวกันกับจ๋ารุ่นพี่ที่แผนกของเธอเดินมาพอดี

" พี่จ๋า ทางนี้ค่ะ " เกวิลนยกมือเรียกก่อนที่หญิงสาวผมสั้นน่ารักจะเดินมาหา

" พี่จ๋าได้ห้องหรือยังคะ "

" ยังเลยพี่ขับรถตามมาทีหลัง ได้ห้องครบแล้วหรอ " เธอตอบกลับมา

" คือห้องเกลต้องนอนสามคน พี่จ๋าสนใจนอนด้วยกันไหมคะ "

" เอาดิ พี่ยังไงก็ได้ " หลังนั้นทั้งสามก็เดินไปที่ห้องพักทันที

ในช่วงเย็นของวันนี้ไม่มีอะไรมากแค่เรียกทุกคนมารวมกันเพื่อบอกสิ่งที่ต้องทำคร่าวๆเท่านั้น แต่ทุกคนก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี คนที่เป็นประธานบริษัทยืนมองการจัดการงานของลูกน้องจากห้องสูง แต่สวตากลับไปสะดุดที่หญิงสาวร่างเล็กที่สวมชุดเดรสน่ารักนั่งยิ้มร่าอยู่กับเพื่อนสาว เขาไม่สามารถละสายตาจากเธอได้ เมื่อมองดูรอยยิ้มนั้นนิ่งทำให้เขาใจเต้นแรงแปลกๆอย่างที่ไม่เคยเป็น

วันถัดมา

ในช่วงเช้าของวันพนักงานที่มาต่างเข้าห้องอบรมสัมนาในห้องประชุมโรงแรมใหญ่ โดยมีผู้เชี่ยวชาญด้านต่างๆเข้าให้ความรู้แกพนักงาน สาวน้อยเกวลินนั่งสัปหงกอยู่หลายครั้งที่ด้านหลังสุด

ก็อกๆๆ เสียงเคาะมือลงที่หลังเก้าอี้จนทำให้เธอรู้สึกตัวและหันไปมอง ตาดวงที่เหมือนจะหลับอยู่รอมล่อต้องลทมกว้างเมื่อคนที่เคาะเรียกปลุกเธอคือท่านประธานบริษัท

" คุณกวิน " เกวลินรีบหันกลับมายังด้านหน้าก่อนจะตั้งใจฟังการบรรยาจากเหล่าผู้เชี่ยวชาญ

พอตกตอนเย็นก็มีงานเลี้ยงจัดขึ้นที่ห้องจัดเลี้ยงโดยมีกวินที่นั่งเป็นประธานในค่ำคืนนี้

" ลูกสาวแม่แต่งตัวสวยมากค่ะลูก " เจ้ก็อตที่เดินมาเกวลินก็เอ่ยชมชุดใหญ่

" ขอบคุณค่ะ คุณแม่ก็สวยมากๆเช่นกันนะคะ " เกวลินจึงเอ่ยชมกลับ

" ป้ะเข้าข้างในกัน " ว่าแล้วเจ้ก็อตก็เดินนำหน้าเข้าไปในห้องจัดเลี้ยงขนาดใหญ่ทันที

พิธีกรกล่าวทักทายก่อนจะตามด้วยกวินที่พูดขอบคุณทว่าเกวลินเข้ามาไม่ทันจะได้ยิน เขาก็วางไมค์เดินลงจากเวทีไปแล้ว

" คุณกวินที่เป็นสมบัติของ KN Group จริงๆเนาะว่าไหม " กลุ่มของพนักงานสาวที่หลงไหลชื่นชมในตัวของท่านประธานบริษัทไม่ขาดปาก

" อือก็จริงแหละ แต่ดุไปหน่อย น่ากลัว " เกวลินมองตามแผ่นหลังก่อนจะนึกกลัวเมื่อนึกถึงเวลาที่เขาดุเธอ

ตกดึกเข้ามาหลังจากที่ทานอาหารก็มีวงดนตรีขึ้นแสดงให้ความสนุก เครื่องดื่มมึนเมาถูกบริการไม่ขาดสายจนขาแดนซ์ทั้งหลายเริ่มออกสเตป มะลิที่ควงคู่ไปกับจ๋าสองคน เกวลินเธอขอนั่งมองดูอยู่ห่างๆ ก่อนจะเริ่มรู้สึกเบื่อเพราะเธอเป็นคนที่ไม่ดื่มเธอจึงเดินออกมาสูดอากาศด้านนอกแทน สาวตัวเล็กในชุดเดรสสีฟ้าน่ารักเดินออกมาจนถึงลานกว่าหน้าโรงแรมซึ่งเดินออกไปอีกก็จะเป็นชายหาดเธอมองเห็นแผ่นหลังคุ้นตาจึงรีบวิ่งเข้าไปหาทันที

" คุณกวินคะ " เมื่อได้ยินเสียงเรียกเขาไม่หยุดในทันทีเพียงผ่อนระยะและจังหวะการเดินให้ช้าลงจนคนตัวเล็กวิ่งมายืนด้านข้างเขา

" คุณกวินได้ทานอะไรหรือยังคะ " เกวลินถามออกไปเพระาหลังจากที่เขาลงจากเวทีเขาก็เดินออกมายังไม่เห็นว่าเขาจะได้ทานอะไร

" คุณกวินนี่คุณเป็นใบ้หรอคะ หรือหูหนวกได้ยินเกลไหม หรือตาบอดเห็นเกลไหมคะ " ว่าแล้วหญิงสาวก็โบกมือไปตรงหน้าเหมือนกับกำลังทดสอยการมองเห็นของเขาอยู่ ทว่ากวินยังเดินหน้าไปเรื่อยๆ

พรึบบบ!!!

เกวลินตัดสินใจกระโดดขวางหน้าเขาไว้ก่อนที่สายตาของทั้งคู่จะสบกันเข้าพอดี กวินมองตาใสแป๋วของหญิงสาวตรงหน้าครู่หนึ่งก่อนจะหันหนีไปมองทางอื่นทำเหมือนกับว่าเธอไม่มีตัวตน แต่หารู้ไม่ว่าในใจเขามันเต้นแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

" ชิ เกลไปก็ได้ " เกวลินจิปากเสียงดังอย่าหงุดหงิดที่เขาทำเหมือนว่าเธอคือธาตุอากาศ แต่เมื่อเดินลับออกมาจากหญิงสาวปากหยักก็ยิ้มขึ้นมาราวกับคนอารมณ์ดี เขานึกว่าเกวลินจะเดินกลับเข้าไปในงานแต่เปล่าเลยเธอกลับเดินไปอีกทางที่เป็นส่วนของนักท่องเที่ยวของโรงแรมไว้สังสรรค์กันยามค่ำคืนทำให้เขาต้องรีบเดินตามเธอไป

" สาวสวยมาเดินแบบนี้คนเดียวไม่กลัวหรอจ้ะ " ชายวันกลางคนที่กลิ่นเหล้าคลุ้ง เดินเข้ามาหาขณะที่เธอเดินเล่นอย่างเพลินใจ เธอพยายามเบี่ยงตัวเดินหนีทว่าคนเมาคนนั้นกลับจับไหล่เธอดึงไว้อย่างไมีมีมารยาท

" ปล่อยค่ะ " เกวลินบอกเสียงแข็ง คนเมายกยิ้มพอใจ

" เดี๋ยวพี่ไปส่งนะคนสวยจะไปไหนหรอ รถพี่จอดอยู่ทางนั้นอยากได้เท่าไหร่พี่จ่ายไม่อั้นนะจ้ะ " คำพูดที่ดูถูกเหยียดหยามในศักดิ์ศรีทำเกวลินเริ่มโมโหเลือดขึ้นหน้าทันที

" เก็บเงินของมึงไว้รักษาตัวเองเถอะไอ้แก่ แก่แล้วยังไม่เจียม ถ้าเงินเยอะมากก็หัดทำบุญซื้อข้าวให้หมาจรจัดบ้างนะ เผื่อหมาในปากมึงจะได้ไม่ออกมาเดินเพล่นพล่านเห่าคนอื่นเขาแบบนี้ " เกวลินพ่นคพด่าออกมาจนมันแสดงสีหน้าที่โกรธจัดออกมา

" อีนี่ ปากดีนะมึง " มือหนายกขึ้นก่อนที่จะ

" อ้ะ ใครวะ " ร่างของมันเซถามถอยหลังไปเมื่อถูกบาทาของกวินถีบเข้าที่หน้าอกอย่างจังและล้มลงหงายท้องอยู่ที่พื้นทราย