หัวใจของกวิน

อย่างยุ่งกับคนของฉัน

" ตายจริง ป่านนี้คุณยายคงรอแย่แล้ว " เกวลินนึกได้ว่ายังไม่ได้โทรบอกคุณยาย

" มีนาไปอยู่เป็นเพื่อนแล้ว " กวินพูดออกมาอีกครั้ง วันๆนึงหากว่าไม่ได้คุยเรื่องธุรกิจเขาแทบจะพูดนับคำได้ แต่ตั้งแต่เธอขค้นรถมาก็ทำเขาพูดไปแล้วมากกว่าสิบคำ

" คุณยายเกลมารับมะลินะคะ กลับดึกหรือาจจะเช้าคุณยายล็อคบ้านดีๆนะคะ " เกวลินยังไม่วางใจส่งข้อความไปหาคุณยายมาริสา ไม่นาก็มีข้อความตอบกลับมา

" มีนากับนุ่มมาอยู่เพื่อนเพื่อนยายแล้ว ระวังตัวด้วยนะลูก " ด้วยความที่ว่าคุณยายมาริสารู้จักหลานสาวเป็นอย่างดี เธอไม่มีวันทำแบบนี้หากไม่ใช่เรื่องคอขาดบาดตายในใจก็ได้แต่นึกห่วงหลานสาวแต่ก็ทำได้แค่คอยฟังข่าวเพราะมีนาบอกว่ามีเจ้านายไปด้วย

ย้อนกลับไปก่อนหน้า

" ไปสืบมา " คำสั่งที่ออกจากปากผู้เป็นนาย ลูกน้องคนสนิทก็รับคำสั่งก่อนจะเดินออกไป ไม่นานไฟล์ข้อมูลที่เขาต้องการก็เด้งเข้ามาในเมล์ กวินเปิดดูแววตาคมฉายจ้องมองใบหน้าของหญิงสาวที่ชื่อเกวลิน ข้อมูลส่วนตัวทุกอย่างได้ปรากฎในไฟล์กระดาษ จึงทำให้เขาได้รู้ว่าเกวลินเป็นเด็กกำพร้าและอาศัยอยู่กับคุณยายมาริสาแค่สองคนเท่านั้น(เขามองท่าทีของเพื่อนสนิทอย่างรามิลก็พอรู้ว่าคิดยังไงกับเด็กคนนี้กวินกลัวว่ารามิลจะโดนเกวลินจะเข้ามาหลอก)จึงถือวิสาสะสืบเรื่องส่วนตัวหากมีอะไรไม่ชอบมาพากลเขานี่แหละจะเป็นคนจัดการยัยเด็กเกวลินนี่เอง

รถแล่นเข้ามาในบริเวณบ้านหลังใหญ่หลังหนึ่งเหมือนผู้มีอิทธิพลและจอดนิ่งอยู่ที่หน้าบ้าน

" ค คุณกวิน " เกวลินเรียกเสียงติดๆขัดๆเมื่อเห็นสิ่งที่เขาหยิบมันออกมา ปืนสีดำเงาวับเขาค่อยๆบรรจุกระสุนลงในแมกซีนทีละลูกพลางส่งสายตาคมเหลือบมองมายังเกวลินที่กำลังทำหน้าตื่นกลัวอยู่ในเวลานี้

" เธออยู่ที่นี่ "

" แต่... " เมื่อเห็นสายตาที่เขามองมาก็ทำให้เธอไม่กล้าที่จะมีคำพูดต่อ ทำได้แค่มองเขาเข้าไปในบ้านหลังใหญ่ที่ตั้งกระหง่านอยู่ตรงหน้า ชายหนุ่มเหน็บปืนไว้ที่หลังก่อนจะเดินลงจากรถ

" ชาตชายอยู่ไหม " เดชลูกน้องของกวินถามกับชายตัวโตที่ยืนเฝ้าหน้าประตูบ้านอยู่

" ให้บอกว่าใคร " มันถามกลับเสียงห้วน กวินที่ยืนอยู่ด้านหลังเริ่มไม่สบอารมณ์

" คุณกวินเจ้านายมึงรู้ดี " เดชพูดออกไปแค่นั้นก่อนที่มันจะเดินอ้อมไปอีกทาง กวินมองสังเกตุการณ์รอบตัวอย่างระมัดระวัง

" เชิญ " ไม่นานมันก็เดินออกมาพาเขาเดินอ้อมไปทางด้านข้างของตัวบ้าน

ชาติชายที่กำลังนั่งเพลินอยู่ที่ม้านั่งโดยมีสาวๆปรนิบัติอยู่ข้างกายถึงสองคน มันยกมือขึ้นมาเป็นการส่งสัญญาณให้พวกหล่อนออกจากตรงนี้ไปและเธอก็ทำตามอย่างว่าง่าย

ชาติชาย ชายวัย 55 ปี รูปร่างผมสูงเป็ฯผู้มีอิทธิพลในพื้นที่นี้และยังทำธุรกิจสีเทาอีกมากมาย เมื่อหลายปีก่อนกวินมาทำการแข่งรถที่นี่โดยมีเดิมพันว่าหากกวินเอาชนะคนของมันได้มันจะยอมยกทรัพย์สินของมันให้เขาและยอมตกเป็นเมืองขึ้นของกวินตลอดชีวิต และกวินได้เอาชนะคนของมันมาได้อย่างเฉียดฉิวจนนายชาติชายต้องทำตามที่เคยพูดไว้บ้านที่ดินรถ หรือทรพัย์สินอื่นๆตกมาเป็นของกวิน แต่เขาก็ไม่ได้ใจร้ายถึงแม่กรรมสิทธิ์จะตกมาเป็นของเขา เขาก็ยังอนุญาติให้มันอยู่และทำมาหากินต่อไปได้โดยรายทุกอย่างต้องอยู่ในการรับรู็ของเขาด้วย ชาติชายเป็นคนคดไม่เคยถือสัจจะมันแอบทำการปล่อยเงินกู้ดอกโหดเอาเปรียบชาวบ้านไล่ยึดที่ดินของชาวบ้านมาเป็นของตนเอง เมื่อกวินรู้ข่าวจึงต้องลงมาจัดการด้วยตัวเอง

" คุณกวิน " ชาติชายเดินมาหยุดตรงหน้าพร้อมกับก้มหัวทักทายเล็กน้อย

" ปล่อยเธอออกมา " ลูกน้องของกวินพูดกับชาติชายโดยที่กวินยืนนิ่ง

" คุณกวินหมายถึงใครครับ "

" แล้วแกจับใครมา " กวินที่ยืนด้วยท่าทางมั่นคงมือข้างหนึ่งล้วงกระเป๋าอย่างเหนือชั้นถามย้ำไป ทำให้ชาติชายแสดงอาการลนลานออกมา

" ไม่มีครับ " มันตอบออกมาเสียงเบา

" อย่าตุกติกดีกว่ารีบส่งคนมา " เดชลูกน้องของกวินที่ยืนอยู่ด้านหลังพูดขึ้นเตือนมันอีกครั้ง เมื่อสบตากับคนตรงหน้าชาติชายก็ต้องยอมทำตาม

" ไปเอาตัวมันมา " หญิงสาวที่ถูกมัดมือถูกพาตัวเดินมา ใบหน้าสวยเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำ มุมปากเล็กๆนั่นมีรอยแตกจนเลือดซิบออกมา

" คุณกวินช่วยมะลิด้วยค่ะ " เมื่อเห็นคนที่เป็นเจ้านายยืนอยู่ราวกับสวรรค์เห็นใจมะลิเอ่ยเรียกด้วยน้ำเสียงสั่นกลัว แววตาขอความช่วยเหลือถูกส่งมาให้กวินเขามองเธอแวบนึงก่อนจะหันไปสบตากับชาติชาย

" ทำไมต้องทำขนาดนี้ " กวินถาม

" มันเป็นหนี้ไม่ยอมจ่าย " ชาติชายพูดพร้อมก้มหน้างุด

" ฉันให้แกไปแล้ว " มะลิที่ได้ยินแบบนั้นก็สวนขึ้นมาทันควัน

" หุบปาก!!! " ชายตัวโตที่จับเธอไว้ตะคอกขึ้นมาเสียงดังพร้อมกับยกมือหมายจะฟาดเข้าที่ใบหน้าของหญิงสาวอีกครั้งทว่า

" หยุด!!!! " ชาติชายหันไปสั่งลูกน้องน้ำเสียงแข็ง จนมันต้องง้างมือไว้แบบนั้นและค่อยๆลดระดับลง

" เท่าไหร่ " กวินถามอีกครั้ง

" 5แสน "

" แสนเดียว " มะลิสวนขึ้นมาอีกครั้ง ชาติชายหันมามองหญิงสาวด้วยความไม่สบอารมณ์

" คุณกวินฉันจ่ายมันไปหมดแล้วแต่มันไม่ยอม มันบังคับให้ฉันเป็นนางบำเรอของมัน คุณกวินช่วยด้วย ฮือๆ " มะลิที่กลัวจัดแต่ก็ยังฝืนพูดออกมายาวเหยียด พร้อมกับน้ำตาที่ไหลรินออกมา

ลูกน้องที่ยืนด้านข้างของกวินเดินไปคว้าตัวของมะลิออกมาจากเนื้อมือของไอ้หน้าโหด

" กวิน แต่... " คำพูดของชาติชายถูกหยุดไว้แค่นั้นเมื่อสายตาคมสบจ้องมองมาด้วยความเยือกเย็น

" ปล่อยนะ ปล่อย!! " เสียงเล็กร้องมาจากทางด้านหลังเมื่อเสียงที่ว่ามันคุ้นหูเขา

" นายครับ ผมเจอเธอแอบดุ้มๆมองๆอยู่ด้านนอก " ชายคนนั้นผลักเกวลินแรงจนเธอล้มลงกับพื้น

" อย่ายุ่งกับคนของฉัน " กวินพูดด้วยเสียงเข้มต่ำบ่งบอกว่าความอดทนของเขากำลังจะสิ้นสุดลง

สายตาของเกวลินเงยหน้ามองเขาหัวใจสั่นไหวกับคำพูดอย่างบอกไม่ถูก มือหนาจับร่าบางพะยุงให้ขึ้นช้าๆก่อนจะดันเธอไปหลบอยู่ด้านหลังเขา เกวลินมองภาพเขาจากด้านหลังด้วยความรู้สึกปลอดภัย

" มะลิ เป็นไงบ้าง " เกวลินรีบแกะมัดมือให้เพื่อนสนิทพลางมองดูใบหน้าที่เคยนวลเนียนจิ้มบิ้มน่ารักบัดนี้มันกลับเต็ฒไปด้วยรอยฟกช้ำต่างๆ

" เกล ฮึก " มะลิโผเข้ากอดเพื่อนสาวและปล่อยโฮออกมา

" ทุกการกระทำของแกฉันรับรู้มาตลอดอย่าคิดทำอะไรลับหลังฉัน " กวินกัดฟันพูดจนชาติชายที่ก้มหน้าอยู่เงยหน้าขึ้นมามองเขาแวบนึง

" ขอโทษครับคุณกวิน "

" เธอคืนมันไปเท่าไหร่ " กวินหันมาถามมะลิด้วยน้ำเสียงปกติแต่มันก็ยังฟังดูดุอยู่ในนั้น

" สะ หนึ่งแสนค่ะ "

" จริงค่ะ เกลเป็ฯพยายานได้เพราะมันเป็นเงินของเกล " เกวลินที่ยืนอยู่ข้างๆรีบพูดสวนขึ้นมา กวินสอบตากับเกวลินเล็กน้อยก่อนจะหันไปมองที่ชาติชายอีกครั้ง

" เอามา " กวินพูดพร้อมกับยื่นมือไปข้างหน้าของชาติชาย มันทำท่าคิดอยู่พักนึง

" คุณกวินครับ แต่นี้มันคือเงินที่ผมทำกำไรมาได้นะครับ " ชาติชายพูดออกมาให้ดูน่าสงสารหวังให้กวินไม่เรียกเก็บเงินก้อนนี้

" แกลืมอะไรไปหรือเปล่า " กวินถามพร้อมกับรี่ตามอง

" มะ ไม่ลืมครับ " ชาติชายพูดออกมาก่อนจะสั่งลูกน้องไปหยิบห่อเงินที่ตู้ออกมาให้ ก่อนที่มันจะยื่นใส่มือของกวิน

" อย่าคิดตุกติก แล้วอย่าทำอะไรที่มันรังแกคนไม่มีทางสู้ แกก็น่าจะรู้ดีว่าเบื้องหลังของคุณกวินเป็นยังไง " หลังจากที่กวินได้เงินก้อนนั้นเขาก็เดินออกไปตามด้วยสาวสองคนนั้น เมื่อพ้นสายตาของกวินชาติชายกัดฟันกรอดอย่างเคียดแค้น

" นายครับ ไม่เห็นต้องอยมมันขนาดนี้เลยก็แค่ไอ้เด็ก.."

" หุบปาก!! " เสียงจากผู้เป็นนายทำให้ลูกน้องที่กำลังพูดอยู่ต้องหยุดทันที

" กูยอมมันแค่ครั้งนี้แหละ นับจากวันนี้ไปอย่าหวังว่ากูจะก้มหัวให้มึงอีก กวิน!! " ชาติชายพูดออกมาเสียงแข็งพร้อมกับมองรถของกวินที่กำลังแล่นออกไปพร้อมความโกรธ