หัวใจของกวิน

กวิน

เสียงเรียกเข้า~~~

เกวลินละสายตาจากหน้าสือตรงหน้ามองที่หน้าจอก่อนจะกดรับเมื่อเห็นเป็นเบอร์ของเพื่อนสาว

" เกลเรื่องฝึกงานดูหรือยังมีเวลาอีกแค่เดือนเดียวก็ปิดเทอมแล้วนะ " มะลิที่โทนมาพูดอย่างร้อนใจ

" ยังๆลืม เดี๋ยวไปตอนนี้แหละเดี๋ยวโทรกลับนะ "

หลังจากวางสายเกวลินเดินไปหยิบกระเป๋าผ้าในเดิมของเธอออกมาและเทมันลงบนที่นอนข้าของในนั้นหล่นกระจาย ซองสีน้ำตาลกับนามบัตรหล่นอยู่ข้างกันพอดี ก่อนที่เธอจะเลือกหยิบนามบัตรมาแทนที่จะเปิดดูซองสีน้ำตาล

" คุณยายยย " เสียงเรียกหวานหูลงจากบันไดทำเอาหญิงแก่ละสายตาจากการร้อยมาลัยหันมามอง

" อาจารย์ที่ม.แนะนำบริษัทที่เขาเปิดรับเด็กฝึกงานมาคุณยายช่วยดูหน่อยค่ะ จะอนูญาติไหม " เกวลินนั่งลงข้างร่างท้วมของคุณยายมาริสาก่อนจะเปิดข้อมูลของบริษัทในไอแพดให้คุณยายดู

" อื้อ ก็ไม่เลานะ บริษัทดังขนาดนี้น้อยคนจะได้เข้าฝึกงานมีโอกาสก็ลองดู " คุณยายมาริสากล่างพลางมองหน้าหลานสาว

สนามแข่งรถ kawin International Circuit (กวิน อินเตอร์เนชั่นแนล เซอร์กิต )

ผู้คนหลั่งไหลเข้ามาชมการแข่งขันจากนักแข่งดังทั่วโลกที่สนามแห่งนี้ ชายหนุ่มในชุดนักแข่งสีขาวนั่งใบหน้านิ่งเรียบอยู่ที่จุดพักขอบสนามโดยมีหญิงสาวแต่งตัววาบหวิวยืนถือพัดลมเล็กๆที่ด้านข้างเธอพยายามส่งสายตายั่วยวนให้เขา รูปร่างสัดส่วนที่ดูเซ็กซี่ในชุดเกาะอกตัวเล็กที่ปกปิดเพียงเต้าขนาดเท่าหัวเด็กและกระโปรงที่สั้นเพียงหนึ่งคืบหากเป็นชายคนอื่นคงจะตอบกลับคำเชิญชวนของเธอไป แต่กลับมันไม่ส่งผลอะไรต่อผู้ชายตายด้านอย่างกวินเลยสักนิด รถหรูที่ถูกปรับแต่งให้พร้อมสำหรับการแข่งขันถูกนำมาจอดที่ด้านหน้า กวินหยิบหมวกกับน็อคราคาแพงมาสวมใส่พลางสำรวจชุดตัวเองเพื่อความปลอดภัยก่อนจะเปิดประตูและเข้าไปในรถและขับออกไปที่จุดเริ่มต้นของสนาม เขาเป็นนักแข่งมือต้นๆของประเทศคว้าถ้วยระดับอินเตอร์มาแล้วไม่ต่ำกว่าสิบถ้วยในเวลาเพียงสามปีที่ผ่านมาทำให้เขาเป็นที่ยอมรับของนักแข่งรุ่นพี่ทั่วหน้า

" กรี๊ดดดด " เสียงของสาวที่ส่งเสียเชียร์ล้นขอบสนามเมื่อเห็นร่างสง่าของกวินเดินออกจากรถหลังจบการแข่งขัน ปรากฎว่ารอบนี้เขาเอาชนะคู่แข่งมาได้ด้วยเวลาเฉียดฉิวเพียว15วินาทีเท่านั้น เมื่อมองไปทางคู่แข่งจากต่างประเทศมันถอดเสื้อกันน็อคฟาดลงพื้นจนแตกท่ามกลางความตกใจของทีมงานที่ดูแล พริตตี้สาวถึงกับทำตัวไม่ถูกและไม่กล้าเข้าใกล้มัน มุมปากหยักของกวินยกยิ้มก่อนหัวเราะหึในลำคอตลกกับการกระทำของมัน

" เบบี๋ " คำพูดแสนเบาเปล่งออกมาก่อนเขาจะเดินไปนั่งหน้าพัดลมตัวใหญ่ด้วยท่าทีผ่อนคลาย

" มาไม่ทันว่ะ แข็งเสร็จแล้วหรอวะ " เสียงนุ่มทุ้มจากด้านหลังกวินเพียงเงี่ยหูฟังเท่านั้นเพราะอีกเดี๋ยวเจ้าของเสียงก็ต้องมานั่งข้างเขาอยู่ดี และก็เป็นแบบนั้น

รามิลชายหนุ่มผิวขาวจั้วะในชุดลำลองสบายตาสีขาวสวมแว่นกันแดดสีดำนั่งลงที่เก้าอี้ข้างกับกวิน เพื่อนสนิทของเขา

" ไม่มาพรุ่งนี้เลย " กวินพูดกระแทก และนั่นทำให้ใบหน้าของรามิลยิ้มออกมาที่มุมปาก เอาจริงๆเขาเริ่มชินกับความปากหมาของเพื่อนเขามาหลายปีแล้ว

" กูฝากนักศึกษาฝึกงานสองคนดิ " รามิลเข้าประเด็นกวินไม่ได้มีท่าทีแปลกใจอะไรเพราะรามิลเคยพูดเกริ่นกับเขาไว้ก่อนหน้านี้แล้ว

" ส่งข้อมูลให้เลขกูเลย " กวินตอบเสียงเรียบ

" ไปร้านไอ้กายกันฉลองกันหน่อย " กวินเอ่ยชนรามิลก่อนที่ทั้งสองจะมองหน้าและยิ้มให้กันอย่างรู้ใจ

ไนต์คลับจุดนัดพบ

โซนพิเศษสำหรับหุ้นส่วนห้องกระจกด้านบนที่สามารถมองลงมาเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดที่ฟลอด้านล่าง กลุ่มชายหนุ่มหน้าตาดีประกอบไปด้วย กวิน รามิล กาย และเตชิน กวินเจ้าของใบหน้าคมคาย คิ้วหนาทรงกระบี่จมูกโด่งรับกับดวงตาที่คมกริบ ปากหยักสีระเรื่อน่ามองนั่งใบหน้านิ่งเรียบยกเหล้าขึ้นดื่มอยากคล่องคอ

" น้องๆมาแล้วค่ะ " ผู้จัดการร้านสาวสวยของกายนามว่ามีนาเดินขึ้นมาตามด้วยหญิงสาวสวยเซ็กซี่อีก4คน ท่าทางช่ำชองเรื่องอย่างว่า

" กูไม่เอานะ วันนี้อยากนั่งสบายๆ " รามิลชิงพูดก่อน

" เอาไว้สองพอ อีกสองกลับไปทำงานนะ " เป็นกายเอ่ยบอกกับผู้จัดการสาว สองสาวชุดเดรสสีขาวดูสะอาดตาเดินนวยนาดมานั่งลงข้างเตชิน และกาย ส่วนกวินไม่ต้องพูดถึงรายนั้นไม่เข้าใกล้สีกา เสียงเพลงด้านล่างดังกระหึ่มเรียกบรรยากาศให้นักท่องราตรีเริ่มวาดลวดลายอย่างปลดปล่อย

" กวินแก้วนี้กูฉลองให้มึง " กายยกแก้วเหล้ามาตรงหน้าก่อนที่กวินจะหยิบแก้วตัวเองมาชนเสียงดังและตามด้วยรามิลและเตชิน

" กูเสียดายไปไม่ทันมันลงสนาม " รามิลกระดกแก้วเข้าปากก่อนเอ่ยพูดอย่างที่ใจคิด

" กูว่าเอาชนะมันยากหน่อย เสือที่เป็นเจ้าของป่าย่อมรู้จุดหาอาหารมากกว่าพวกที่เข้ามาสำรวจ ใช่มั้ยวะ " เตชินที่เงียบอยู่นานพูดขึ้น ปากหยักยกยิ้มให้เพื่อนเบาๆ

" รามิลกูได้ยินว่ามึงฝากเด็กมึงที่บริษัทของกวินใช่ไหมวะ " กายเอ่ยถามขึ้น

" นักศึกษาไม่ใช่เด็ก " รามิลรีบแก้ต่างเสียงเรียบก่อนที่จะเข้าใจผิดไปมากกว่านี้

" เออๆนั่นแหละ มึงไม่มาฝากที่ร้านไอกายบ้างวะ " เตชินเอ่ยออกมาปนขำ

" กูคงไม่โง่ฝากเนื้อไว้ให้เสือหรอก " รามิลพูกออกมาก่อนจะยกเหล้ากระดกอีกครั้ง แม้ว่าใบหน้าของรามิลจะหวานเหมือนลูกคุณหนูแต่บอกเลยคอแข็งตัวพ่อ

" อ้าวไอ้มิล พูดซะกูดูไม่มดีเลย " กายแย้งทันควัน

" แล้วมึงคิดว่ามึงดีหรอ " รามิลโต้กลับพลางส่งสายตาไปที่กายแขนแกร่งที่พาดกอดคอเด็กข้างกายส่งผลให้มือหนาอยู่ที่เต้าอวบและเขาก็กำลังบีบเคล้นเล่นอย่างสนุกมือ ตามมาด้วยเสียงหัวเราะหึเบาๆของเหล่าเพื่อน

บ้านหลังใหญ่ในซอยสีขาวนวบดูอบอุ่น รอบบ้านล้อมรอบไปด้วยดอกไม้และต้นไม้ให้ร่มเงาเกวลินที่กำลังใช้ที่คีบถ่านหยิบหนอนออกจากต้นไม้ของคุณยายทีละตัวในเวลาสี่ทุ่มเพราะเธอนอนไม่หลับจึงออกมาสูดอากาศด้านนอกก่อนเหลือบไปเห็นเจ้าตัวเขียวที่กำลังกัดกินใบไม้อย่างอร่อย

" แกมาผิดบ้านแล้วไอ้หนอน " ว่าแล้วก็จับหนอนลงในกระปุกใสที่เธอเตรียมมาด้วย หนอนผีเสื้อตัวใหญ่สีเขียวที่เข้ามากัดกินใบไม้ดอกไม้ที่คุณยายปลูกไว้ร้อยมาลัยจนใบหายใบแหว่ง

เสียงเรียกเข้า~~

เกวลินวางมือก่อนจะหยิงมือถือขึ้นมาดูและกดรับสายทันที

" พี่มีนาว่าไงคะ " เสียงใสรับสายพี่สาวข้างบ้านอย่างมีนา

" ได้ค่ะ ตอนนี้หรอคะ "

" โอเคค่ะ " เกวลินวางสายก่อนจะเด็ดใบไม้ลงกล่องไปจำนวนหนึ่งให้พอต่อหนอน4-5ตัวก่อนจะผิดฝาที่เจาะรูไว้

เมื่อมองดูนาฬิกาเป็นเวลากว่าาี่ทุ่มคุณยายคงนอนหลับไปแล้วเกวลินจึงเลือกที่จะไม่รบกวน เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นเสื้อฮูดสีขาวกับกางเกงยีนส์ขาสั้นที่มองแล้วดูน่ารักหยิบกุญแจรถมอเตอร์ไซค์และเดินลงไปด้านล่างก่อนขับออกไปตามที่เธอได้รับปากมีนาไว้

ใช้เวลาไม่นานก็มาถึงจุดที่พี่สาวนัดไว้ หน้าร้านไนต์คลับแห่งหนึ่งเกวลินจอดรถที่หน้าร้านก่อนจะกดโทรศัพท์

" พี่มีนาเกลมาถึงแล้วค่ะ "

ครู่เดียวมีนาสาวสวยหุ่นดีใบหน้าสวยราวกับดาราเดินออกมาหาเธอที่รถ เกวลินมองพี่สาวด้วยสายตาชื่นชมชุดที่เธอสวมใส่แม้มันจะดูโป๊ไปหน่อยแต่ก็เหมาะกับสถานที่ทำงานเป็นอย่างดีเดรสสีขาวมันช่างเข้ากับเธอเป็นอย่างดี

" รบกวนเราอีกแล้ว ปะเข้าไปรอด้านในก่อน " มีนาพูดขึ้นเมื่อเดินมายังน้องสาวข้างบ้านที่สนิทกันตั้งแต่เด็กๆ

เกวลินเดินตามพี่สาวเข้าไปด้านในด้วยท่าทางกังวลแม้ว่าเธอจะอายุ21ปีแล้ว แต่ทว่าเธอกลับไม่ชอบมาเที่ยวที่แบบนี้สักเท่าไห่ร่ เคยมาครั้งหนึ่งงานวันเกิดมีนาและการเมาครั้งนั้นทำให้เธอตั้งกฎกับตัวเองว่าจะไม่กินเหล้าอีกเพราะมันเหมือนเป็นการทรมานร่างกายชัดๆ

" นั่งรอพี่ที่นี่ก่อนนะ พี่ไปบอกบอสก่อน " มีนาพาเกวลินมานั่งรอที่โต๊ะทำงานของเธอซึ่งมีห้องกระจกสีดำกั้นอยู่ก่อนที่เธอเดินขึ้นไปชั้นบน