เมื่อจำได้ว่าศิระคือเพื่อนบ้านที่อยู่ห้องติดกับอดีตคนรัก วริศก็รู้สึกหึงจนเลือดขึ้นหน้าแล้วกัดฟันพูดออกไปอย่างคนที่ควบคุมอารมณ์ไม่อยู่
“ที่บอกว่าไม่ใช่ลูกผม ก็เพราะช่วงที่ผมทำงานหนักคุณก็เอาเวลาไปเล่นชู้กับคนข้างห้องสินะ มิน่าล่ะผัวใหม่ถึงหน้าคุ้นๆ” น้ำเสียงที่พาลหาเรื่องทำให้วารีรัตน์ยิ่งรู้สึกรังเกียจผู้ชายตรงหน้า
“แต่เอาเถอะในเมื่อคุณรับเป็นพ่อของเด็กแล้วก็ขอให้รักตลอดไปก็แล้วกัน ยังไงก็ฝากเด็กคนนี้ด้วย” เขาพยายามยั่วโทสะของศิระอีกครั้ง
เจ้าของคาเฟ่หนุ่มข่มความโกรธลง เพราะไม่อยากมีเรื่องในร้านของตนเอง แล้วตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงที่ไม่ยินดียินร้าย
“ไม่ต้องห่วง น้องพอร์ชคือลูกของผม ยังไงผมก็จะดูแลให้ดีแน่ ส่วนคุณก็อย่ามายุ่งกับพวกเราพ่อแม่ลูกอีก เอาเวลาไปทำเพื่อตัวเองเหมือนอย่างที่เคยทำเถอะ”
วริศยักไหล่อย่างงไม่แยแสคำพูดถากถางเบาๆ จากอีกฝ่าย
จากนั้นเขาก็เดินออกไปจากร้านของทั้งคู่ แต่
