ที่ร้านอาหารในห้างสรรพสินค้า วารีรัตน์กำลังนั่งกินอาหารกับศิระในระหว่างที่รอเวลานัดตรวจครรภ์ในอีกสองชั่วโมงข้างหน้า
“วันนี้หมอจะทำยังไงบ้างครับ” เขาถามเธอแล้วยิ้มอย่างอ่อนโยน
“ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ สมุดคู่มือที่ให้มาก็เขียนภาษาหมอเอาไว้น้ำอ่านไม่ออก” หญิงสาวตอบแล้วยิ้มกลับไปให้แก่เขา
ศิระตักอาหารวางที่จานให้เธออย่างเอาใจ วารีรัตน์ไม่ได้ปฏิเสธน้ำใจจากเขา เธอรู้สึกว่าเวลาที่มีคนคอยเอาอกเอาใจเป็นความรู้สึกที่ดีและรู้สึกอบอุ่นเป็นอย่างมาก ไม่รู้ว่าเป็นเพราะการกระทำของเขาหรือเป็นเพราะตัวเขาที่ทำให้เธอรู้สึกว่าเธอไม่ได้โดดเดี่ยว
“กินเยอะๆ นะครับ”
“กินเยอะแบบนี้ เผื่อหมออัลตร้าซาวด์ดูคงเจอแต่อาหารมั้งคะ” เธอพูดแล้วหัวเราะออกมาอย่างอารมณ์ดีพลอยทำให้ศิระยิ้มตามไปด้วย
หลังจากที่เธอเปิดโอกาสให้เขาได้ใกล้ชิดมากยิ่งขึ้น ไปรับไปส่งเธอทำงานและพาไปฝากครรภ์ด้วยกันเป็นครั้งแรก มันทำให้เขารู้สึกว่ามีควา
