ครึ่งเดือนต่อมา
หลิวเมิ่งปรากฎตัวขึ้นหลังจากหายไปอัปเดตเนื้อหาหลายวัน พร้อมทักทายไป๋อวี่ด้วยสีหน้าสดชื่นแจ่มใส
“อรุณสวัสดิ์โฮสต์” เขาปัดมือแสดงเนื้อหาตอนถัดไปให้ไป๋อวี่ดู “วันพรุ่งนี้ตอนเช้าโฮสต์จะต้องออกไปรับจดหมายตอบกลับจากเหอเสวี่ยอิงขอรับ”
“อื้ม” เขาพยักหน้าอ่านข้อความถัดมา พูดช้า ๆ ว่า “ออกไปเพื่อให้ถูกเฉินเฟยหย่าจับได้ว่าหนีออกนอกตำหนักเนี่ยนะ”
“ถูกต้องแล้วขอรับ” หลิวเมิ่งหลบสายตาไปทางอื่น เพราะรู้ว่าไป๋อวี่กำลังมองค้อนเขาอยู่ พลางพูดว่า “ขอให้โชคดีขอรับ” แล้วก็หายตัววับไปอย่างไร้ร่องรอย
“ให้มันได้อย่างนี้สิ” เขาตบเข่าฉาดอย่างรู้ทัน แล้วเบิกโหลถั่วเขียวมานับสะสมคะแนนเพิ่มทันทีเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา
ครั้นจางฮุ่ยหลิงนำโอสถมาถวายในตอนเช้า จึงได้เล่าให้เขาฟังว่าวันพรุ่งนี้จะต้องแอบออกไปทำธุระที่นอกตำหนัก
อีกฝ่ายพยักหน้า พูดว่า “กระหม่อมไปด้วย”
“ไม่ได้” ไป๋อวี่ห้ามเสียงแข็ง ไม
