บทที่ 20

1140 Words

“ถ้ายังงั้นก็อย่าหลบสิ ปล่อยให้ฉันชกหน้าคุณเต็มๆ หมัดสักที” ชายิกาเค้นเสียงท้าลอดไรฟัน นึกโมโหที่ชายชาติทหารผู้นี้มีความไวเป็นเลิศ เธอไม่สามารถปล่อยหมัดไปชกใบหน้าคมเข้มของเขาได้สักที “เชื่อก็โง่แล้ว” ผู้พันฟาเรลล์ตอบปนเสียงหัวเราะร่วน สนุกไปกับการยั่วยวนให้ชายิกาโกรธจนหน้าแดงซ่าน และเมื่อเบื่อการเล่นเกม อีกทั้งอยากทำมากกว่าการจูบบนเรียวปากอิ่มสีหวาน พอชายิกาเงื้อมหมัด หมายจะชกหน้าเขาอีกครั้ง จึงคว้ามือเล็กไว้แน่น แล้วดึงร่างบางระหงให้ถลาเข้าหา กักขังเธอไว้ด้วยอ้อมกอดอันแข็งแกร่ง “เลิกชกหน้าสามีได้แล้ว เมียจ๋า...รู้ไหมว่าตอนนี้ผมอยากจูบคุณที่สุด” ผู้พันฟาเรลล์เผยความต้องการให้เห็น ดวงตาคมกริบโชนไปด้วยเปลวไฟแห่งความปรารถนา “ลองจูบสิ ฉันจะกัดลิ้นให้ขาดไปเลย” เค้นเสียงขู่ไปแล้ว ชายิกาก็นึกก่นด่าตัวเอง ที่ดันพูดออกมาให้ผู้พันฟาเรลล์ระมัดระวังตัวไว้ก่อน “เสียใจด้วยนะเมียจ๋า...ผมไ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD