“Iris!” agad niyang papansin sa babae.
Kalalabas lang nito sa gate ng bahay at abala na nitong ikinakandado ang ang naturang tarangkahan.
“Oh Freyja, nandito ka ulit? Wala dito ang tatay mo,” sambit na lang nito pakaharap.
Isang malalim na paglunok ang ginawa niya upang hugutin ang natitirang lakas ng loob.
“Alam ko, kailan ba siya nalagi sa isang lugar.” ngiwing sambit na lang niya.
“Eh bakit ka nandito?” Ngising halukipkip na lang nito.
“Baka may pera ka pa diyan,” agad na lang niyang bungad rito.
Halos lahat kasi ng taong kilala at alam niyang mauutangan ay dinaanan niya na kanina, bago pa mang siya magtungo roon.
Ito na ang huling taong nasa kanyang isip dahil na rin sa laki ng pera na nakuha nihiram niya rito roon.
“Freyja naman, wala na ako ganoon kalaking pera,” napangiwi
