สามเดือนผ่านไป
บริเวณปล่องถ้ำด้านหน้าเกาะมรกต
ดวงตาสีนิลกาฬมองเรือที่เคยใช้อาศัยเป็นพาหนะหลบหนีมาจากอู๋อี๋ซาน จนกระทั่งออกสู่ท้องทะเลกว้างมาไกลถึงเกาะมรกต โดยมิรู้ว่าตั้งอยู่แห่งหนใดและห่างไกลจากผืนแผ่นดินใหญ่มากมายแค่ไหน หากแต่องค์ชายหนุ่มก็มิอาจจะทนนิ่งเฉยโดยไม่ทำอะไรเลยกับการหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยของเฉียนเฉียน ภรรยาผู้เป็นที่รักยิ่งนี้อีกต่อไปได้
นับตั้งแต่วันแรกที่เฉียนเฉียนหายไปจวบจนกระทั่งถึงวันนี้ เป็นเวลาล่วงเลยกว่าสามเดือน ที่องค์ชายหนุ่มเพียรเฝ้าตามหาเมียรักไปทั่วบริเวณรอบเกาะมรกตไม่เว้นแม้กระทั่งใต้ท้องทะเลลึก ก็ดำดิ่งลงไปดั่งปลาแหวกว่ายสายน้ำ หากแต่พื้นที่กว้างใหญ่และอยู่ใต้น้ำเช่นนั้น ยากยิ่งนักที่จะพานพบได้
เฉินคังเฝ้าตามหาและรอคอยว่าจะมีร่องรอยใดๆ ที่พอจะค้นหาเฉียนเฉียน แม้กระทั่งปลาคุนน้อยก็หายไปไม่ยอมขึ้นมาว่ายน้ำเล่นดั่งเช่นเป็นประจำทุกปี ทั้งๆ ที่ช่วงนี้เป็นฤดูชุนเท
