นาราภัทรยังคงอาบน้ำต่อไปโดยไม่รู้สึกถึงสิ่งผิดปกติอันใด ในขณะที่พสุธาเข้ามานั่งรอเธออยู่ในห้อง เมื่อนาราภัทรอาบน้ำเสร็จเธอจึงเปิดประตูแล้วเดินออกมาจากห้องน้ำ และนาราภัทรก็ต้องตกใจเป็นที่สุด เมื่อเธอพบว่าพสุธานั่งรอเธออยู่ที่โซฟาใหญ่ที่อยู่ข้างเตียง
นาราภัทรมีเพียงผ้าขนหนูผืนเดียวพันกายไว้ เธอรีบหมุนตัวเพื่อจะเข้าไปหลบในห้องน้ำ เธอยังไม่กล้าเผชิญหน้ากับพสุธาตอนนี้ เพราะเธอยังไม่พร้อม
แต่พสุธาไวกว่า เขารีบสาวเท้าเข้ามาขวางเธอไว้ พร้อมกับใช้สายตาลามเลียมองไปที่ร่างบาง ที่มีเพียงผ้าขนหนูพันกายผืนเดียว นั่นมันทำให้นาราภัทรแก้มแดงขึ้นมาทันที
" เธอจะไปไหน " พสุธาเอ่ยเสียงเรียบในขณะที่แววตาของเขายังคงมองที่เรือนร่างของหญิงสาว
" จะไปห้องน้ำค่ะ " นาราภัทรเอ่ยออกไปด้วยความเขินอาย เธอไม่เคยถูกชายคนไหนใช้สายตาลวนลามเธอเช่นเขาเลย ตอนนี้ผ้าพันกายของเธอมันหมิ่นเหม่เกินไป เธอต้องรีบไปจัดการตัวเองให้เรียบร้อยก่อนที่จะออกมาเผชิญหน้ากับเขา
" เมื่อกี้ก็เพิ่งออกมา จะเข้าไปทำไมอีก " พสุธาดักคอนาราภัทร
" เข้าไปใส่เสื้อผ้าค่ะ " นาราภัทรกลั้นใจเอ่ยความจริงออกไป
" ใส่ทำไม เดี๋ยวก็ต้องถอดอยู่ดี ทำยังกับใสๆ ไม่เคย " พสุธาเอ่ยด้วยความดูถูก ผู้หญิงแบบเธอคงถูกประเคนขายมาไม่รู้กี่ครั้งแล้วจากลุงปีศาจพนันของเธอเอง
" คุณพูดอะไรของคุณ ฉันอุตสาห์ไม่พูดอะไร แต่คุณก็มาเหน็บแนมฉัน " นาราภัทรเริ่มไม่พอใจพสุธา หน้าตาหล่อเหลาเสียเปล่าแต่ปากสกปรกเหลือเกิน
" นี่มันไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอต้องเอาตัวเข้าแลกหรอก คนอย่างเธอคงถูกลุงของเธอเอาไปเร่ขายจนชินแล้วล่ะสิ ไม่ต้องมาเล่นละครตบตาฉันหรอก ขอบอกเลยนะว่าฉันไม่เชื่อ " พสุธาเอ่ยเหยียดหยันนาราภัทร
นาราภัทรฟาดฝ่ามือไปที่ใบหน้าหล่อเหลา เพราะความอดทนของเธอ มีไม่มากพอที่จะรับมือกับคำดูถูกของเขาได้
เพี๊ยะ .... เสียงฝ่ามือของนาราภัทรฟาดเข้าไปที่ใบหน้าของพสุธา พสุธาแววตากร้าวขึ้นมาด้วยความโกรธ เพราะไม่เคยมีใครทำแบบนี้กับเขา เมื่อโทสะเข้าครอบงำ ทำให้เขาได้แต่กระชากเธอเข้ามาใกล้ๆ แล้วเอ่ยออกไปด้วยเสียงเกรี้ยวกราด
" เธอกล้าดียังไงมาตบฉัน " น้ำเสียงของพสุธาตอนนี้น่ากลัวเหลือเกิน