นายทวีพยักหน้าก่อนจะเดินออกไปจากห้องทำงานของพสุธา หลังจากที่นายทวีเดินออกไปพสุธาสั่งให้เจษไปสืบประวัติของหลานสาวนายทวีมาให้เขา ตอนนี้เขาเริ่มสนใจเธอขึ้นมาเป็นพิเศษ
บ้านของนายทวี
นายทวีเดินเข้ามาในบ้านพร้อมกับมองหาหลานสาวกำพร้าของเขา ซึ่งโดยปกติเวลานี้เธอต้องเลิกงานแล้ว แต่วันนี้นาราภัทรกลับยังไม่กลับ นายทวีนั่งรอนาราภัทรที่โซฟาอย่างใจจดใจจ่อ พลางคิดแผนการที่จะทำให้นาราภัทรทำตามเงื่อนไขของเขาอย่างง่ายดาย
ความคิดชั่วร้ายกำลังวนอยู่ในหัวนายทวี ความเห็นแก่ตัวกำลังเกาะกินใจของชายชรา เขายอมแลกทุกอย่างเพียงเพื่อให้เขาได้มีที่อยู่อาศัย โดยไม่สนใจว่านาราภัทรจะต้องไปเผชิญชะตากรรมเช่นไรต่อไป ชายชราคิดเพียงแต่ว่านาราภัทรจะต้องตอบแทนบุญคุณของเขา ที่ชุบเลี้ยงเธอมา หลังจากที่บิดาของเธอที่เป็นน้องชายแท้ๆของเขา และมารดาของเธอได้เสียชีวิตลงจากอุบัติเหตุเมื่อสิบปีที่แล้ว
จึงทำให้นายทวีต้องทำหน้าที่เลี้ยงดูนาราภัทร ด้วยเงินมรดกจากพินัยกรรมของบิดามาราดาของนาราภัทร เงินมรดกจำนวนมากเพียงพอที่จะให้นาราภัทรเรียนต่อได้จนถึงระดับปริญญาตรี แต่นายทวีกลับติดการพนันจนเงินร่อยหรอลงเรื่อยๆ นาราภัทรจึงต้องเรียนจบแค่ ปวช. แล้วลาออกมาหางานทำ
แต่นาราภัทรก็ไม่ได้โทษนายทวีแต่อย่างใด เพราะญาติที่เหลืออยู่ของเธอมีเพียงนายทวีเท่านั้น อีกทั้งนายทวียังดูแลเธอเป็นอย่างดีมาตลอด นอกจากนี้นาราภัทรยังรักและเคารพนายทวีเป็นอย่างมาก
ผ่านไปกว่าชั่วโมงนาราภัทรเดินเข้ามาในบ้าน เธอมองหานายทวี เพราะเธอมีของชอบของนายทวีมาฝากเขา จึงทำให้วันนี้เธอกลับมาช้าเป็นกว่าปกติ
" ลุงวี อยู่มั้ย " เสียงใสของนาราภัทรเอ่ยเรียกหานายทวี
" ลุงอยู่นี่ หนูไปไหนมาทำไมวันนี้กลับช้า " นายทวีถามด้วยความร้อนรนเพราะเป็นห่วงนาราภัทรไม่น้อยเช่นกัน
" วันนี้เงินเดือนออก หนูไปซื้อขาหมูเจ้าอร่อยที่ลุงชอบมาให้ รถติดมากก็เลยกลับช้าค่ะ " นาราภัทรอธิบายให้นายทวีฟัง
" แล้วไปลุงนึกว่าเกิดอะไรไม่ดีไม่ร้ายขึ้นกับหนู " นายทวีกล่าวออกไปด้วยความเป็นห่วงหลานสาว แต่ความกลัวว่าจะไม่มีคนไปไถ่บ้านหลังนี้ให้เขามันมีมากกว่า ทำให้เขาเป็นกังวลอย่างมากระหว่างที่นาราภัทรยังไม่กลับถึงบ้าน มิหนำซ้ำเขาโทรไปนาราภัทรก็ไม่รับสายอีก " ลุงโทรไปตั้งหลายรอบก็ไม่รับสายลุงเป็นห่วงมากรู้มั้ย "นายทวียังคงต่อว่านาราภัทรต่อ
" หนูขอโทษค่ะ " นาราภัทรเอ่ยออกไปด้วยความรู้สึกผิด
" เอากับข้าวไปจัดใส่จานแล้วมากินข้าวกัน เดี๋ยวลุงมีเรื่องจะคุยด้วย " นายทวีเอ่ยด้วยความเครียด มันทำให้นาราภัทรสังเกตุเห็น แต่ก็ทำได้เพียงเดินไปจัดอาการใส่จานเท่านั้น ระหว่างทางที่เดินไปที่ห้องครัว นาราภัทรหันกลับมามองนายทวีด้วยความสงสัย เหตุใดวันนี้เขาถึงดูเครียดกว่าทุกวัน
นาราภัทรนำอาหารมาตั้งที่โต๊ะ เธอนั่งรับประทานอาหารกับนายทวีเงียบๆ บรรยากาศบนโต๊ะอาหารค่อนข้างเครียดโดยที่นาราภัทรไม่ทราบสาเหตุว่าเกิดจากอะไร และสีหน้านายทวีก็เครียดจนเกินกว่าเธอจะกล้าเอ่ยถามสิ่งใด นาราภัทรคงทำได้เพียงแค่รอให้นายทวีพูดออกมาเอง
หลังจากทั้งคู่รับประทานอาหารเสร็จ นาราภัทรเก็บโต๊ะเรียบร้อยแล้ว นายทวีก็ไปนั่งรอนาราภัทรที่โซฟาห้องรับแขก เพียงไม่นานนาราภัทรก็เดินตามออกไปนั่งที่โซฟากับนายทวี เมื่อนาราภัทรนั่งลงเรียบร้อยแล้ว นายทวีทำใจอีกครั้งก่อนจะเอ่ยออกมาด้วยความรู้สึกผิดเล็กน้อย
" ลุงมีอะไรจะขอให้หนูช่วย " นายทวีเอ่ยออกไปหลังจากรวบรวมความกล้า
" อะไรเหรอคะ " นาราภัทรเอ่ยถามด้วยความสงสัย