เพียงไม่นานเจษก็เดินลงมาจากข้างบน แล้วเดินตรงดิ่งเข้ามาหานายทวี ขณะที่นายทวีนั่งรอเขาอย่างใจจดใจจ่อ
" ตามผมมา " เจษเอ่ยเรียกนายทวีพร้อมกับหมุนตัวเดินขึ้นไปด้านบน ตามด้วยนายทวีที่รีบวิ่งตามเจษขึ้นไปทันที
เมื่อถึงห้องทำงานของนายใหญ่แห่งเวกัส คาสิโนแห่งนี้ ห้องของเขาถูกแต่งแต่งด้วยวัสดุชั้นดีราคาแพง สิ่งอำนวยความสะดวกครบครันอยู่ในห้องนี้ และที่ทำให้นายทวีต้องมองด้วยความตกตะลึง ก็เพราะนายใหญ่เจ้าของคาสิโนยังหนุ่มแน่น ใบหน้าหล่อเหลาราวกับดารานายแบบ ต่างจากที่นายทวีคิดเอาไว้มากมาย
นายทวียกมือไหว้เขาด้วยความนอบน้อม โดยไม่ได้สนใจกับเรื่องอายุ ว่านายใหญ่ของที่นี่แทบจะเป็นรุ่นลูกเขาเลยด้วยซ้ำ
พสุธา หรือ ดินนายใหญ่ของที่นี่เพียงพยักหน้ารับเท่านั้น ก่อนจะเอ่ยปากด้วยน้ำเสียงน่าเกรงขาม
" มีอะไรจะผลัดผมก็ว่ามา " พสุธายังคงเอ่ยด้วยสีหน้านิ่งเฉย
" โฉนดบ้านของผมที่จำนำไว้หนึ่งแสนบาท ผมขอแลกกับบางอย่างได้มั้ยครับ " นายทวียื่นข้อเสนอออกไป
" แลกกับอะไร?" พสุธาเลิกคิ้วด้วยความสงสัย เพราะคนระดับนี้ไม่น่ามีอะไรมาต่อรองกับเขา แต่อย่างไรก็ตามเขาเป็นคนที่ค่อนข้างให้โอกาสคน ลองฟังดูสักครั้งคงไม่เสียหาย
" หลานสาวของผม " นายทวีเอ่ยช้าๆ
" ตลกล่ะ ผมไม่ได้มีรสนิยม ชอบผู้หญิงขัดดอกแบบนี้ " พสุธาเอ่ยด้วยความไม่พอใจกับข้อเสนอที่ดูถูกเขาเช่นนี้ เพราะระดับเขาแค่กระดิกนิ้วผู้หญิงก็แทบจะคลานเข่าเข้ามาให้เลือกไม่ซ้ำหน้า เรื่องอะไรเขาจะต้องเสียเงินเป็นแสนๆ เพื่อแลกกับข้อเสนอบ้าๆนี้
" ดูรูปหลานสาวผมก่อนได้มั้ย แล้วท่านค่อยตัดสินใจ " นายทวียังคงพยายามด้วยความหวังว่ามันจะสำเร็จ
" ไม่ล่ะ " พสุธาส่ายหัวพร้อมกับยิ้มเหยียดหยามขึ้นมาที่มุมปาก
" ได้โปรดเถอะครับ " นายทวีเดินเขาไปหาพสุธาด้วยแววตาอ้อนวอน พร้อมกับยื่นสมาร์ทโฟนเครื่องเก่าของเขาที่กำลังมีรูปนาราภัทรหลานสาวของเขาเปิดไว้อยู่
พสุธาเหลือบตามองเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะยอมหยิบสมาร์ทโฟนของนายทวีขึ้นมาดู และก็ต้องตกตะลึงเพราะผู้หญิงที่อยู่ในรูป สวยน่ารัก ตามสเปคผู้หญิงของเขา แววตากลมโตสดใสเปล่งประกายแห่งความสุข นั่นทำให้พสุธาเปลี่ยนใจกลืนน้ำลายตนเอง
" ตกลง ผมจะคืนให้ก็ต่อเมื่อผมเบื่อเท่านั้น " พสุธาเอ่ยเสียงเย็น
" ได้ครับ ไม่เกินสามวันผมจะพานังไข่มุกมาให้ท่านแลกกับโฉนดบ้านของผม " นายทวีเอ่ยอย่างตื่นเต้นดีใจที่บรรลุเป้าหมาย ส่วนเรื่องนาราภัทรหลานสาวของเขาค่อยแก้กันทีหลัง
" และที่สำคัญ คุณห้ามไปเสนอเงื่อนไขแบบที่ไหนอีก เพราะถ้าผมรู้ผมไม่เอาคุณไว้แน่ จำคำผมไว้ด้วย " พสุธาเอ่ยด้วยความรู้สึกหวงแหนหญิงสาวที่อยู่ในรูป ซึ่งเขาก็ไม่รู้ว่าเพราะเหตุผลใดเช่นกัน
" ได้ครับ " นายทวีรับปากก่อนที่พสุธาจะเปลี่ยนใจ
" หลังจากนี้สามวันพาเธอมาส่งให้ผมที่นี่ " พสุธาเอ่ยเสียงเรียบ