เมื่อเวลาล่วงผ่านมาเรื่อยๆ วันแล้ววันเล่า ความรู้สึกของเกาเจี้ยนหาน ที่คิดว่าได้ลืมเลือนสตรีผู้นั้นไปบ้างแล้ว แต่แท้ที่จริงเขาไม่สามารถลืมเลือนนางไปได้เลย แต่ละวันที่ผ่านพ้นไป เขาพยายามที่จะทำทุกอย่าง ด้วยหวังว่าคันฉ่องบานนั้น จะดึงเขาไปยังอีกภพภูมิหนึ่ง ที่สตรีผู้นั้นอาศัยอยู่เช่นที่นางทำ แต่จนแล้วจนรอด ไม่ว่าเขาจะทำเช่นไร ก็ไม่เกิดผล
เหมือนกับว่าคันฉ่องบานนั้น กลายเป็นสิ่งต้องห้าม ที่ห้ามผู้ใดไปแตะต้อง เขายังคงรอนางกลับมา…
"ท่านอ๋อง วันพรุ่งนี้เป็นวันครบรอบวันพระราชสมภพของฮ่องเต้ เหล่าอาคันตุกะจากต่างแคว้น ก็ได้เดินทางมาถึงยังแคว้นเหลียว เพื่อร่วมแสดงความยินดีนี้อย่างมากมาย นี่คือของขวัญที่พระองค์ได้ทรงรับสั่งให้จัดเตรียมไว้ถวายให้กับฮ่องเต้" เฉากงกงยื่นสิ่งที่เรียกว่าปากกาให้กับเกาเจี้ยนหานอย่างนอบน้อม คล้ายกับว่านั่นคือของล้ำค่า
"และนี่คือฉลองพระองค์ที่ถูกจัดเตรียมไว้ สำหรับงานในวัน
