EPISODE5
969 Words
มาเฟียพยศรัก
(Mafia’n Bad Guy)
EPISODE3
“อยู่เป็นนะมึงอะ” อลันว่าใส่รุ่นน้องหนุ่ม
“เฮียผมสอนไว้ว่าการเติบโตควบคู่ไปกับการแถ” นัทเอ่ยเย้าโรมัน ก็แหมเด็กเสิร์ฟค่าแรงคืนละพันหาไม่ได้ง่าย ๆ นี่หว่า
"เด็กใหม่มึงกี่คน" เจ้าของคลับไม่สนเรื่องที่โดนแซะ แถมสายตาก็ไม่ได้อยู่ที่หน้านัทเสียด้วย นั่นทำให้นัทถึงกับมองตามสายตาคมของรุ่นพี่หนุ่มไป ก็พบว่าปลายทาง คือ บาร์เทนดี้สาวคนสวยนั่นเอง
"สามสี่คนอะเฮีย มีเสิร์ฟสอง บาร์ควบดีเจหนึ่ง ดริ้งก์หนึ่ง" นัทแจกแจง พลางเหลือบสายตามองโรมันแล้วลอบยิ้มกับสองหนุ่ม ดูท่าพี่สาวคนสวยตรงนั้นจะถูกใจเฮียโรมของเขาไม่น้อย
"เอาป้ายเด็กใหม่หน้าบาร์ให้กู บอกเธอว่าเฮียจะสัมภาษณ์ ให้ไปที่โต๊ะวีไอพี7" โรมันสั่ง ก่อนจะเดินนำกลุ่มเพื่อนรักขึ้นไปยังชั้นลอย สีหน้าราบเรียบยากคาดเดาของเขา ทำให้ไม่มีใครรู้เลยว่าโรมันจะเอาคืนแม่ดีเจจากแบทบาร์ยังไงบ้าง
ไม่นานนักเจ้าของร่างเล็กในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาว เข้าคู่กับกางเกงยีนส์ขายาวสีดำ สวมรองเท้าผ้าใบเสริมส้นสีขาวยี่ห้อดังก็เดินขึ้นมายังชั้นลอย ดวงหน้าเรียวรูปไข่รับกับเส้นผมยาวดำขลับไฮไลท์ปลายสีน้ำเงินเป็นลอนอ่อน ๆ ขยับไหวน้อย ๆ ยามเธอก้าวเดิน นัยน์ตากลมโตเปล่งประกายสวยใต้แพขนตาหนายาวและงอนกวาดมองหาโต๊ะวีไอพี7 ที่นัทบอกว่าเป็นโต๊ะของเฮียเจ้าของคลับ และเฮียต้องการสัมภาษณ์เธอที่เป็นพนักงานใหม่นิดหน่อย
"สวัสดีค่ะ! พอดีน้องข้างล่างบอกว่าเฮีย...ต้องการสัมภาษณ์งานฉัน" เสียงหวานเอ่ยถามราวไม่ค่อยแน่ใจนัก เมื่อลอบกวาดสายตามองชายหนุ่มหน้าตาดีทั้งสามอย่างถี่ถ้วนแล้ว
แต่คำว่า 'เฮีย' ที่นัทบอกมา ก็ดูจะไม่ค่อยเข้ากับใครในที่นี้สักเท่าไหร่ เพราะพวกเขาดูเหมือนเด็กมหา'ลัยที่เข้ามาเที่ยวไนต์คลับในช่วงวันหยุดเสียมากกว่า นั่นเพราะในความคิดของเธอ คนที่จะเรียกตัวเองว่าเฮียน่าจะอายุประมาณสามสิบปลาย ๆ ขึ้นไปล่ะมั้ง
ได้ฟังคำถามโรมันจึงช้อนสายตาคมกริบขึ้นมองหญิงสาวที่เดินมาหยุดยืนหน้าโต๊ะของพวกเขา ส่วนสูงที่ไม่นับส้นรองเท้าน่าจะไม่ถึงร้อยหกสิบเท่าไหร่ ทว่ากลับมีส่วนโค้งเว้าอวบนูนชัดเจน ไม่คิดว่าพอมองในระยะนี้แล้ว แม่บาร์เทนดี้สาวก็ฮอตเอาเรื่องเหมือนกัน ทั้ง ๆ ที่เธอไม่ได้สวมเสื้อผ้าวาบหวิวโชว์เนื้อหนังอะไรเลย แต่แค่สายตายั่ว ๆ กับริมฝีปากอิ่มสวยยามขยับปากพูด ก็ดูจะมีเซ็กซ์แอพพีลสูงจนน่าตกใจ
พอเห็นเธอชัด ๆ รสนิยมสาวลูกครึ่งหุ่นนางแบบเพรียวลมที่เคยมีมาก็ดูจะธรรมดาไปเสียแล้ว ช่วงนี้โรมันชักอยากลองเคี้ยวสาวไซส์โลลิ ท่าทางเอาเรื่องหน่อย ๆ ยั่วยวนนิด ๆ บ้างเสียแล้ว
"ตกลงเฮียไม่ได้อยู่ที่โต๊ะเหรอคะ ถ้าเฮียติดธุระไว้ฉันค่อยมาใหม่ก็ได้ค่ะ" เธอถาม เมื่อชายหนุ่มที่นั่งอยู่โซฟากลางเอาแต่มองจ้องเธอด้วยสายตาเรียบนิ่ง แต่กลับไม่พูดไม่จาอะไร นั่นทำให้เธอไม่ค่อยชอบใจท่าทีของเขาเท่าไหร่นัก
โรมันยกยิ้มน้อย ดูท่าคืนนั้นตอนที่ไฟติด เธอคงจะไม่ทันได้มองหน้าคนที่เธอประเคนหมัดใส่หน้าล่ะมั้ง ตอนนี้เธอถึงได้ทำหน้าซื่อตาใสราวกับไม่เคยเจอเขามาก่อน แต่เธอจำเขาไม่ได้แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน
"ชื่อดาร์ลิ้ง?" ชายหนุ่มเลิกคิ้วพร้อมส่งเสียงถาม พลางพลิกป้ายชื่อในมือไปมา เพื่อบ่งบอกว่าเขาคือ 'เฮีย' ที่เธอถามหา
"ใช่ค่ะ" หญิงสาวตอบสั้น ๆ ในใจได้แต่คิดว่าเฮียของดาร์คคลับยังดูละอ่อนจนคาดไม่ถึงเลยแฮะ หวังว่าคงไม่มีใครเล่นตลกเอาพวก ‘ไก่อ่อน’ มาหลอกอำว่าเป็นเจ้าของคลับนะ
"ไอ้นัทบอกว่าเธอชงเหล้าเก่ง แถมยังเปิดเพลงได้ด้วย” โรมันถามต่อในเรื่องที่รู้อยู่แล้ว พลางเอนหลังพิงกับพนักโซฟา ก่อนหยิบบุหรี่มวนเรียวขึ้นมาจุดสูบ
"ใช่ค่ะ" สาวสวยตอบรับน้อยคำ
"ทำงานดีขนาดนี้ ทำไมไม่ทำเป็นงานประจำ อาทิตย์ละสามวันพอยาไส้รึไง" เขาหยั่งเชิง เพราะรู้ว่าเธอทำงานที่อื่นด้วย ก็ที่บาร์เพื่อนรุ่นพี่ของเขานั่นไง คิดแล้วก็ยิ่งหงุดหงิด
"ฉันทำพาร์ทไทม์ที่อื่นด้วยค่ะ" แต่เธอกลับตอบมาตรง ๆ เช่นกัน และคำตอบนั้นทำให้เพื่อนของเขาพากันลอบมองเธอแล้วอมยิ้มใส่
"ที่อื่น?" โรมันเลิกคิ้ว แสร้งทำเป็นแปลกใจอีกครั้ง
"ใช่ค่ะ" ดาร์ลิ้งรับคำ ก่อนดึงโทรศัพท์มือถือออกมาจากกระเป๋าหลังกางเกง เพราะแอพพลิเคชั่นสีเขียวเด้งข้อความหนึ่งเข้ามาพอดี
[Bat: คนที่เจ้ต่อยปาก]
[Bat: คุณมี1 รูปภาพ]
เธอเหลือบมองภาพที่ถูกปลายทางส่งมาเล็กน้อย แล้วยัดโทรศัพท์มือถือลงกระเป๋าคืน ขณะที่โรมันได้แต่มองการกระทำของหญิงสาวเงียบ ๆ ตั้งแต่มาถึงเธอคนนี้ไม่มีทีท่าหวาดกลัว หรือหลบสายตาเขาเลยสักนิด ทั้งที่ใคร ๆ ต่างเห็นพ้องต้องกันว่าเขาน่ากลัวแค่ไหน นั่นทำให้โรมันรู้สึกชอบใจเธอชะมัด
- Writer
