“เปลี่ยนใจไม่ทันแล้วครับ” อังเดรพูดแทรก ก่อนที่ปกป้องจะทันได้ปริปากพูด
“ทางนี้ครับ เจ้านายผมแพ้อาหารขั้นรุนแรงเลยครับ” อังเดรกวักมือเรียกพนักงานโรงพยาบาลเพศชายที่เขามองเห็นคนแรก ชายผู้นั้นมาพร้อมรถเข็น ปกป้องมีสีหน้าเจื่อนๆ ตอนที่หย่อนก้นนั่งบนรถเข็นคันนั้น เขาถูกพาเข้าห้องฉุกเฉิน มีอังเดรเดินตามมาติดๆ
ปกป้องถอนใจดังเฮือก
ไม่มีเงาของเมษาหรือพาฝันในห้องปฐมพยาบาลจุดนั้น
“คนไข้มีอาการยังไงบ้างครับ” ครินต์ถาม ระหว่างที่นางพยาบาลวัดความดันของปกป้อง
อังเดรกำลังกรอกรายละเอียดของผู้ป่วยอยู่ไม่ไกล
“ถ่ายท้อง อาเจียน พะอืมพะอม แล้วก็รู้สึกบิดๆ ในท้องครับ” ปกป้องตอบแบบเสียไม่ได้
“ก่อนมีอาการแบบนี้ กินอะไรเข้าไปครับ?” ครินต์ถามต่อ
“แวะกินอาหารที่ร้านข้างทาง ผมไม่เคยเป็นแบบนี้เลยสักครั้ง” น่าจะเพราะรีบและท้องว่าง พออาหารเหล่านั้นตกถึงท้อง อาการป่วยของปกป้องก็แสดงทันที เขาถ่ายท้องอย่างหนัก โชคดีท
