Who Knows I’ll Be Keeping You

Chapter 43: Overnight

“meow. . .” nabalik lang ako sa realidad ng marinig ko ang boses ni Zeus sa paanan ko.

I looked down and Zeus is looking at me as well. Parang gusto niyang buhatin ko siya kaya iyon ang ginawa ko. Matapos ko siyang makuha, tiningnan ko si Connor at pinilit na ngumiti sa harap niya.

“The guest room is ready for you. Pwede kang ihatid ni Blake kung gusto mo nang magpahinga.” wika ko sa kanya matapos ay tumingin sa kapatid ko. He’s smiling at me from ear to ear. Alam ko talaga na may ginawa na namang kalokohan ang kapatid ko o may gagawin pa lang.

“Oh shoot! I forgot. I’m sorry kuya Connor but I can’t accompany you to your room. Mom told me to study before the christmas vacation ends. Peace!” agad siyang tumayo at kinuha ang mga gaming consoles na nasa kamay ni Connor.

Ngumiti na lang ang huli at tumayo na rin. Tumingin ako sa kapatid ko at ngiti lang ang ipinakita niya sa akin. Tsk. This brother of mine never really failed to amuse me with his irritating actions. Damn!

“Good night Blake.” Connor said before he walked towards my direction.

As he continue walking, I couldn’t contain myself from staring at him. With just his black v-neck t-shirt, a black jeans, his black bucket hat on and a pair of slippers that we usually gave to every visitor, he still looks cool. Hindi ko naman maiwasang sabihin na kahit siguro basahan pa ang isuot ng taong ito ay gwapo pa rin siya sa paningin ng iba. Mas maganda pa nga ang kutis niya kesa sa mga babae. Tsk.

“Good night kuya Connor! Good night sis!” my brother waved his hand on us and then closed his door.

Ako naman ay nakaharap lang sa daan na tinatahak namin. Nauna akong naglalakad kaya hindi ko nakikita kung nakasunod nga ba si Connor sa akin o gaano kalayo ang agwat namin sa isa’t-isa.

“You look like a robot.” narinig kong sabi niya pero hindi ako nagpatinag at hindi ako nagsalita.

“So you are ignoring me now huh?” mahina niyang sabi.

Bakit ba biglang lumayo ang nilalakad naming dalawa? Parang kanina lang ang ikli lang ng daan na nilalakad ko tapos ngayon naman, biglang ang haba.

“I guess that means that you are embarrassed of what you did.” he said and I guess that’s the line. Hindi na talaga ako tatahimik at sasagutin ko na ang mga sinasabi niya.

Dahil sa sinabi niya, huminto ako at ipinikit ang mga mata sabay hinga ng malalim bago ito binuksan ulit. Lumingon ako at magsisimula na sanang maglakad pero nasa likod ko lang pala si Zeus. I immediately jumped over to the left side and I could not balance myself so I know I will fall over.

“Arg. . .” I said almost shouting pero nabigla ako ng may humawak sa baywang ko. Nakatagilid ako kaya napasubsob ang mukha ko sa katawan ng taong sumalo sa akin. And as I looked up, Connor’s worried face greeted me. Nakakunot ang nga kilay niya at nakatitig lang sa akin ang dalawa niyang mga mata.

Dahil sa biglaang nangyari, dali-dali akong tumayo na naging dahilan para mabangga ko ang noo niya.

“Ouch.”

“Sh*t” we both said after the collision.

Napahawak ako sa noo ko dahil malakas ang impact nito kaya masakit. Damn! Wala na bang swerte sa araw ko ngayon? Kahit sana masarap na pagkain man lang ay maibigay sa akin ngayon dahil sa mga nangyayari sa araw ko. Damn!

“I’m sorry. Is it that painful?” tanong ni Connor at lumapit sa akin. Akmang hahawakan niya ang kamay kong nakalagay sa noo ko nang bigla akong tumalikod sa kanya.

“I’m fine. You don’t need to check on me.” I said while rubbing my hands on my forehead. Gusto kong humiga at ipikit ang mga mata ko pero hindi ko kayang gawin sa ngayon dahil kasama ko si Connor.

“Are you sure?” hindi ko na pinansin pa ang tanong niya at tuluyan nang naglakad.

I went inside the guest room and pointed the room at him.

“This will be your room for tonight. Mom and I already prepared everything for you.” tinuro ko ang cabinet na nasa tabi niya at tumingin naman siya doon. “That one is a muni fridge while the rest of the them are filled with snacks. Para hindi mo na kailangan pang bumaba kung gutom ka or what.”

Pumasok si Connor at umupo sa higaan niya. Nagpaalam naman ako sa kanya at hindi ko na narinig pa ang huling sinabi niya. Mabilis akong tumakbo at pumasok sa kwarto ko. Zeus greeted me inside and I saw him lying on my bed.

“How did you get inside Zeus?” I asked him bago ko siya kinuha ay humiga kaming dalawa sa kama.

“meow. . . meow. . .” he said while rubbing his head on my right hand.

“Alright. . . alright. Gusto ko munang humiga Zeus. Maglalaro tayo mamaya okay?” tanong ko sa kanya at tumigil naman siya. Bumaba siya sa kama ko at pumunta sa higaan niya kung saan niya inaaliw ang sarili sa mga laruan niya.

I’m really sorry Zeus. Hindi na muna tayo maglalaro sa ngayon.

Kinuha ko ang laptop mula sa katabing mesa at binuksan ang twitter account ko. Nag type ako ng sandali and then I posted these words on my timeline.

-- -.-- / .... . .- .-. - / -... . .- - ... / ..-. .- ... - . .-. / - .... .- -. / .-- .... . -. / .. / .- -- / .. -. / ..-. .-. --- -. - / --- ..-. / .- / -.-. .-. --- .-- -.. .-.-.- / .- -. -.-- --- -. . / --- ..- - / .... . .-. . / .-- .... --- / -.-. .- -. / --. .. ...- . / -- . / .- -. / .- -.. ...- .. -.-. . / --- -. / .... --- .-- / - --- / -... . / -.-. --- -. ..-. .. -.. . -. - ..--.. (My heart beats faster than when I am in front of a crowd. Anyone out here who can give me an advice on how to be confident?)

And then I clicked the Tweet button.

Ngayon, hindi ko na isinara pa ang laptop ko at naghintay ako. Nagbabaka-sakali na online din ang taong nakakaintindi lang din sa akin. Just as expected, the account with the name @blackcat commented on my tweet.

.. / ... .- .-- / -.-- --- ..- .-. / - .-- . . - / .- -. -.. / .. / --. --- - / .-.. ..- -.-. -.- -.-- .-.-.- / .-- .... .- - / -.-. .- -. / .. / .... . .-.. .--. / -.-- --- ..- / .-- .. - .... ..--.. (I saw your tweet and I got lucky. What can I help you with?)

And then our conversation goes on.

-.-. .- -. / .. / ... . -. -.. / -.-- --- ..- / .- / -- . ... ... .- --. . ..--..(Can I message you?”

--- ..-. / -.-. --- ..- .-. ... . .-.-.- (Of course.)

And so, after seeing his comment, agad kong pinindot ang profile niya and clicked on the message button. Nagdalawang-isip pa nga ako kung gagawin ko ba talaga pero hindi niya naman siguro ako kilala kaya walang problema.

Nag send ako ng simpleng “Hi.” sa kanya at agad naman siyang nag reply ng “Hello.”

I’m glad I have someone who understands morse code. I mean, people don’t use it that much.

Yeah. They prefer making others hear their conversation.

Natawa naman ako sa sinabi niya kaya matagal bago ako nakapag send ng reply sa kanya.

You’re quite funny.

I am?

I do think you are.

My friend love to tease me saying that I am just cool. Nothing more, nothing less.

My friend told me that a couple of times as well. I am a cool nerd but I am not humorous. It hurts me though it’s slightly true.

I guess we can be friends by that? HAHAHAHA.

We can. I mean, you know the code.

Ohh. So that’s how you based it.

HAHAHAHAHA.

Tanging pagtawa lang ang sagot ko dahil hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko sa kanya. Wala na rin akong nakuha na sagot kaya isinara ko nalang ang laptop ko at humiga sa kama. Wala akong aalahanin para bukas kasi 27 pa at kasama pa iyon sa christmas vacation namin. Babalik kami sa 3 at ang daming kailangang gawin sa araw na iyon. For this time, I wanted to spend time with my family and chill even for a short period of time only.

“Good night Zeus. . .”

“meow. . .” the last thing that I heard before closing my eyes and feel into a deep slumber.

I woke up feeling dizzy. I looked at the window on my side at medyo madilim pa sa labas. I checked the clock on my bedside table and it’s still twenty ‘til five. Hindi ko alam kung bakit maaga akong nagising pero alam kong hindi ko na kayang matulog pa ulit. That’s why I decided to take a bath this early. Kapag may period ako, I always wanted to make myself clean. Kahit na ilang ulit pa akong maligo sa isang araw dahil hindi naman iyon makakasama sa akin.

When I finished taking a bath, nagsuot lang ako ng puting manipis na dress at itim na safety shorts. Nasa bahay lang naman ako kaya wala akong dapat na aalahanin. Gutom na rin ako kaya nagmadali talaga akong magbihis.

Lumabas ako ng kwarto at wala pa akong nakikita ni isa sa mga kasama ko dito sa bahay. Dumeretso lang ako sa kusina at nag timpla ng gatas. I wanted to sleep back kaya ito na muna ang iinumin ko. Nang matapos ako, naglakad ako papunta sa sala pero natuod ako sa kinatatayuan ko ng makita ang taong nakaupo habang nakatitig sa akin.

Connor?

Oh shoot! Nakalimutan ko na dito pala siya natulog! Damn!

We were both staring at each other and then I realized something. What I am wearing is awful! Sh*t!

Agad akong tumalikod mula sa kanya at pumasok sa kwarto ko. Dali-dali akong nagbihis at pagkatapos ay lumabas lang din. Umupo ako sa single couch at hindi pinansin si Connor, na parang wala lang nangyari kanina.

“You seem to be flustered as well.” malamug niyang sabi na halos maramdaman ko na rin na lumamig ang iniinom kong gatas.

“Bakit naman? Kakaupo ko nga lang ngayon eh.” patay-malisya kong wika sa kanya.

“Don’t tell me you bumped your head on your way to your room and you forgot about what happened?” umakto si Connor na nabigla dahil sa senaryo na nasa isip niya at parang nag-alala pa talaga siya sa akin.

Seriously? Gaano ba ka tarantado si Connor para sabihin ang mga iyon sa akin? Kung gaano siya ka talino ay ganon naman siya ka g*go. Tsk.

“F*ck yourself.” I said para tumahimik na siya.

“Do you even expect me to f*ck you?” wika niya at napatingin naman ako sa kanya dahil sa sinabi niya. What the f*ck was that?

“Shut your mouth. You’re talking about a nonsense thing.”

“You are the one who started it.”

“This is my house. I can say whatever I want.

“Correction bloody ma—“

“Don’t dare continue calling me that.”

“Alright, fine. Correction princess,” and he even emphasized the word “princess” on my face. “this is YOUR parents house. Not yours so you are also a guest here.” kalmado niyang sabi at nginitian ako ng nakakaloko.

“But I can make you leave this place right now.” I confidently said to him.

“Then make me.” Connor stood up and went near me.

Dahil nakatayo siya at nakaupo ako sa couch, tumingala ako para makita ang mukha niya. Akala ba niya ay matatakot ako dahil malapit siya sa akin? Hell no.

Inilagay niya ang kanang kamay niya sa sandalan ng couch kaya mas lumapit siya sa akin. Ano ba ang gusto niyang sabihin at kailangan niya pang lumapit sa akin.

“Can you?” he asked as he smirked.

I gulped upon seeing his face. I don’t know why but after seeing him this close, more like just a few inches from each other, I feel like I got shy and embarrassed at the same time.

I looked away because I can’t help myself but get distracted because of his face.

“I can. Hindi ako magdadalawang isip na palabasin ka sa bahay namin. You are making me uncomfortable.” I honestly told him and stared at his eyes.

“Hmm.” umatras si Connor mula sa akin at doon lang ako nakahinga ng malalim. Nakatitig ako sa kanya at nakatalikod lang siya sa akin.

“I wonder what you are doing while you are inside my room last night.” tanong niya sabay lingon sa akin. Umupo si Connor pabalik sa pwesto niya kanina at ininom ang kape na nasa tasa niya. Hindi ko alam na mahilig pala sa kape ang taong to?

“I just went there to gave you the food. Marco told me to do so.”

“But where were you when I was there?”

“I already left when you are not in your room.” tumitig si Connor sa akin kaya napaiwas ako ng tingin. This time, I already remember what I saw on his room last night. Pumunta ako sa bahay niya kahapon at gabi na akong nakauwi dahil hindi ko namalayan ang oras habang nagtatago ako sa likod ng malaki niyang kurtina. Madilim na nang makauwi ako kay hindi ko rin inaasahan na pupuntahan ako ni Connor dito agad-agad para isauli ang bunga ng katangahan ko.

“I don’t think you left. Why is your face turning red?” he said as he pointed at me.

Yumuko ako para hawakan ang mukha ko at medyo mainit nga ito. Damn! That bum of his is the reason for all of this mess! Kung hindi ko lang sana nakita ang ano niya, edi wala na sana akong dahilan para mamula ngayon. Tsk.

“I saw nothing. Oo, ako nga ang pumunta sa bahay mo and I even went inside your room. Ngunit iyon lang ang ginawa ko at agad din akong unuwi.” paliwanag ko kay Connor at hinarap siya.

“But why did I found your phonr behind the curtain?”

“Are you Sherlock Holmes? Because I know your name isn’t. You are just a university student so don’t act as if you already know everything.”

“That is how a guilty person defends himself.”

“Oh so you are really pushing me off my limits? Huh?” wika ko at sinusubukan ko talagang pigilan ang sarili ko na sigawan ang lalaking ito. For pete’s sake, my parents and my brother are still sleeping so I can’t shout right now or else I’ll make a mess.

“As a future lawyer, you have to calm down on every situation.” saad ni Connor na parang estudyante niya talaga ako at tinuturuan niya ako ngayon.

“I don’t f*cking care about your lectures Connor. Just don’t said things that aren’t true.” I said.

“Alright. I give up.” wika niya at itinaas ang dalawa niyang mga kamay.

“Kung may sisisihin ka sa nangyayari sa buhay mo ngayon, sisihin mo si Marco kasi siya rin ang sinisisi ko ngayon.”

“I know that id*ot really planned all of these. Tch.” Connor took the last sip of his tea at nakakalokong ngumiti sa akin.

“He asked me a favor and I gave in.”

“Where is he actually?” tanong ni Connor sa akin.

“Japan.”

“Japan?!” halos hindi makapaniwala niyang tanong sa akin.

“That trip was supposed to be mine and Mira’s but I got my period and I was still in pain so I can’t enjoy the trip. Baka sa hospital lang namin gagamitin ang bakasyon and I guess it’s fate who led Marco here. He asked me a favor na tulungan siya na magka-ayos silang dalawa ni Mira kaya iyon lang ang tulong na ibinigay ko sa kanya.”

“How many days will the trip be?”

“Just two nights. They’ll be here tomorrow.” I said seriously at him.

“Do you know that Marco has a lot of job to do to pay his bills and tuition at St. Prestons? He has a lot of job and spending time on a trip will take a lot of money from him.” pagpapaliwanag ni Connor sa akin. Hindi naman siya galit pero nakikita ko na nag-aalala siya para sa kaibigan niya.

“I really don’t know. Intensyon ko lang naman na tulungan sila ang besides, all of the expenses on that trip are paid already. Wala na siyang dapat na ikabahala pa.”

“It’s Marco’s decision anyway.” parang kidlat na biglang nag-iba ang paniniwala ni Connor. Tsk. Tarantado talaga ang taong ito.

Pero kahit gaano pa siya ka g*go, I guess I started to want to treat him right.