Who Knows I’ll Be Keeping You

Chapter 46: Closeness

“Yes. I guess you already know what I am talking about.” he said kahit na hindi ko pa talaga sinasabi kung ano ang nasa isip ko.

“Bianca and you. . .”

“Marco and I met when we were still in grade school. Both of our parents knew each other so it would instantly result to the two of us being friends. That’s how it usually starts.” tumahimik ng sandali si Connor bago siya nagsalitang muli. “Bianca, on the other hand, was our classmate since the last year of grade school. She was a transferee and the girls are mean at her because she’s smart and they envy her for being our teachers’ favorite. Maeco and I? We didn’t care at all. As for me, I didn’t care as well because I don’t long for other people’s attention. Because no one will offer their friendship to Bianca, Marco the. claimed that he is an angel. We befriended her and that friendship of ours last until high school.” narinig ko ang mahinang pagsinghal ni Connor pero nanatili pa rin akong nakatingin sa harap.

Ayokong isipin niya na naaawa ako sa kanya dahil alam kong ayaw ng mga lalaki na iisipin ng iba na ganun sila.

“I fell in love.” he said bitterly.

Ngumiti naman ako matapos marinig ang mga katagang iyon mula sa kanya. How can I imagine Connor falling in love kung nakilala ko siya na ganito ang ugali. Bossy, ayaw sa mga tao at gusto si Marco na isang alien, ayaw sa babae, ayaw makinig sa klase, ayaw sa lahat. Now I wonder what Connor looks like from the past. Mabait ba siya tingnan o nerdy kasi matalino siya at gwapo. Hmm?

“I know what you’re thinking. Your words rung inside my head.” pa simple niyang sabi at tumingin sa akin. Sinuklian ko siya ng pilit na ngiti at tumingin ulit sa harap.

“When did you became official and how did you broke up?”

“Third year high school and I always thought about our future back then and that’s silly because look at me? I don’t have Bianca anymore and I don’t wish to have her back.” kumunot naman ang noo ko dahil sa sinabi niya.

If he’s regretting the past that happened to the both of them then why can’t she give Bianca another chance? Base on how I always saw them talking to each other, si Connor ang may ayaw at si Bianca ang palaging humahabol sa kanya.

“But why? Akala ko gusto mo siya.”

“Not anymore.”

“What? Just like that?”

“Bianca is different now. She’s no longer the Bianca that we used to know since grade school.”

“I though you are her friend? Kaya bakit ayaw niyong tanggapin ang pagbabago na nangyayari sa kanya? That is normal.”

“No. It’s not normal.”

“It is Connor. All you have to do is understand!” hindi ko maiwasan na itaas ang boses ko at mapatayo sa pagkakaupo. Nakatingin ako kay Connor at walang ekspresyon ang mukha niya. He then stood up and faced me.

“That change includes us Keren. So don’t you ever say that’s it’s normal because you don’t know anything at all.” tumalikod si Connor at nagsimula siyang maglakad papunta sa hagdan ng bahay niya.

“No wait Connor. . . I—“

“I’ll go to school tomorrow so that you will not come back here.” the last thing that I heard from him bago ko narinig ang malakas na pagsara ng pintuan mula sa taas.

Pinigilan ko ang sarili ko na sundan si Connor sa taas kaya deretso akong naglakad palabas. Doon ko tinawagan si manong Oscar pero hindi niya sinasagot ang tawag ko. Ilang ulit ko siyang tinatawagan pero hindi niya ako sinasagot. Kung tatawagan ko naman sina mom at dad, hindi rin sinasagot. Wala akong ibang choice kung hindi tawagan si Blake.

Habang hinihintay na sumagot ang kapatid ko, lumingon ako sa bahay ni Connor at inangat ang tingin papunta sa napakalaking glass wall na alam kong kwarto din niya. That giant curtain reminded me of the last time that I sneaked in inside.

Okay na sana eh. Nag open up na sana si Connor sa akin na parang komportable siyang makausap ako pero sinabi ko pa kasi iyon! Tsk. I know I was wrong but I only realized thatfact after what Connor said to me. He was right. I don’t know everything that happened to him so I don’t have the right to react and make him believe what my belief is. I forced him to just accept who Bianca is right now because it’s normal pero hindi ko pa nga nalalaman kung ano ang naging epekto nila sa kanilang dalawa ni Marco, sa kanya specifically.

“Sis. . .” rinig ko na parang nasa lugar si Blake na mag maraming tao. Kanya-kanya din sila ng sinasabi kaya malamang ay nasa korte si Blake o baka nasa trabaho ni dad.

Wait. . . I just said he is on the court? He is on the court?!

“Are you with mom? What the hell is happening?” tanong ko sa kanya.

“I’m actually with mom.”

“I know but why are you with her?”

“Kinda complicated?”

“Are involve in a case?!” hindi ko mapigilan na sumigaw matapos maisip na pwede nga iyong mangyari sa kanya. Pero ano naman ang ginawa niya para makasuhan? Damn! Bakit nasobrahan naman yata ako sa imagination? Tsk.

“No sis. Of course not.”

“Then what are you doing there?”

“I’m with mom so you don’t have to worry.” hindi ko na lang pinilit pa ang kapatid ko at tinanong na lang siya tungkol kay manong Oscar.

“How about manong Oscar? Nasa bahay ba siya?”

“Nope. He is with us right now.”

“And dad?”

“He’s not here in Manila.”

“WHAT?!” sigaw ko dahil sa sinabi ng kapatid ko.

So sino na ang kukuha sa akin ngayon? Tsk.

“Bye sis!”

“Bye.” walang gana kong sabi at pinatay na ang tawag.

Tumingin ako sa magkabilang direksiyon pero hindi na talaga ako umaasa na may dadaan pang taxi dito. Pwede din naman akong kumuha ng grab. Wait. . .

I was about to looked for an available driver nang may humintong sasakyan sa harap ko. Bumaba ang bintana nito at si Connor ang bumungad sa akin.

“Hop in.”

Nagdalawang-isip akong pumasok pero wala nang ibang sinabi si Connor at hinintay niya lang akong makapasok. I have no other choice but to get inside his car. I admit I did something wrong so I won’t make him mad at me again. Alam kong mali ang sinabi ko sa kanya kanina pero hindi ko pa alam kung ano ang sasabihin ko para maibsan ang galit niya sa akin.

Pinaandar ni Connor ang sasakyan niya at nakalabas kami ng subdivision na walang nakakasalubong na ibang sasakyan. Nang marating namin ang main road, doon lang humina ang pagpapatakbo niya ng mga sasakyan dahil marami kaming nakakasabay sa daan.

“About what happen—

“Don’t think about it anymore. I just overreacted.” he said while looking outside the window beside him.

I sighed in response dahil alam kong iniiwasan niya lang na pag-usapan namin ang tungkol doon. Hanggang sa makarating kami sa bahay ay walang ni hi or ho na lumabas sa bibig ni Connor. Hininto niya ang sasakyan sa labas ng gate at wala siyang imik na naghihintay lang na lumabas ako.

Binuksan ko ang pintuan at lumabas. Bago ko isara ang pintuan ay nagsalita ako. Kahit na nakatayo at hindi ako nakatingin sa kanya na nasa loob, gusto ko pa ring humingi ng tawad.

“I’m sorry kung nasabi ko man iyon sa’yo. You’re right. Hindi ako ang nasa posisyon mo kaya wala akong karapatan na pangunahan ka. I’m sorry.” matapos ko iyong sabihin ay sinara ko na ang pintuan at deretsong pumasok sa bahay. Hindi na ako lumingon pa at narinig ko na lang ang pag-andar ng kotse ni Connor.

I guess it only means that my apology wasn’t accepted. And damn! Hindi na naman ako makakatulog ng maayos ngayon. Sh’t!

Kinabukasan, halos late na akong nakapasok sa classroom. Mabuti na lang at late din ang first subject professor namin kaya hindi ako makakaharap ng sermon ngayon.

I immediately sat on my chair at natigilan ako ng makita si Connor sa tabi ko. I know he’s sleeping. Nakapatong ang ulo niya sa mesa at tinatabunan niya ito gamit ang dalawa niyang mga kamay.

“Good morning.” agad kaming napatayo ng marinig namin ang pagbati ng unang professor namin ngayong umaga. Tumayo din si Connor pero wala siyang sinabi.

“Hmm. And where have you been Mr. Brick?” tanong nito habang napatitig sa lalaking nakaupo na ngayon.

“I was sick.” walang gana niyang sagot dito.

“And where is your medical certificate.” inilahad nito ang kamay niya at ngumiti sa lalaki.

“Ms. Reyes.” Connor answered boredly kaya inatras ng prof. namin ang kanyang kamay at pilit na ngumiti sa harap ng klase.

“Very well then. Class, prepare for the recit.” and then the morning period ends.

Imposibleng hindi ako ma drain at magutom pagkatapos ng dere-deretsong morning period. Hindi din kasi kami nakakain sa break dahil ginamit iyon ng isa sa mga teacher namin para tapusin ang lectures niya. Tsk. Wala naman kaming nagawa dahil may pahintulot daw siya.

I stretched my arms and legs dahil ilang oras din akong nakaupo lang. Nakita kong tumayo si Connor at deretsong naglakad papalabas.

“Wait Connor. . .” kahit na hindi pa masyadong nakaka recover ang katawan ko, binitbit ko ang mga gamit ko at tumakbo papunta sa kanya na hindi man lang huminto o lumingon matapos kong tawagin.

“Hey wait.” hinawakan ko ang kamay niya at iniharap siya sa akin nang maabutan ko siya. Hingal na hingal ako kaya hindi ko na muna pinansin ang blangkong mukha ng taong kaharap ko ngayon.

“I just want to ask. Can I come with you?” tanong ko. Gusto ko talagang mapatawad na niya ako kasi may kailangan pa kaming gawing dalawa.

I did not spill the details a while ago but our academic end year program will be two months from now at kaming dalawa ang naatasan na mag check sa lahat. Hindi kami ang leader sa mga props or whatever. Kailangan lang namin na okay na ang lahat before gawin, habang ginagawa at matapos gawin ang part namin.

“No.” simple niyang sagot at tumalikod na.

“No wait.” this time ay huminto na siya pero hindi siya lumingon sa akin. “Just this once.” I said.

But he did not even said a single word. Instead, nagpatuloy siya sa paglalakad at iniwan akong walang ibang magawa kung hindi ang tingnan siya hanggang sa mawala siya sa paningin ko.

“That was an epic fail.” napapitlag naman ako ng biglang sumulpot si Mira sa tabi ko at sinabi iyon.

“How th f*ck did you get in here.”

“I walked?” pilosopo niyang sagot. Tsk.

“I thought you are busy with your program.” nagsimula akong maglakad at sumasabay lang si Mira sa akin.

“Of course I have to grab my lunch.”

“I texted you and you said you can’t eat with me.”

“I changed my mind. I wanted to surprise you but I guessed I was the one who got surprised. You are in love with Connor!” agad kong pinalo si Mira sa dala-dala kong laptop at tumingin sa kung nasaan kami ngayon.

Mabuti na lang at walang estudyante dito sa hallway kaya walang nakarinig ng sigaw niya.

“Bakit ka ba sumisigaw? And for your information, I am not in love. I don’t even have a crush.”

“Hindi ka pa ba naka move on kay Josh?”

“That’s not what we are talking about Mira.”

“That’s just a yes or no.”

Hanggang sa makarating kami sa cafeteria ay kinukulit pa rin ako ni Mira na sabihin sa kanya kung naka move on na ba ako kay Josh. And honestly, I could say yes. Na-realized ko din kasi na maybe the two of us weren’t really meant for each other.

“Ano nga? Yes or no?” tanong ni Mira nang makaupo kami mula sa counter.

“Just finish your food at makaalis ka na sa harapan ko.”

“And bad mo talaga. Hmp!” dere-deretsong kinain ni Mira ang lunch niya at nagpaalam na sa akin nang tinawag siya ng sa tingin ko ay isa sa mga kasama niya sa club nila. They are preparing for their event this month, remember?

While me? Hindi nagmamadali sa oras dahil alas dos pa ang unang klase ko sa hapon. Matapos akong kumain ay niligpit ko ang mga pinagkainan ko ay nilagay ang mga ito sa kanya-kanyang tray at sa basurahan. Pumunta ako sa locker room para palitan ang mga libro na dala ko. Inilagay ko din ang laptop ko doon dahil hindi ko na ito gagamitin ngayong hapon.

“Asher.” tumingin ako sa kung saan nanggaling ang boses at si Josh na naglalakad papalapit sa akin at nakita ko.

Hindi ko siya sinagot kaya lumapit siya sa akin at malakas na sinara ang pintuan ng locker ko.

“May kailangan ka?” tanong ko na parang hindi ako nabigla sa malakas na tunog na gawa ng pagbagsak ng pintuan ng locker ko. Kahit sino naman siguro ay mapapapitlag sa ani mo’y pagsabog na tunog.

“Bakit ba kailangan mo pang sabihan si Bianca ng ganun?”

“What did you just say?”

“Why the f*ck are you telling Bianca that she’s a slut? Na pinagsabay niya kaming dalawa ni Connor? Bakit niyo nasabi ang lahat ng iyon sa kanya?!” sumigaw si Josh sa harap ko at natuod naman ako sa kinatatayuan ko.

Kailan namin sinabi ang lahat ng mga iyan kay Bianca? Ni hindi ko nga maalala na sinabi ko mismo sa harapan niya na madumi siyang babae o ano. And it was Mira who was talking with her that time. Bakit ako na naman ang may kasalanan ngayon?

“Hindi ka makapagsalita kasi totoo ang sinabi ko noh?” hinawakan ni Josh ng sandali ang ulo niya bago ngumiti. “Ano ba ang issue mo kay Bian—”

“Are you gay?” naputol naman ang sinasabi ni Josh ng may lalaking biglang sumulpot mula sa hindi ko alam kung saan.

“What?” Josh said in disbelief. Who woildn’t be shocked if someone calls him gay even though he’s not.

“You are shouting like a woman. You cut off my sleep.” boring na saad ni Connor at tumayo sa harapan ko. Ako naman ay tulala pa rin dahil sa sinabi ni Josh sa akin kanina. Bakit ba si Bianca na lang ang palagi niyang pinaniniwalaan? Kilala niya naman ako at ilang buwan din kaming nagsama pero parang wala lang iyon sa kanya kapag si Bianca na ang nasa usapan.

“Students are not allowed to sleep during cl—”

“It’s f*cking lunch time.”

“And profaniti—”

“F*ck off.” Hinawakan ni Connor ang kamay ko at hinila niya ako paalis. Dumaan kami sa tabi ni Josh pero sadyang binangga ni Connor ang student council president.

“I guess I have the right to talk with my ex-girlfriend.” wika ni Josh na narinig pa rin namin kahit medyo mahina ito.

Ano na naman ngayon? Gusto ko ng makaalis.

Humarap ulit si Connor sa kanya habang ako nama’y nakatago lang sa likod at humigpit ang pagkakahawak sa kamay niya.

“You just spilled tea. She’s your ex. You are no longer her boyfriend so f*ck off before I make your face a punching bag.” this time, hindi na huminto si Connor kahit ano pang tawag ni Josh sa pangalan ko.

He was still holding tightly at my hand and I saw his jaw clenched.

He maybe annoying and a brat most of the times, but now, I am grateful because he saved me from Josh. He saved me from loosing my senses and breaking down.