พลันเสียงโทรศัพท์มือถือของป้าจันดีก็ดังขึ้น นางหยิบขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นคุณรามจึงรีบกดรับ
“ สวัสดีค่ะคุณราม ”
“ พนักงานพึ่งแจ้งมาว่าของไปส่งเรียบร้อยแล้วทั้งโน้ตบุ๊กและมือถือ ฉันจะบอกจันดีว่าวุ้นหวานไม่ได้ขอสิ่งของเหล่านั้นแต่ฉันให้เอง ดังนั้นขอร้องว่าอย่าไปดุด่าว่ากล่าวเธอ ฉันเองเคยเสียพ่อแม่ไปแต่ยังมีโอกาสได้เรียน ได้มีอนาคต แต่สำหรับวุ้นหวานที่กำลังอยู่ในวัยที่อนาคตสดใส กลับต้องหยุดชะงักไปเสียทุกอย่าง ฉันอยากให้เธอได้รับในสิ่งที่ควรรับ นอกจากนี้แล้วฉันจะให้เงินวุ้นหวานจำนวนหนึ่งเพื่อไปสมัครเรียนมหาวิทยาลัยเปิดตามที่เธอต้องการ และจะเป็นผู้อุปการะจนกระทั่งเธอจบการศึกษา จันดีไม่ต้องห่วง เข้าใจตามนี้นะ ”
“ เอ่อ... ขอบพระคุณคุณรามมากนะคะที่เมตตาวุ้นหวาน ขอบพระคุณจริง ๆ ค่ะ ”
แล้วปลายสายก็กดตัดไป นางจันดียืนนิ่งจ้องมองโทรศัพท์อยู่เช่นนั้นจนกระทั่งลุง
