เธอตวาดเสียงดังพลันยกมือขึ้นปิดหูราวกับไม่อยากได้ยิน รามยืนจ้องเธออยู่ชั่วครู่ก่อนจะขยับไปเลื่อนฉากบังตาไปกั้นไว้บริเวณช่วงเอวของเธอ ซึ่งมันจะทำให้เธอไม่สามารถเห็นได้ว่าคุณหมอทำอะไรกับเธอบ้างที่เบื้องล่างขณะทำการตรวจร่างกาย
เขาชะงักไปชั่วขณะ ก่อนจะถลกเสื้อคลุมของเธอเอาไว้ที่เหนือเอวแล้วจับสองเรียวขาไปวางพาดแยกเอาไว้ที่ขาหยั่งทั้งสองข้าง
“ นั่นคุณจะทำอะไรคะ ” เธอถามเสียงดังด้วยความตกใจพลางพยายามยกขาลงจากขาหยั่ง ทว่าถูกมือแข็งแรงของเขายึดเอาไว้
“ ก็จะตรวจภายในให้เธอไง จะได้เสร็จ จะได้กลับไปเจอคนรักของเธอเสียที ยังนั่งรออยู่ข้างนอกไม่ใช่เหรอ ”
เขาตอบน้ำเสียงราบเรียบหากแฝงไปด้วยคำพูดประชดประชัน นั่นทำให้เธอได้สติแล้วเลิกต่อต้าน
วุ้นหวานหลับตาลงด้วยความละอายอดสูเหลือเกิน ทำไมจะต้องเป็นวันนี้ด้วยหนอ
“ มันจะเจ็บไหมคะ ใช้เวลานานแค่ไหน ”
