เวลา 5 ทุ่มกว่าๆ
คอนโดพีรพล
เขากระชากแขนเธอให้เข้ามาใกล้ตัวเขาแล้วบีบมันอย่างแรง
“คุณพีหวานเจ็บนะ...”
“ในเมื่อเธอชินกับการทำงานแบบที่เธอถนัดมากกว่าฉันจะยอมก็ได้...”
“คุณจะทำอะไร...?”
เขาดึงตัวเธอเข้ามาใกล้ๆจนหน้าแทบจะชนกัน แต่เธอฝืนตัวไว้ เขาจึงเปลี่ยนเป็นกระชากแขนเธอให้เดินตามเขาเข้าไปในห้องแทน
“มานี่...”
“ไม่นะ คุณพีปล่อยหวานนะ...”
“ฉันบอกให้มานี่...”
“ไม่นะ คุณพีปล่อย คุณพี ปล่อย..”
เธอพยายามดิ้นให้หลุดจากมือเขา แกะมือเขาออกจากต้นแขนเธอแต่ก็ไม่เป็นผล เขาบีบแรงมากจนเธอเจ็บ
เขาไม่ฟังเสียงเธอตอนนี้เขาหน้ามืดแล้ว ยิ่งเขารู้ว่าเธอจะไปจากเขาเขายิ่งโมโห เขาพาเธอเข้ามาในห้องนอนได้ก็เหวี่ยงเธอลงไปที่เตียงนอน
“คุณจะทำอะไร คุณพาหวานเข้ามาในห้องคุณทำไม...?”
“ฉันก็จะให้เธอทำในสิ่งที่เธอถนัดไง...”
“อย่านะคุณพี...อย่าเข้ามานะ”
“ทำไม...ทำเหมือนกับไม่เคย เธอบริการแขกคนอื่นได้เธอก็คว
